Του Γιώργου Β. Μιχαήλ | Φωτό: Patrizio Martorana
Ο Άδης (ή Πλούτων) άρπαξε την κόρη της Δήμητρας Περσεφόνη με τη συγκατάθεση του Δία. Όταν η Δήμητρα ζήτησε να μάθει τι απέγινε η αγαπημένη της θυγατέρα, κανείς από όσους γνώριζαν το συμβάν δε θέλησε (ή τόλμησε) να της πει την αλήθεια.
Τότε, η μεγάλη θεά προσέφυγε στον πανόπτη Ήλιο, ο οποίος της αποκάλυψε την αρπαγή. Εξοργισμένη με τον Δία, η Δήμητρα εγκατέλειψε την κατοικία των θεών και κατέβηκε στη γη παίρνοντας τη μορφή δύστυχης γερόντισσας.
Κάποτε ο δρόμος της την έφερε στην Ελευσίνα, όπου βασίλευε ο Κελεός. Καθισμένη δίπλα σε μια πηγή την είδαν οι κόρες του Κελεού και τη λυπήθηκαν.
Όταν τη ρώτησαν ποια είναι και από πού έρχεται, η θεά έπλασε μια φανταστική ιστορία. Είπε πως την απήγαγαν πειρατές από την Κρήτη και πως κατάφερε να ξεφύγει όταν το πειρατικό καράβι άραξε στο Δωρικό. Στη συνέχεια, ικέτευσε τις βασιλοπούλες να τη δεχτούν στο σπιτικό τους ως υπηρέτρια.
Με τη σύμφωνη γνώμη της βασίλισσας Μετάνειρας, η Δήμητρα εγκαταστάθηκε στο παλάτι και ανέλαβε τη φροντίδα και την εκπαίδευση του Δημοφώντα, του μικρού γιου του Κελεού.
Στα χέρια της θεάς το αγόρι μεγάλωνε με αξιοθαύμαστη ταχύτητα. Τόσο το είχε αγαπήσει η Δήμητρα, ώστε το μύρωσε με αμβροσία και, θέλοντας να του χαρίσει την αθανασία και να το κάνει όμοιο με τους θεούς, το καψάλιζε κάθε βράδυ σε δυνατή φωτιά.
Μια νύχτα, η Μετάνειρα παραφύλαξε και είδε τις πράξεις της θεάς. Έντρομη, ξέσπασε σε κραυγές και τα έβαλε με την «παραμάνα».
Τότε, η Δήμητρα αποκάλυψε το αληθινό της πρόσωπο κι έφυγε εξοργισμένη με την αφροσύνη της βασίλισσας.
Το παλάτι αναστατώθηκε. Τρέμοντας την οργή της θεάς, η Μετάνειρα και οι κόρες της πέρασαν τη νύχτα με ικεσίες.
Το πρωί ενημέρωσαν τον Κελεό. Ο έξυπνος βασιλιάς διέταξε τους υπηκόους του να χτίσουν έναν ναό προς τιμήν της Δήμητρας. Μέσα σ’ αυτόν τον ναό κατέφυγε η θεά για να θρηνήσει τη χαμένη κόρη της. Η μεγάλη της λύπη και η επιθυμία της να εκδικηθεί τον Δία (αλλά και τους ασύνετους θνητούς) την έκαναν να στραφεί εναντίον των ανθρώπων.
Για έναν ολόκληρο χρόνο η γη δεν έδωσε καρπούς. Η ανθρωπότητα κινδύνευε ν’ αφανιστεί και οι θεοί δεν απολάμβαναν πια τις λατρευτικές τελετές και τις θυσίες. Τότε αποφάσισε να παρέμβει ο Δίας. Η Ίρις έλαβε την εντολή να μεταβεί στην Ελευσίνα και να πείσει τη Δήμητρα να επιστρέψει στον Όλυμπο. Αλλά η θεά ήταν ανένδοτη. Δεν υποχώρησε ακόμη κι όταν δέχτηκε τις ικεσίες όλων των αθανάτων, που την επισκέφτηκαν με τη σειρά φέρνοντάς της πλούσια δώρα.
Μήνυσε του Δία πως θα επιτρέψει την καρποφορία της γης και θα γυρίσει στον Όλυμπο, μόνον όταν ξαναδεί την κόρη της. Ο Δίας αναγκάστηκε να συμβιβαστεί κι έστειλε τον Ερμή στον Άδη. Ο Πλούτων υπάκουσε στις προσταγές του μεγάλου θεού κι επέτρεψε στην Περσεφόνη ν’ ανεβεί στον επάνω κόσμο. Φρόντισε όμως να της βάλει κρυφά στο στόμα ένα σπυρί από μαγικό ρόδι, που θα την εμπόδιζε να μείνει για πάντα κοντά στη μητέρα της. Ο Ασκάλαφος, γιος του υποχθόνιου ποταμού Αχέροντα και της Γοργύρας (ή της Στύγας), κρυφοκοίταξε τη σκηνή και διέδωσε ότι η Περσεφόνη ήταν υποχρεωμένη να ξαναγυρίσει στον Άδη επειδή έφαγε από το μαγικό ρόδι. Οργισμένη, η Δήμητρα τιμώρησε τον Ασκάλαφο μεταμορφώνοντάς τον σε κουκουβάγια. Σύμφωνα όμως με μιαν άλλη διήγηση, έριξε πάνω του έναν τεράστιο βράχο, κάτω από τον οποίο έμεινε ο Ασκάλαφος μέχρι να τον ελευθερώσει ο Ηρακλής. Ο Ερμής έφερε την Περσεφόνη στην Ελευσίνα και η οργή της Δήμητρας ξεθύμανε. Η γη άρχισε να ξαναδίνει τους καρπούς της και η Δήμητρα, αφού πρώτα δίδαξε στους θνητούς τα ιερά μυστήρια, ξαναγύρισε στον Όλυμπο. ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook