Ο Θάνατος δεν είναι κάτι το επώδυνο. Δεν αλλάζει κάτι από την ηθική και νοητική φύση του ανθρώπου, απλά είναι από ένα κόσμο σε έναν άλλον και το μόνο που χάνουν οι άνθρωποι είναι το φυσικό τους σώμα.
Κατά το θάνατο λοιπόν επιστρέφουν στη Γη τα υλικά που είχαμε δανειστεί, ενώ η υπόλοιπη ύπαρξη μένει αμετάβλητη.
Έτσι εισέρχεστε στο αστρικό πεδίο, εκτός από τους εξελιγμένους πνευματικά ανθρώπους που διέρχονται αυτό το πεδίο με όραμα ή όνειρο φθάνοντας στα ανώτερα πεδία, ανάλογα το βαθμό εξέλιξής τους.
Συνεχίζει να διατηρεί τα αισθητήρια όργανά της. Βλέπει τις φιλοδοξίες της, τις προσπάθειές της, τις αποτυχίες της, τις έχθρες, τα μίση και τις αγάπες της. Σαν Πανόραμα ξετυλίγεται μπροστά της ολόκληρη η ζωή της.
Η αποχώρηση του ανθρώπου από το διπλό αιθερικό έχει σαν αποτέλεσμα, και την αποχώρηση της ψυχής του που ξαναγυρίζει στην Ουράνια Ζωή.
Το αστρικό σώμα του ανθρώπου, τότε, μετασχηματίζεται σε ένα σύνολο επτά στρωμάτων, όπου το ένα είναι πάνω στο άλλο. Εκεί ο άνθρωπος μένει φυλακισμένος μέχρι να διαλυθούν και να λυτρωθεί.
Αν λοιπόν το άτομο έχει αναπτύξει πνευματική ζωή και έχει πατάξει τα πάθη του, θα περάσει τον αστρικό κόσμο συνειδητά ή σε όραμα και θα παραμείνει λίγο, ανάλογα με το βαθμό της εξέλιξής του.
Αν πρόκειται για ένα παιδί, θα προστατευτεί και θα κοιμηθεί ειρηνικά, μέχρι τον καιρό που ήταν να τελειώσει κανονικά με φυσική ζωή.
Αν ο άνθρωπος δεν έχει παρατήσει τα γήινα, εξακολουθεί να είναι βυθισμένος στα συμφέροντά του, και να νιώθει πως κάποιος τον σπρώχνει να βάλει τα δυνατά του για να επηρεάσει τις υποθέσεις του. Είναι δεμένος στα πάθη του, στερούμενος όμως των οργάνων της ενέργειας.
Κανείς δεν μπορεί να κρύψει εδώ τις ακάθαρτες σκέψεις και την κτηνωδία του. Σε κάθε πράξη σημαντικό ρόλο παίζει η συμμετοχή και η επιθυμία. Αλλά ας εξετάσουμε τις υποδ/σεις του χώρου:
πρώτη: Εδώ βρίσκονται όλα τα σκουπίδια της γης. Οι μορφές αυτών συχνά επισκέπτονται την γη με σκοπό να αποτελειώσουν τα μίση τους, τα πάθη τους και την ακόρεστη εκδίκησή τους.
Επισκέπτονται χώρους χαμηλής κραδασμικότητας και καταλαμβάνουν σώματα ανθρώπων, σπρώχνοντάς τους στην ακολασία και την τρέλα.
Δεύτερη: Η ύλη εδώ είναι η ίδια των υλικών αντικειμένων των περισσοτέρων ανθρώπων. Το μεγαλύτερο μέρος των ψυχών εδώ είναι με ξυπνημένη συνείδηση. Πολλές μακραίνουν την παραμονή τους από επιθυμία να επικοινωνήσουν με τη γη για τα γήινα συμφέροντά τους.
Η τρίτη και η τέταρτη υποδιαίρεση είναι περίπου τα αιθερικά της δεύτερης.
Η πέμπτη υποδιαίρεση είναι ξάστερη και ακτινοβόλα, αυτό το πεδίο είναι το καθαρά αιθερικό. Από εδώ τα πνεύματα οδηγοί αρκετών μέντιουμ, ικανοποιούν την προσωπική τους ευαρέσκεια και φιλοδοξία.
Το έκτο πεδίο μοιάζει με το πέμπτο, μόνο που εδώ οι ψυχές είναι πιο εξελιγμένες και βρίσκονται στο τέλος της φθοράς του τελευταίου περιτυλίγματος της ψυχής τους.
Το έβδομο και τελευταίο επίπεδο περιτυλίγματος κατοικούν ψυχές διανοούμενων, επιστημόνων, παραμένουν εδώ μεγάλο χρονικό διάστημα σε τεράστιες βιβλιοθήκες γοητευμένοι από τον πλούτο των γνώσεων που αποκτούν.
Από αυτές τις ψυχές, αργά ή γρήγορα σπάει το τσόφλι και η ψυχή ελευθερώνεται, χάνει για λίγο τη συνείδηση του περίγυρου και στη συνέχεια ξυπνάει στον ουράνιο κόσμο, που είναι και η αληθινή φύση της.
Η πνευματική εικόνα μας είναι διαμορφωμένη στα επίπεδα αυτά μετά την ενέργεια που συγκεντρώσαμε από την προσφορά μας σε όλη την διαδρομή των διαδοχικών γεννήσεων μας.
Η εικόνα μας αυτή έχει χρώματα, ήχους και κραδασμούς που συντονίζουν την εμφάνισή μας στην Καρμική Επιτροπή για να πάρουμε το φάκελο οδηγιών για την κάθοδό μας στη Γη.
Αυτή η προσφορά μας θα εξελίξει τον ίδιο τον άνθρωπο και θα τον οδηγήσει στους πνευματικούς κόσμους.
Έτσι, καλούμεθα εδώ στη Γη να αυξήσουμε τα χρώματά μας και την κραδασμικότητα μας με τα έργα και τις πράξεις μας.
Για τούτα και μόνο για τούτα, θα λογοδοτήσει ο κάθε άνθρωπος ενώπιον της Καρμικής Επιτροπής μετά την αποβολή του σαρκικού φορέα του.
Αν δηλαδή και κατά πόσο προσέφερε η Οντότητα στην εξυπηρέτηση της παγκόσμιας Ζωής και στον Εαυτό της.
Ο έλεγχος του αισθηματικού κόσμου είναι η αιτία των αλλεπάλληλων ενσωματώσεων στη Γη. Εκεί ξεπλένονται οι Καρμικές Ευθύνες και είναι η μεγαλύτερη μύηση της εξελισσόμενης ανθρώπινης Θεϊκής Οντότητας.
Πέρα απ' όλα αυτά εκείνο που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι οι νεκρώσιμες τελετές θα πρέπει να διέπονται από μορφές σκέψεων ειρήνης, αγάπης, με ευχές για συντόμευση της διαδικασίας στον αστρικό χώρο και την διάλυση των περιτυλιγμάτων, που κρατούν την ψυχή φυλακισμένη για αιώνες. Γι' αυτό όταν οι ψυχές αναπαύονται, τα αγαπημένα πρόσωπα αυτών προσφέρουν κακή υπηρεσία, με τη μεγάλη λύπη τους.
Διότι οι σκεπτομορφές που εκπέμπονται από τους αγαπημένους τους διαταράσσουν την ειρήνη της ψυχής, εξαναγκάζοντας την με βίαιο τρόπο, να επιστρέψει στη Γη, αντί να απομακρύνεται, η ψυχή απολυτρωμένη.
Η καθ' εαυτή φύση της ψυχής είναι η "Εγώ Ειμί Παρουσία" που ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο όταν κατέβηκε στον υλικό κόσμο.
Ο άνθρωπος με τις συνεχείς διαβιώσεις του στη Γη, προσπαθεί να έρθει σε επαφή με την "Εγώ Ειμί", ώστε να βρει το δρόμο της Επιστροφής στον Οίκο του Πατέρα.
Σημαντικό είναι να γνωρίζεις ότι ο καθημερινός διαλογισμός φέρνει την δεξιότητα στον μηχανισμό εξαπολύσεως των δυνάμεων και η μαγνήτιση τους που παίζουν κυρίαρχο ρόλο, αλλά και η σταθερή επικοινωνία με την "Εγώ Ειμί Παρουσία". Η εξάσκηση δηλαδή φέρνει την τελειότητα.
Η εξιλέωση των καρμικών ευθυνών και η κυριαρχία στον Κατώτερο Εαυτό είναι οι βασικές προϋποθέσεις για την Ανάληψη.
Αυτό μην το ξεχνάς ποτέ, η Ανάληψη είναι η υπέρτατη προσπάθεια του ανθρώπου να εισέλθει στις ανώτερες σφαίρες, η δε ψυχή απολύεται των επίγειων δεσμών και των κυκλικών επαναγεννήσεων.
Ο μοναδικός σκοπός του Ιησού Χριστού ήταν να διδαχτεί ο κόσμος την Ανάληψη. Βέβαια δεν μπορεί να είναι εύκολη η Ανάληψη για τον καθημερινό άνθρωπο, αν και ο ίδιος ο Ιησούς δίδασκε ότι δύνασθε να κάνετε έργα σαν τα δικά μου και ακόμη μεγαλύτερα.
Όταν λέμε μύηση εννοούμε την εισαγωγή του ατόμου στα μυστήρια του Δημιουργού. Με άλλα λόγια οδηγούμε τον εαυτό μας στην πνευματική ζωή.
Είναι η επιστροφή του Άζωτου Υιού στον οίκο του Πατέρα.
Αν κάποιος είναι πραγματικά έτοιμος για κάτι τέτοιο, με κάποιο τρόπο του παρουσιάζεται την κατάλληλη στιγμή κάποιος ή κάποιοι που γνωρίζουν τα μυστικά της μυήσεως ή κάποιο βιβλίο. Έτσι το άτομο με κάποιο τρόπο διδάσκεται την τεχνική εξαγνισμού.
Αφού συντελεστεί το πρώτο και πιο δύσκολο στάδιο, που είναι ο εξαγνισμός του κόσμου των επιθυμιών. Με βασικά στοιχεία την νηστεία, την εγκράτεια, και την επιβολή του νου στο φυσικό σώμα. Αρχίζει η ανέλιξη του ατόμου με την μεθοδική και καθημερινή άσκηση του κατώτερου νοητικού (της απλής σκέψης) και της ηθικής φύσης του νου(της σκέψης). Για το σκοπό αυτό είναι αναγκαίο να κάνουμε σκέψεις, ήρεμες, σταθερές, μελετημένες, που να κατευθύνονται όχι σε εξωτερικά γνωρίσματα ή σε θέματα προσωπικής ικανοποίησης, αλλά στην εξυπηρέτηση της Ζωής.
Εδώ απαιτείται τεχνική ικανότητα καθαρμού των σκέψεων, αυτοσυγκέντρωση του νου σε μια πνευματική ιδέα ή μορφή και ταυτόχρονη αποβολή οποιασδήποτε άλλης σκέψης (Διαλογισμός). Όλα τούτα επιτυγχάνονται με την συμπαράσταση του Διδασκάλου που ο μαθητής επικαλείται καθημερινά.
Με την ενασχόληση της εξυπηρέτησης της Ζωής, ο μυούμενος διέρχεται στην τρίτη μύηση, με κέντρο το νοητικό σώμα , όπου εκεί εστιάζεται η ενέργεια.
Στο μυητικό δρόμο μετουσιώνεται ο εσωτερικός κόσμος του μυούμενου , προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο το εσωτερικό φως.
Στο τέταρτο στάδιο μύησης, ο μαθητής έχει πλέον μόνιμη σχέση με το Διδάσκαλο, με τους οδηγούς του, και είναι σε μόνιμη επαφή με τον αόρατο πνευματικό κόσμο, έχοντας διευρυμένη συνείδηση.
Στα έκτο στάδιο μυήσεως, ο Διδάσκαλος είναι κάτοχος των μυστηρίων του Σύμπαντος και χειριστής του Νόμου στους τέσσερις κόσμους.
Στο έβδομο στάδιο ο Διδάσκαλος έχει εξουσία ακι είναι χειριστής του Νόμου σε όλο το Ηλιακό Σύστημα.
ως εκ τούτου, μυημένος θεωρείται εκείνος που εξάγνισε τους φορείς του, οδηγώντας την υπαρξή του στην Ανάληψη.
Νικ. Αλ. Αργυρίου: "Μετουσίωση"
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook