Ηθελε πολύ να γίνει αστυνομικίνα, όμως το όνειρό της... βγήκε νοκ άουτ μόλις για λίγους πόντους
Σε ένα απόγευμα έγινε διάσημη. Μόνη στο κατάστημά της, στον πιο κεντρικό δρόμο του Παγκρατίου, γυναίκα-Μπρους Λι, έτρεπε σε άτακτη φυγή τρεις επίδοξους ληστές, εφαρμόζοντας στην πράξη όσα έμαθε στα ρινγκ γύρω από τις τεχνικές του Τάε Κβον Ντο με ολίγον από... Χαπ Κίντο. Εθεσε νοκ άουτ μια γυναίκα και δύο άνδρες, ένας από τους οποίους τη μαχαίρωνε με κοφτερό λεπίδι, απ’ αυτά που τεμαχίζουν τις μοκέτες.
Τώρα εκατοντάδες γυναίκες, πελάτισσες ή και στον δρόμο ακόμη, της ζητούν λεπτομέρειες για την εκμάθηση πολεμικών τεχνών, την... επευφημούν, τη φωτογραφίζουν με τα κινητά τους. «Πώς μπορούμε κι εμείς να αμυνθούμε στις επιθέσεις των κακοποιών, που αρπάζουν τις τσάντες μας και μας σέρνουν στα πεζοδρόμια...».
Η θρυλική πλέον «τίγρης του Παγκρατίου» αποκαλύπτει σήμερα ένα απίστευτο μυστικό. Ηθελε να γίνει αστυνομικίνα το 1999, αλλά την έκοψαν λόγω ύψους! Για πέντε-έξι πόντους και αν και είχε υποβάλει όλες τις διακρίσεις της στις πολεμικές τέχνες, δεν έκανε το όνειρό της πραγματικότητα, και η ΕΛ.ΑΣ. στερήθηκε ενός θηλυκού μαχητή.
Η Ελίνα Κούσια, στα 33 χρόνια της, διατηρεί κατάστημα καλλυντικών, στην οδό Ευτυχίδου, στο Παγκράτι. Εχει σπουδάσει κοσμετολόγος-αισθητικός σε Ελλάδα, Γαλλία και Ιταλία. Κατέχει... 21 πτυχία στην ειδικότητά της. Αυτά που επίσης κατέχει, όμως, είναι χρυσά μετάλλια και... τέσσερα DAN στο Τάε Κβον Ντο. Προπονείται τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα και... σ’ ένα διάλειμμα μεταξύ δουλειάς και προπόνησης μας είπε για την απόφασή της να μάθει πολεμικές τέχνες.
Γαλλικά και πιάνο
«Μπορεί να σας φαίνεται παράξενο, αλλά έχω φοιτήσει στις Καλόγριες. Ημουν ένα κορίτσι, με γαλλικά και πιάνο. Κάποια στιγμή αν και η μητέρα μου διαφωνούσε, αποφάσισα να αφήσω το πιάνο και να πιάσω την πολεμική τέχνη. Ημουν 10 χρονών, όταν χώρισαν οι γονείς μου. Εμεινα με τη μητέρα και τη γιαγιά. Καθώς ο χρόνος περνούσε, ένιωθα έντονη την ανάγκη μέσα μου να καλύψω το αντρικό κομμάτι, που έλειπε. Να μπορώ εγώ να προστατεύω τους δικούς μου ανθρώπους. Και βρέθηκα στον ΣΕΓΑΣ με προπονητή τον Χρήστο Αποστολίδη».
Η ζωή της Ελίνας Κούσια άλλαξε όταν έγινε γνωστό ότι έδωσε μάχη σώμα με σώμα με τους τρεις κακοποιούς και αιμόφυρτη τους έτρεψε σε άτακτη φυγή, ακούγοντας τον έναν από τους δαρμένους να λέει «πάμε να φύγουμε, αυτή θα μας αποτελειώσει». «Πήγα στη ΔΕΗ του Παγκρατίου να πληρώσω τον λογαριασμό του καταστήματος», μας λέει.
«Με αναγνώρισαν και ιδιαίτερα οι γυναίκες ζητούσαν να φωτογραφηθούν μαζί μου. Ολοι, άντρες και γυναίκες, ήθελαν να τους πω πώς τα κατάφερα. Τι έχω μάθει, αν η ηλικία τους τούς επιτρέπει να πάνε κι αυτοί σε σχολές. Δεν έχει σημασία η ηλικία στο Τάε Κβον Ντο, τους απαντούσα. Οποτε θέλετε, να πάτε, ποτέ δεν είναι αργά». «Το Τάε Κβον Ντο είναι ολυμπιακό άθλημα.
Οπως συμβαίνει σε όλες τις πολεμικές τέχνες, η φιλοσοφία του είναι πειθαρχία μυαλού, ψυχής, σώματος, πράξεων, σκέψεων. Βοηθάει να φτιάχνουμε μια άρτια προσωπικότητα. Δίνει επίσης την αίσθηση της ανεξαρτησίας, της αυτοπεποίθησης, σαν να λέμε, πατάμε γερά στα πόδια μας. Ειδικά στις γυναίκες λέω ότι δεν χάνουμε ποτέ τη θηλυκότητά μας, δεν ξεχνάμε ποτέ ότι είμαστε γυναίκες».
Πως κατατρόπωσε τους ληστές
Φύγετε ή σας αποτελειώνω
Το προηγούμενο Σάββατο η Ελίνα Κούσια ετοιμαζόταν να κλείσει τα κατάστημά της. Ηταν στη βιτρίνα όταν πλησίασαν στην είσοδο μια κοπέλα και πίσω της δυο άντρες, όλοι νέοι σε ηλικία.
«Σήκωσαν τις κουκούλες μέχρι τη μύτη, θυμάται. Φαίνονταν μόνο τα μάτια τους. "Κλείνω τώρα, ελάτε τη Δευτέρα", τους είπα. "Δεν κατάλαβες, λέει η κοπέλα. Μου δίνεις ό,τι έχεις και δεν έχεις".
"Πολύ ευχαρίστως", απαντώ. Εφαγε το πρώτο χτύπημα στη μύτη, στα δόντια και στα ζυγωματικά. Εκείνο που πρόσεξα ήταν να τους έχω στον κύκλο μου. Δηλαδή να αντιμετωπίζω έναν έναν. Κι όπως ήταν στενή η είσοδος, αυτό βόλευε. Ηταν ο ένας πίσω από τον άλλον.
Η κοπέλα έβαλε τα κλάματα. Επιτίθεται τότε ο δεύτερος, πίσω της. Εχω βγάλει την "κατάνα" από τη θήκη, για εκφοβισμό. Τρώει ένα χτύπημα κι ο δεύτερος. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν ο τρίτος. Ψύχραιμος κι επικίνδυνος. Με το πρώτο χτύπημα μου σκίζει την μπλούζα. Μόλις φτάνει κοντά μου, επιτίθεται πάλι με σηκωμένα τα χέρια με τη φαλτσέτα. Το σπαθάκι, που κρατούσα, καρφώνεται στον ώμο και βγαίνει στην πίσω πλευρά. Δεν οπισθοχωρούσε. Πήρα θέση αγώνα. Επρεπε να αποφύγω τα τραύματα σε θώρακα και κεφάλι. Αυτός με χαράκωνε στα χέρια, βαθιά χαρακώματα, έτρεχε αίμα. Στόχευε όμως στο κεφάλι. Η σκέψη μου ήταν να του αρπάξω τη φαλτσέτα. Ενιωθα τη φαλτσέτα να μπαίνει στο χέρι μου. Το αίμα έτρεχε ποτάμι. Εκεί πια χρησιμοποίησα και λαβές χαπ κίντο. Ξέρετε, εκεί δεν υπάρχουν κανόνες και όρια. Είναι οκτώ πολεμικές τέχνες μαζί. Εν τέλει, τραβήχτηκα στο εσωτερικό του μαγαζιού για να τους δώσω χώρο και ευκαιρία να φύγουν. "Πάμε, αυτή θα μας αποτελειώσει’’, είπε κάποιος. Λίγο μετά, με αίματα παντού, κάπνισα ένα τσιγάρο και πήρα το "100". Ηρθαν αμέσως. Με ασθενοφόρο έφτασα στην κλινική. Με αιμοστατικές ενέσεις σταμάτησαν την αιμορραγία. Τα υπάρχοντά μου όμως τα κράτησα. Οπως και τις αρχές των πολεμικών τεχνών. Στόχος μου δεν ήταν να τους αποτελειώσω, αλλά να αμυνθώ στην επίθεσή τους. Αν και στο τέλος τους είπα: Ή φεύγετε ή μένετε και σας αποτελειώνω...».
ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΡΣΙΩΤΗΣ
Πηγή: ethnos.gr
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook