ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

Γράφει ο Ν. Αργυρίου
   Συγγραφέας

Στην Ιλιάδα Ο 187-93 μαθαίνουμε ότι ο Ζευς, ο Ποσειδών και ο Πλούτων μοιράστηκαν το βασίλειο του Κόσμου, όταν το παρέλαβαν από τον πατέρα τους τον Κρόνο (χρόνο).
Ο Πλάτων στο μύθο για τις ψυχές στον Άδη μας γίνεται ακόμα πιο αποκαλυπτικός, διότι μας πληροφορεί ότι:
Ο Ζεύς μόλις ανέλαβαν την εξουσία θέλησε να αλλάξει το νόμο για την κρίση των ψυχών, μιας και υπήρχαν άδικες αποφάσεις. 'Ετσι λοιπόν έκανε την πρόταση, οι κρινόμενοι να δικάζονται γυμνοί και πεθαμένοι, δίχως να έχουν την γνώση της ώρας του θανατού τους, Ενώ και ο κριτής να είναι γυμνός και πεθαμένος, με γυμνή ψυχή να εξετάσει την γυμνή ψυχή του καθενός. Προτείνοντας μάλιστα και δικαστές τους γιους του, τον Μίνωα, τον Ροδάμανθη και τον Αιακό. Όταν να είναι δικαστές στο λιβάδι , στο τρίστρατο, όπου εκεί ξεκινούν δυο δρόμοι, ο ένας οδηγεί στο νησί των Μακάρων (ο παράδεισο των αρχαίων), ενώ ο άλλος οδηγεί στον Τάρταρο (η κόλαση των αρχαίων).
Ο παραπάνω μύθος μας δίνει την απόκρυφη διδασκαλία κωδικοποιημένα.
Πράγματι 36 ώρες μετά το θάνατο η ψυχή αποτραβιέται από το διπλό αιθερικό σώμα και είναι έτοιμη να πάει στο "αστρικό" της περιβάλλον, ώστε να υποστεί τις εξαγνιστικές της μεταμορφώσεις.
Με τον όρο "αστρικό" εννοούμε εδώ τον χώρο της επιθυμίας που είναι κλεισμένα τα ανθρώπινα όντα μετά το θανατό τους. Με σκοπό να πάρουνε κάποιες εξαγνιστικές ματατοπές. Η περιοχή αυτή είναι η κόλαση που αναφέρεται σε διάφορες δοξασίες.