Ο Δυαδικός εμπνευσμένος από την πρόσφατη συνέντευξη του Ν. Καλογερόπουλου στον Ν. Αργυρίου, παραθέτει το ακόλουθο άρθρο και το αφιερώνει στον φίλο του Ν. Αργυρίου.
Γράφει ο Δυαδικός
Ένας φίλος & μια κουστωδία . . .
Μου έστειλε για ένα κόσμο που ίσως να ονειρεύεται ο καθένας μας.
Ένα κόσμο που το παρελθόν , παρόν και μέλλον τρεχούν μαζί ισάξια χωρίς εξεφτελισμούς και εφτράπελα .
Υπάρχει όμως αυτός ο ιδανικός κόσμος ;
Ίσως να ανήκει στη προσπάθεια της ελευθερίας να έρθει στην επιφάνεια .
Μία κοσμογινία θα έλεγε ο << σύγχρονος >> άνθρωπος .
Πόσο διαφορετικό μπορεί να φαντάζει αυτό στα αισθητήρια συστήματα του σύγχρονου πολιτισμού ;
Καθημερινότητα και κατανάλωση στα μάτια του << αδύναμου >> που αντί να εκφράζει την εξωστρέφεια προτιμάει να δημιουργεί .
Ποιος άνθρωπος είναι αυτός που δεν έζησε τα λόγια & το πυρ των άλλων ;
Να νιώθει μέσα του να καίγεται καθώς προσπαθεί να εκφραστεί ;
Κάθε κουστωδία έχει και ένα χαρακτήρα . Μπορεί να φροντίσει , να περιφρουρήσει , να εμποδίσει , να επιτεθεί ή και να κρίνει τη πίκρα που βγαίνει από το πυρανάλωμα που γίνεται μεταξύ θέλω και πρέπει σε μία λειτουργία χωρίς ουσία .
Πως θα τους αποκαλούσε κανείς σήμερα ; Η αλήθεια πολλές φορές μας μπερδεύει ή μάλλον πιο σωστά μας μπερδεύει αυτό που βλέπουμε .
<< Να φοβάσαι να πιεις το νερό της γης , να μην μπορείς να γευτείς τους καρπούς της >>
Είναι ένα τέλμα . Το αναπάντεχο μπορεί να συμβεί σε όλους . Μικρές , μικρές πράξεις ασυνειδησίας - πράξεις μη κατανόησης .
Ένα σύστημα σκέψης που ακολουθεί τη σειρά αντίληψη - κατανόηση και επέρχεται το δράμα για να ολοκληρώσει τη πράξη .
Εξέλιξη δεν είναι προσαρμογή . Ξεκινάει πάντα από ένα σημείο που ονομάζεται καμπή .
Υ.Γ
Τελείωσε το πρώτο μέρος . . .
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook