Με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου παραχώρησε συνέντευξη στο Βήμα fm και τους δημοσιογράφους Βασίλη Χιώτη, Νότη Παπαδόπουλο και Γιώργο Παπαχρήστο.
Ο πρώην «τσάρος» της ελληνικής οικονομίας μίλησε για το βιβλίο του, το «αχρείαστο» τρίτο μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ, τα σενάρια επιστροφής στην πολιτική, τις κυβερνήσεις Παπανδρέου - Σαμαρά, την υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ, αλλά και την πολύ κακή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Για τις αποκαλύψεις του σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που του ζήτησαν να «δώσει» τον Ευάγγελο Βενιζέλο
«Θέλω να αναδείξω ότι σ' όλη αυτή την ιστορία παίχθηκαν μικροκομματικά παιχνίδια. Ήταν δύο άτομα και έγινε μία συνάντηση, κατά τη διάρκεια της Προανακριτικής – όχι όταν είχε πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης, αλλά όταν ήταν η ιστορία στη Βουλή. Δεν το ξέρω (αν θα είχα απαλλαγεί), αλλά ξέρω και είπα πως ό,τι είχα να πω, το είπα στη Βουλή. Δεν πρόκειται να μπω στη συζήτηση ποιος ήταν ή δεν ήταν, αν ήταν ο Α ή ο Β και τι ύψος είχε κτλ. Παρατηρήσατε ίσως ότι στην ανακοίνωση που εκδόθηκε από την κυβέρνηση, δεν διαψεύστηκε η συνάντηση. Ειπώθηκαν κάποια περί αναξιοπιστίας, ότι «έκρυβαν τα στικάκια» κτλ., αλλά η συνάντηση δεν διαψεύστηκε. Δεν μπορούσε! Μένω σ' αυτό. Το βιβλίο γράφτηκε, τελείωσε τον Απρίλιο του 2016, και η αναφορά είναι για στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.»
Για τη διακυβέρνηση Σαμαρά και τη στάση της Ν.Δ
«Είμαι εξαιρετικά αυστηρός απέναντι στον κ. Σαμαρά για την περίοδο της κοινής μας διακυβέρνησης. Θεωρώ ότι το τέρας του λαϊκισμού αυτός το εξέθρεψε. Αναγνωρίζω ότι έκανε μια στροφή 180 μοιρών, τον κρίνω αυστηρά για το γεγονός ότι τους τελευταίους έξι μήνες πέταξε από το παράθυρο ό,τι είχε κερδηθεί και έτσι βρεθήκαμε ξανά στο σημείο μηδέν, αλλά αυτό που ζούμε σήμερα είναι μια άλλη διάσταση, μια κατάσταση άλλης διάστασης. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν ο κ. Σαμαράς είχε ψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο το Μάιο του 2010 και ίσως θα ήταν διαφορετικά αν και εμείς είχαμε επιλέξει – και θεωρώ ότι αυτό ήταν λάθος μας και μάλιστα κι εγώ είχα επιχειρηματολογήσει κατά – να πάμε σε εκλογές το Νοέμβριο του 2010. Θεωρούσα ότι είναι λάθος και θα έκανε κακό στην οικονομία, πολιτικά όμως ίσως να ήταν η κατάλληλη στιγμή.»
Για την κατάσταση που παρέλαβε στην οικονομία και τις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή
«Μπήκαμε στο Μνημόνιο το 2010 με ένα τεράστιο έλλειμμα, 16% του ΑΕΠ, πρωτογενές 24 δις ευρώ. Και η σημερινή κυβέρνηση υπέγραψε τρίτο Μνημόνιο έχοντας πρωτογενές πλεόνασμα. Σκεφτείτε τη διαφορά... Η απάντηση είναι ότι ναι, θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί το Μνημόνιο, εάν είχαν παρθεί μέτρα. Πότε; Το 2008, το 2007. Βεβαίως (επί Καραμανλή). Όταν μιλούσε για θωρακισμένη οικονομία. Και υπάρχει ένα στοιχείο που έχει περάσει στα ψιλά και δεν το ξέρει πολύς κόσμος. Ότι το έλλειμμα της χώρας είναι 10% ήδη το 2008. Όχι το 2009, που είναι 16% και το έχει παραδεχθεί ακόμη και η Ν.Δ. σήμερα, περνώντας μια περίοδο στην οποία εξακολουθούσαν να λένε ότι το έχουμε φουσκώσει κτλ. και δεν ήταν 16%. Ε, 16% ήταν, δυστυχώς. Και ευτυχώς που όλες οι κυβερνήσεις πλέον έχουν παραδεχθεί ότι το σημείο αφετηρίας ήταν εκεί. Και ο κ. Τσίπρας το έχει παραδεχθεί, μακάρι να ήταν μικρότερο, αλλά δυστυχώς ήταν αυτό.»
Για την περίφημη συνάντηση Παπανδρέου-Στρος Καν και του ιδίου στο Νταβός
«Στη συνάντηση αυτή ήμουν παρών. Είναι η περίφημη συνάντηση στην κουζίνα, στο Νταβός, για την οποία τόσα έχουν γραφτεί, διάφορα πράγματα. Έγινε σε μια κουζίνα, διότι οποιαδήποτε δημόσια συνάντηση των τριών μας την επόμενη θα ήταν πρωτοσέλιδο ότι η Ελλάδα προσέφυγε στο ΔΝΤ και ήταν μια εποχή που ακόμα, θυμίζω, οι Ευρωπαίοι ήταν μακριά από το να φτιάξουν ένα μηχανισμό. Είναι η εποχή που εμείς παίρνουμε μέτρα και άλλα αν χρειαστεί, αλλά οι αγορές δεν πείθονται, διότι θέλουν εγγύηση πτώχευσης από εμάς και μας λένε «κάντε εσείς τα μέτρα λιτότητας και μη σας νοιάζει», αλλά φάνηκε ότι αυτό δεν δούλευε.
Μας είπαν τότε «πηγαίνετε στον Στρος Καν να του ζητήσουμε να βοηθήσει να πείσουμε τους Γερμανούς» και δεύτερον, για να πούμε ότι αν δεν μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές πια και αν οι Γερμανοί και όλη η Ευρώπη δεν φτιάχνουν μηχανισμό, τι κάνουμε τότε; Ο μόνος μηχανισμός που εκ του καταστατικού του ήταν υποχρεωμένος να μας δανείσει, παρότι τα χρήματα ήταν πολλά, ήταν το ΔΝΤ.
Ο Χιλιανός επικεφαλής μιας μεγάλης ομάδας 20 ατόμων που είχε καθίσει απέναντί μου και αφού είπαμε τα διαδικαστικά, μου έδωσε ένα τόμο και μου λέει «ορίστε, κύριε υπουργέ». Του λέω «τι είναι αυτό» και διαβάζω τον τίτλο: «Αναμόρφωση της ελληνικής φορολογικής διοίκησης». Λέω «πότε προλάβατε και το κάνατε, εμείς τώρα ξεκινήσαμε» και βλέπω την ημερομηνία: 2005. Είχαν κληθεί από την κυβέρνηση Καραμανλή, τους είχε φωνάξει ο κ. Αλογοσκούφης, και είχαν κάνει μια πάρα πολύ καλή δουλειά, η οποία μετά είχε μπει στα συρτάρια.
Η δουλειά που έκαναν με εμάς το 2010 και το 2011 δεν μπήκε στα συρτάρια. Νομοθετήθηκε και θα σας πω ευθέως: είναι δύσκολο, από ένα σημείο και μετά, όπως το θέμα των αποδείξεων που μας ταλαιπώρησε τόσο καιρό, όσο βαθαίνει η κρίση και οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, να μπορέσεις να συμμαζέψεις ένα σύστημα και να πεις σε όλο τον κόσμο να κόβει αποδείξεις. Έχει να κάνει δηλαδή και με την κρίση που βάθυνε.»
Για τη συγγραφή του βιβλίου, το ενδεχόμενο επιστροφής στην πολιτική και το μέλλον του
«Έγραφα σπίτι μου, δίπλα σε μια πολύ δυνατή οικογένεια που με βοήθησε πάρα πολύ, και σκεφτόμουν το μέλλον. Είναι εξαιρετικά δύσκολο στην Ελλάδα (να βρω δουλειά) και προσπαθώ να κινηθώ στο εξωτερικό, όχι πάντα με επιτυχία. Πολιτικά, δεν έχω καμία σκέψη να προσπαθήσω ξανά και το λέω ξεκάθαρα ότι αυτό το βιβλίο, όχι, δεν είναι προάγγελος επαναδραστηριοποίησης.
Πρέπει να λύσω μια σειρά από προσωπικά ζητήματα, ζητήματα οικονομικής επιβίωσης, διότι είμαι στην πολιτική πάρα πολλά χρόνια και αντιθέτως με άλλους έχω βρεθεί σε πολύ χειρότερη οικονομική κατάσταση από αυτή που ήμουν όταν μπήκα. Δεν έχω σύνταξη, δεν έχω δουλειά, άρα λοιπόν πρέπει να λύσω αυτά πρώτα πριν σκεφτώ οτιδήποτε άλλο. Άρα λοιπόν, όχι (δεν θα επιστρέψω στην πολιτική).
Η πολιτική είναι κάτι εξαιρετικά συναρπαστικό και κανείς πρέπει να έχει γνώση τι έχει να αντιμετωπίσει όταν μπαίνει. Εγώ μπήκα με άγνοια κινδύνου και θα έπρεπε να ξεκάθαρα έχω προστατεύσει τον εαυτό μου σε πολλά πράγματα. Ένα λάθος που έκανα, αλλά ήταν θέμα χειρισμού αυτό, ήταν η περίφημη δήλωση ότι δεν θα πάρω άλλα μέτρα.
Προσωπικά μου έκανε μεγάλη ζημιά, διότι με υπέσκαψε και όταν την έκανα αφορούσε άλλη χρονιά και δεν ήξερα ότι θα είχαμε και άλλη αύξηση στο έλλειμμα, στο 16%, και όντως θα χρειαστούν και άλλα μέτρα. Μου δημιούργησε ένα τεράστιο πρόβλημα προσωπικής αξιοπιστίας.»
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook