Μόνο ο Ερντογάν μοιάζει να μην έχει καταλάβει τη λαίλαπα που έρχεται.
Η αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που είχε επιχειρήσει να κάνει ο πρόεδρος της Τουρκίας μπορεί να φαινόταν κατά κάποιο τρόπο εφικτή (έστω και σε συμβολικό βαθμό) πριν από 6 ή 7 χρόνια, πράγμα που δεν συμβαίνει τώρα.

Οι επικίνδυνες παρεμβάσεις της Τουρκίας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, στο χώρο της Μέσης Ανατολής, ακόμα και στα εσωτερικά της Ουκρανίας, της δίνουν τον αυτόκλητο ρόλο του ηγεμόνα στην ευρύτερη περιοχή, που όμως κάθε άλλο παρά πραγματικότητα είναι. Φαίνεται πως αυτό το «ξεμύτισμα» της μουσουλμανικής χώρας πολύ έξω από τα σύνορά της και η υιοθέτηση του ρόλου της υπερδύναμης, θα είναι και η καταδίκη της, την ώρα που η Τουρκία έχει «καταφέρει» να γίνει μία χώρα με πολύ περισσότερους εχθρούς παρά φίλους.

Ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι οι πάλαι πότε σύμμαχοί της, οι ΗΠΑ «καλοβλέπουν» πλέον το ενδεχόμενο ίδρυσης ενός Κουρδικού κράτους εντός τουρκικής επικράτειας, για να μην αναφερθούμε στις διαρκώς επιδεινούμενες σχέσεις με τη Ρωσία.

Ακόμα και το άνοιγμα της Τουρκίας προς την Ευρώπη χαρακτηρίζεται από πολλά προβλήματα αξιοπιστίας (κυρίως από την πλευρά της Ε.Ε.), καθιστώντας άγνωστη την προοπτική της μουσουλμανικής χώρας, η οποία κυβερνάται υπό τις οδηγίες ενός άκρως φιλόδοξου ηγέτη, που δεν διστάζει ορισμένες φορές να αυτοαποκαλείται και ως «σουλτάνος».


EL.gr
loading...

Δημοσίευση σχολίου

Blogger