Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Αντιμέτωπος με την ιστορία βρίσκεται ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας καθώς καλείται πλέον να επιλέξει μεταξύ δύο και μοναδικών πολύ δύσκολων δρόμων. Της απόφασης να αφήσει πίσω του ιδεοληψίες και βιώματα της πρώιμης πολιτικής του διαδρομής και να προχωρήσει σε ολοκληρωτική συμφωνία με τους εταίρους, ή από την άλλη πλευρά της επιλογής να κρατηθεί στη πορεία σύγκρουσης η οποία μπορεί να οδηγήσει τη χώρα ακόμη και σε έξοδο από το ευρώ. Το δίλημμα είναι δραματικό και η δική του θέση εξαιρετικά δυσχερής.. 

Ακόμα και αν συνθηκολογήσει πλήρως με τους "θεσμούς", η πορεία επιστροφής της χώρας σε ανάπτυξη θα περάσει μέσα από συμπληγάδες. Ο χρόνος που χάθηκε και η ζημιά που σωρευτικά έχει υποστεί η ελληνική οικονομία θα απαιτήσουν νέες θυσίες προκειμένου να επιτευχθεί έστω και η επιστροφή στην κανονικότητα. Ομως το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον πρωθυπουργό αν λάβει αυτή την απόφαση, θα είναι η εξαιρετικά πιθανή εξέλιξη της αποχώρησης στελεχών από την κυβερνητική παράταξη. 

Η οποία θα οδηγήσει ενδεχομένως σε ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει κάλπες. Μπορει να σημαίνει όμως αναδιατάξεις πολιτικών δυνάμεων και νέες πολιτικές ή και κυβερνητικές συμμαχίες. Αναίμακτη πολιτικά πλήρης συμφωνία είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει. Και ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι το πολιτικό του μέλλον στην "επόμενη ημέρα" δεν θα είναι καθόλου ξεκάθαρο και βέβαιο. 

Η άλλη επιλογή, αυτή της σύγκρουσης με την Ευρώπη, όσο και αν θεωρείται από την πλειοψηφία των πολιτών, ακόμη και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ως απευκταία, δεν μπορεί δρστχώς αυτή τη στιγμή να αποκλειστεί. Ο Αλέξης Τσίπρας σταθμίζει όλον αυτόν τον καιρό τις αντοχές και τις αντιδράσεις των εταίρων. Γνωρίζει ότι έχει ξεμείνει από συμμάχους, αλλά από την άλλη πλευρά φαίνεται πως πιστεύει ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ του. Ομως η ουσία πλέον είναι ότι δεν έχει άλλο χρόνο. 

Ίσως γι αυτό παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες ένας μεγάλος εκνευρισμός ο οποίος εκδηλώνεται με αιχμές και συγκρουσιακή διάθεση κατά του διοικητή της ΕΚΤ, λόγω της απαγόρευσης να αυξηθούν οι εκδόσεις εντόκων που θα έδιναν μία προσωρινή λύση στο ασφυκτικό πρόβλημα της ρευστότητας που του στερεί τα χρονικά περιθώρια στα οποία υπολόγιζε. 

Η ηρωική έξοδος δεν είναι προοπτική, από τη στιγμή που δεν υπάρχει σοβαρό plan B. Εξοδος από την Ευρωζώνη συνεπάγεται καταστροφή. Το γνωρίζει, αλλά εξακολουθεί να κάνει ένα λάθος και αυτό μπορεί να αποβεί κρίσιμο ή και μοιραίο.. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ευρώπη προ του κινδύνου της αποχώρησης μίας χώρας από το ευρώ, θα δειλιάσει και θα υποχωρήσει. Ισως το παιχνίδι αυτό του ποιος θα δειλιάσει πρώτος να έχει νόημα όταν ανταγωνίζονται δύο ίσες δυνάμεις. Ομως όταν τρέχει ένα... τρίκυκλο για να συγκρουστεί μετωπικά με μία νταλίκα, τι πιθανότητες υπάρχουν να δειλιάσει η νταλίκα;


ΠΗΓΗ

Δημοσίευση σχολίου

Blogger