Στις 14 Ιουνίου 2015, βγήκαμε με πρωτοσέλιδο «ΝΟΚ ΑΟΥΤ ο Σόιμπλε».
Ο τίτλος (και κυρίως η εικονογράφηση) δεν απηχούσε τόσο τις προσωπικές μας επιθυμίες (που συμβαδίζουν με τη φαντασίωση του γραφίστα) όσο το κλίμα που επικρατούσε στο διεθνή Τύπο εκείνες τις μέρες.
Και το κλίμα ήταν σαφές και πανθομολογούμενο: Οι ηγέτες το πήραν πάνω τους. Ο Σόιμπλε αποδείχθηκε επικίνδυνος για το μέλλον της Ευρώπης, επιβεβαιώνοντας τους φόβους που τον ακολουθούσαν, και η Μέρκελ αποφάσισε να τον «αδειάσει». Αυτό έλεγαν τότε ακόμη και επίσημα γερμανικά χείλη.
Ο αναπληρωτής επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών, Carsten Schneider ήταν σαφής: «η Καγκελάριος αφαίρεσε τη διαπραγματευτική εντολή από τον Σόιμπλε και νομίζω ότι το κόμμα θα τη στηρίξει τελικά γιατί αλλιώς η κυβέρνηση θα έπεφτε».
Είναι η εποχή που το Bloomberg βγάζει δημοσίευμα: «Η Μέρκελ είναι έτοιμη να κάνει παραχωρήσεις για να κρατήσει τη χώρα εντός ευρώ λόγω γεωπολιτικών ανησυχιών». Την ίδια εποχή και η Die Welt σε δημοσίευμά της δημοσίευε πληροφορίες που έκαναν λόγο για επικείμενη παραίτηση του Σόιμπλε από τη γερμανική κυβέρνηση.
Αυτοί οι τίτλοι διαμόρφωναν το κλίμα. Και τότε ενεργοποιήθηκε η βόμβα «θα διώξει η Μέρκελ τον καλύτερο υπουργό της;» έγραψε η Σομπλοκινούμενη BILD, επιβεβαιώνοντας τα πάντα και στέλνοντας το μήνυμα. Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι τότε έγινε η «αλλαγή» της τελευταίας στιγμής.
Ενώ όλα μέχρι τότε φαινόταν να διευθετούνται σε επίπεδο κορυφής, αναμένοντας την επόμενη Σύνοδο, ώστε να ρυθμιστούν και οι τελευταίες λεπτομέρειες, η οριστική έγκριση επαν-ανατέθηκε στο Eurogroup, που κουμάντο κάνει ο Σόιμπλε. Και αυτό δεν ήταν απλά επιστροφή στην τυπική κανονικότητα (δεδομένου ότι το eurogroup είναι το αρμόδιο όργανο). Ηταν η τελική (έτσι νόμιζε εκείνος) επικράτηση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών! Αυτό εννοούσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, όταν δήλωνε «τελικά στην Ευρώπη επικράτησαν οι ακραίες φωνές».
Πότε συμβαίνουν όλα αυτά; Την περασμένη βδομάδα, στις αρχές της οποίας πήγαν στις Βρυξέλλες. οι «Ελληνες» πολιτικοί εκφραστές του «Μένουμε Ελλάδα» καθώς και εκπρόσωποι του επιχειρηματικού -και τηλεοπτικού λέγεται- ελληνικού Lobby! Θα έχει ενδιαφέρον κάποια στιγμή να μάθουμε τα ονόματά τους. Μάθαμε για την παρουσία τους αλλά όχι για την ταυτότητά τους.
Και από τότε -αποδεδειγμένα- αλλάζει το σκηνικό. Και απορρίπτονται τα ισοδύναμα, που αναδιένειμαν τα βάρη. Και απορρίπτεται η φορολογία στο μεγάλο πλούτο!
Πάντως, έτσι κόπηκε η συζήτηση για το χρέος, που με υπέροχο τρόπο έβαλε η κυβέρνηση στη συζήτηση από το Μάιο και μετά. Ετσι επανεμφανίστηκαν και τα μέτρα που από κοινού είχαν απορριφθεί στο παρελθόν από τις διαπραγματευτικές ομάδες. Ξαφνικά αναβίωσαν. Σαν τον Σόιμπλε. Που ξαφνικά ξαναέκατσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (από όπου τον είχαν διώξει) και ήρθε «τσιτωμένος» να επιβάλει τους όρους του.
Μα, Τσίπρας και Καμμένος του είχαν έτοιμη την απάντηση:
«Γερμανέ, αυτά στο Βερολίνο. Εδώ είναι Ελλάδα. Και στους εκβιασμούς δεν αντιδρούμε καλά. Δημοψήφισμα»!
Το τι σημαίνει δημοψήφισμα εντός της ευρωζώνης, το έχουμε καταλάβει καλά από την εποχή του ΓΑΠ, που μόλις το εξήγγειλε, τον έφαγαν με συνοπτικές διαδικασίες. Οι Ευρωπαίοι ΔΕΝ το θέλουν και αυτό είναι αποσαφηνισμένο και ξεκάθαρο.
Και ξαφνικά, στην Ελλάδα ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ δεν το θέλει; ΟΛΟΙ οι μνημονιακοί!
Προσέξτε: Και επί ΓΑΠ, ο Σαμαράς δεν ήθελε το δημοψήφισμα. Και επί Τσίπρα, επίσης. Όμως, γιατί; Αυτός ΜΟΝΟ να κερδίσει έχει τώρα από τη γενικευμένη τρομοκρατία, εφόσον οι δανειστές «εξασφάλισαν» ότι όλα θα γίνουν μέσα σε κλίμα οικονομικής ασφυξίας και με κλειστές τις τράπεζες. ΓΙΑΤΙ το αρνείται με τέτοιο σθένος; Γιατί φοβάται το λαό; ΜΟΝΟ μία εξήγηση υπάρχει: Ο Σαμαράς το αρνείται, γιατί ο ΣΟΙΜΠΛΕ δεν το θέλει! Γιατί ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ όλοι οι μνημονιακοί παίζουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ το παιχνίδι των δανειστών, που τους υπόσχονται οφίτσια στην επόμενη μέρα, αφού κλείσει δήθεν η «αριστερή παρένθεση». (Κούνια που τους κούναγε..)
Μόνον έτσι εξηγείται η στάση των μνημονιακών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ), που θέλουν να αποφύγουν την προσφυγή στο λαό, όπως ο διάολος το λιβάνι! ΜΟΝΟΝ έτσι!
Ας το αρνούνται. Ας κάνουν τα πάντα για να μη γίνει. (Το δημοψήφισμα θα γίνει). Ας κάνουν τα πάντα για να βγάλουν το ναι. (Θα βγει το ΟΧΙ!)
Και μετά; Το ΜΕΤΑ έχει ενδιαφέρον.
- Αν με κλειστές τράπεζες βγει τελικά το ΟΧΙ και μάλιστα με καθαρή διαφορά, τέτοια που να τους κόβονται τα πόδια, τι αλήθεια θα γίνει;
- Θα αρχίσουν να κρύβονται οι μνημονιακοί σαν τις κατσαρίδες ή όχι;
- ΠΟΥ θα τρέξουν να κρυφτούν;
Αυτά είναι τα ωραία και βασικά ερωτήματα, που θα πρέπει να αρχίσουν να τους απασχολούν, σιγά σιγά.
Και τις απαντήσεις σ' όλα αυτά θα τις μάθουμε το βράδυ της Κυριακής.
Κυριακή, κοντή γιορτή, που λένε.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook