Η Επιστήμη της Συγχρονικότητας, ρίχνει φως στις συμπτώσεις που δεν είναι συμπτώσεις και στον τρόπο που συνδεόμαστε με αυτούς που αγαπάμε
Μερικές φορές, ορισμένα γεγονότα στη ζωή σας διασταυρώνονται με τρόπο που σας ξαφνιάζει. Μπορεί να πρόκειται για μια σκέψη ή ένα συναίσθημα (εσωτερικά) και κάτι άλλο που συμβαίνει στο περιβάλλον (εξωτερικά). Τα δύο γεγονότα δεν φαίνεται να έχουν καμία προφανή αιτιώδη συνάφεια, αλλά η έκπληξη τραβά την προσοχή σας και σας προκαλεί να βρείτε ένα νόημα σε όλο αυτό. Αναρωτιέστε αν πρόκειται για σύμπτωση κι αν αυτό σημαίνει κάτι για εσάς και για τη ζωή σας.
Τέτοιες στιγμές εμφανίζονται σε όλες τις πτυχές των οικονομικών, της εργασίας, της οικογένειας, των σχέσεων, της υγείας, των ιδεών και της πνευματικότητας, καθώς και σε ταινίες, βιβλία και ειδήσεις. Όπως συμβαίνει και με το σεξ, τέτοιες στιγμές κάνουν τη γη να γυρίζει. Σύμφωνα με μια Έρευνα Περίεργων Συμπτώσεων, η πιο συχνή σύμπτωση που εντοπίζει κάποιος είναι η παρακάτω:
«Μου έρχεται στο μυαλό μια ιδέα και ύστερα την ακούω ή τη βλέπω στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση ή το διαδίκτυο». Οι ακριβώς επόμενες είναι οι εξής:
«Σκέφτομαι να τηλεφωνήσω σε κάποιον και ξαφνικά αυτό το άτομο ξαφνικά μου τηλεφωνεί χωρίς να το περιμένω».
«Έχω μια απορία και στη συνέχεια έρχεται μόνη της η απάντηση (δηλαδή, μέσα από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τους ανθρώπους), πριν καν προλάβω να κάνω την ερώτηση».
«Εξελίσσομαι στη δουλειά / καριέρα / εκπαίδευσή μου ευρισκόμενος/η στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή».
Ο Carl Jung εισήγαγε στον δυτικό κόσμο την ιδέα των συμπτώσεων που έχουν νόημα με τον όρο «συγχρονικότητα». Ο σκοπός της Επιστήμης της Συγχρονικότητας, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του Jung, είναι η περαιτέρω ψυχολογική εξέλιξη και αλλαγή – η διαδικασία της εξατομίκευσης – μέχρι να γίνετε αυτό που πραγματικά είστε. Μία από τις συμμετέχουσες στην έρευνά μου ανέφερε το παρακάτω παράδειγμα:
«Βρισκόμουν σε διάσταση από τον σύζυγό μου ύστερα από κάποια περιστατικά κακοποίησης. Ενώ έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι, αποφάσισα να προχωρήσω σε επανασύνδεση. Εκείνος όμως επιστρέφοντας έχασε την πτήση ανταπόκρισης. Το ίδιο βράδυ, μια άγνωστη γυναίκα που είχε πέσει θύμα κακοποίησης από τον φίλο της, με πήρε κατά λάθος τηλέφωνο. [Η συμμετέχουσα στη μελέτη δεν ανέφερε την αιτία του τηλεφωνήματος.]
Ο φόβος στη φωνή της κατά κάποιο τρόπο με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι η επανασύνδεση με τον σύζυγό μου ήταν λάθος. Τον συνάντησα στο αεροδρόμιο το επόμενο πρωί για να του πω ότι άλλαξα γνώμη και δεν ήθελα να επιστρέψει στο σπίτι μου». Η συγχρονικότητα μπορεί να εμφανιστεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Μπορεί να πιάσετε τον εαυτό σας να επηρεάζεται από ένα σημάδι στον δρόμο, μια σκηνή στην τηλεόραση ή ένα τραγούδι. Μπορεί επίσης να ανακαλύψετε κάτι στο διαδίκτυο ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Ίσως ακόμα ένα άτομο που δεν γνωρίζετε να σας πει λίγα λόγια που είχατε ανάγκη να ακούσετε. Τα σημάδια βρίσκονται παντού, αν δώσουμε την απαιτούμενη προσοχή.
Οι συμπτώσεις με νόημα μας δείχνουν πόσο βαθιά είμαστε συνδεδεμένοι με εκείνους που αγαπάμε. Πολλοί άνθρωποι έχουν αναφέρει ότι ένιωσαν τον πόνο ενός αγαπημένου τους προσώπου που βρισκόταν μακριά τους. Ο ψυχίατρος Ian Stevenson συνέλεξε πολλές τέτοιες ιστορίες αλλά και η δική μου έρευνα επιβεβαίωσε αυτή την εμπειρία, την οποία αποκαλώ «simulpathity». Διαβάστε παρακάτω τη δική μου ιστορία:
«Είχα βιώσει διάφορες συμπτώσεις πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά καμιά δεν ήταν πιο εντυπωσιακή από εκείνη που μου συνέβη το 1973 όταν ήμουν 31 ετών. Ξαφνικά, είδα τον εαυτό μου να βρίσκεται πάνω από τον νεροχύτη της κουζίνας σε ένα παλιό βικτοριανό σπίτι στο Σαν Φρανσίσκο. Ένιωθα να πνίγομαι από κάτι που υπήρχε στον λαιμό μου. Δεν μπορούσα να το βγάλω, αν και δεν έτρωγα τίποτα. Δεν ήξερα τι είχε κολλήσει στον λαιμό μου. Επιτέλους, μετά από 15 λεπτά, κατάφερα να καταπιώ και να αναπνεύσω κανονικά.
Την επόμενη ημέρα που είχα τα γενέθλιά μου, μου τηλεφώνησε ο αδελφός μου για να μου πει ότι ο πατέρας μας είχε πεθάνει στο Γουίλμινγκτον στις 2 πμ (Ανατολική Επίσημη Ώρα). Το μέρος αυτό βρίσκεται 3.000 μίλια και 3 χρονικές ζώνες μακριά. Εκείνη τη στιγμή, η ώρα στην Καλιφόρνια ήταν 23:00. Ο πατέρας μου είχε αιμορραγία στον λαιμό του και πνίγηκε με το ίδιο του το αίμα περίπου την ίδια ώρα που ένιωθα κι εγώ να πνίγομαι. Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου, δηλαδή την ημέρα των γενέθλιων μου».
Οι συμπτώσεις με νόημα θα σας βοηθήσουν να βρεθείτε στο μέρος που πρέπει χωρίς να γνωρίζετε καν πώς φτάσατε εκεί. Οι μητέρες φαίνεται να γνωρίζουν ακριβώς κάποια πράγματα για τα παιδιά τους, μερικές φορές μάλιστα σε υπερβολικό βαθμό. Η μητέρα της 6χρονης Ρουθ είχε πάει για ψώνια, όταν ξαφνικά διαισθάνθηκε ότι έπρεπε να γυρίσει πίσω. «Πού είναι η Ρουθ;» ρώτησε την μπέιμπι σίτερ. Εκείνη της απάντησε ότι βρισκόταν στο σπίτι της Άννας, της 6χρονης φίλης της.
Η μητέρα έτρεξε αμέσως στο σπίτι της Άννας όπου έμαθε ότι η μητέρα της Άννας νόμιζε πως τα κορίτσια βρίσκονταν στο σπίτι της Ρουθ. Λειτουργώντας χωρίς να σκεφτεί, η μητέρα της Ρουθ βγήκε στον δρόμο με το αυτοκίνητο, πέρασε τη σιδηροδρομική γραμμή, πάρκαρε, πέρασε μια πύλη, ανέβηκε έναν μικρό λόφο και κατέβηκε σε ένα παλιό λατομείο που πλέον ήταν γεμάτο με νερό. Κοντά στο νερό κάθονταν τα 2 παιδιά έχοντας βγάλει τα παπούτσια τους ενώ ετοιμάζονταν να μπουν μέσα. Αν είχαν μπει μέσα στο νερό κατά πάσα πιθανότητα θα είχαν πνιγεί, διότι το λατομείο ήταν βαθύ. Η μητέρα της Ρουθ έδρασε άμεσα καθοδηγούμενη από κάποιο ένστικτο που δεν μπορούσε να εξηγήσει.
Πιστεύω ότι καθένας από εμάς διαθέτει έναν ανθρώπινο αυτόματο πλοηγό (GPS) που μας δίνει τη δυνατότητα να φτάσουμε εκεί που πρέπει χωρίς να γνωρίζουμε πώς το καταφέραμε. Οι συμπτώσεις αυτές μπορούν να επεκτείνουν την κατανόησή μας σχετικά με τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος και να μας αποκαλύψουν μερικές από τις αναξιοποίητες δυνατότητές μας.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook