ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Γράφει ο Ν. Αργυρίου





Τον 17ο αιώνα ο Γερμανός ιερέας, Αθανάσιος Κίρχερ, ανακάλυψε στην βιβλιοθήκη του Βατικανού έναν χάρτη από καταργασμένο δέρμα όπου απεικόνιζε την Ατλαντίδα.
Ο Κίρχερ αντέγραψε τον χάρτη πρασθέτοντας μερικά θέματα και τον δημοσίευσε στον Υποβρύχιο κόσμο.
Ο χάρτης εκείνος έδειχνε ένα πελώριο νησί, και, στο μέσον της επικρατειάς του υπήρχε ένα πανύψηλο ηφαίστειο. Ακόμη ο χάρτης απικόνιζε και έξι ποταμούς, όπως αναφέρει ο Πλάτων στον Κριτία (Γίνεται αναφορά για μεγάλα ποτάμια, αλλά δεν προσδιορίζεται ο άριθμός τους).
Σημειωτέον ότι ο χάρτης εξαφανίστηκε μετά το θάνατο του Κίρχερ.
Βέβαια πέρα από την Ατλαντίδα που πράγματι υπήρξε, πολλές αναφορές έχουμε και για την πρωταρχική χαμένη ήπειρο την Μου ή Λεμουρία. Ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, η κυρία Μπλαβάτσκι έγραψε πολλά αξιόπιστα κείμενα για την Λεμουρία. Ενώ την δεκαετία του 1920, ο συνταγματάρχης Τζειμς Τσέτσγουορντ ανακάλυψε μεγάλο αριθμό αρχαίων επιγραφών στην Ινδία που αποδεικνύουν την ύπαρξη της Λεμουρίας. Όλα τούτα λοιπόν έχουν καταγραφεί σε μια σειρά βιβλίων του. Στα βιβλία του αυτά, όπως στο βιβλίο του με τίτλο: " Λεμουρία- Η χαμένη ήπειρος θεών και ανθρώπων", αποδεικνύει ότι η ρίζα όλων των πολιτισμών προέρχεται από την μητρική γη του ανθρώπου, την Μου ή Λεμουρία.
Σε ένα από τα έπη των Ταμίλ της Νοτίου Ινδίας, το λεγόμενο  Σιλαπαντικαράμ, αναφέρεται συχνά μια μεγάλη λωρίδα γης που είχε την ονομασία ΚΟΥΜΑΡΙ ΝΑΝΤΟΥ ή ΚΟΥΜΑΡΙ ΚΑΝΤΑΜ (που αργότερα μετονομάστηκε από τους λόγιους Ευρωπαίους ως Λεμουρία ), η οποία απλωνόνταν από τις ακτές τις σημερινής Ινδίας και προς τον Ινδικό ωκεανό.
Οι σύγχρονοι μυστικιστές της Νοτίου Ινδίας, πιστεύουν ότι κατάγονται από την δοξασμένη εκείνη εποχή. Όταν οι πνευματικοί τους Πατέρες ζούσαν πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους με την βοήθεια της πλήρους εκμαθήσεως της Γιόγκα.

Γενικότερα τα ινδικά έπη μας παραπέμπουν σε ιστορίες για ιπτάμενες μηχανές, χαμένες ηπείρους και πανάρχαιους πυρηνικούς πολέμους. Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και με την Ελληνική μυθολογία.

Στην χαμένη ήπειρο της Λεμουρίας (Μου) ανάπτυχθηκε ο πρώτος και λαμπρότερος πολιτισμός του ανρώπου, με έδρα κάπου στον Ειρηνικό ή Ινδικό ωκεανό.

Μετά την καταστροφή της Μου, έλαψαν παράλληλα τουλάχιστον δυο μεγάλοι πολιτισμοί. Ο ένας στον Ατλαντικό ωκεάνο με κέντρο την "Ατλαντίδα", και, ο άλλος στην "Μέση γη " με έδρα την "Αιγηίδα ζώνη", το σημερινό Αιγαίο πέλαγος (Βλ. "Αναζητώντας τις αρχέγονες ρίζες , του γράφοντος").
Ένα χειρόγραφο του Διονυσίου Μυτιληναίου (430-376 π.Χ), αναφέρει ότι: " ...Από τις βαθιά ριζωμένες βάσεις του, το νησί του Φλεγύα το έκανε ο σκληρόκαρδος Ποσειδώνας να σειστεί και να βυθιστεί κάτω από τα κύματα, τραβώντας μαζί και τους ασεβείς κατοίκους του.."
Δηλαδή στην πραγματικότητα μας λέει ο Διονύσιος πως η Ατλαντίδα είναι το νησί του Φλεγύα, γνωστό από τα Αργοναυτικά. Εδώ φαίνεται και η παλαιότητα της Αργοναυτικής εκστρατείας.
Ο Διονύσιος μας δίνει την παραπάνω πληροφορία στο πόνημά του με τίτλο: "Το ταξίδι στην Ατλαντίδα".
Αντίγραφο αυτού του χειρογράφου βρέθηκε στα προσωπικά έγγραφα του ιστορικού συγγραφέα Πιέρ Μπενουά. (Βλ. Douglas Kenyon, Forbidden History).
Η αλήθεια είναι ότι λείπουν  πολλά κομμάτια από το πάζλ, διότι πολλά στοιχεία υπήρχαν στις βιβλιοθήκες , που έκαψαν διάφοροι φανατικοί θρησκόληπτοι κυρίως το μεσαίωνα.
Η έκαστοτε θρησκεία σιγά σιγά μας έμαθε να περιορίζουμε την σκέψη μας και να παρατηρούμε τα πράγματα με αρκετά συγκεκριμένο τρόπο.
Για το λόγο αυτό προτείνω να μην αγνοούμε επιπόλαια, όπως μας έμαθαν, όλα όσα απορρίπτουμε, αλλά έχουμε χρέος να τα ξαναβλέπουμε στρέφοντας την προσοχή μας στην ουσία των γεγονότων.