Θα έχετε αναγνωρίσει κι εσείς και σίγουρα προβληματιστεί με την πρωτοφανή για τους Έλληνες αδράνεια στα όσα μας επιβάλλονται!

Για θυμηθείτε τι συνέβαινε πριν λίγα μόλις χρόνια, όταν μια κυβέρνηση δοκίμαζε να θίξει στο ελάχιστο ένα ασήμαντο δικαίωμα οποιασδήποτε εργατικής ομάδας ή συνδικάτου... Σήμερα που χάνονται συντάξεις και κεκτημένα δεκαετιών, σε όλους τους τομείς, παρακολουθούμε τις εξελίξεις από την τηλεόραση και "αντιδρούμε" από τον καναπέ μας.
Παράλληλα ωστόσο, είναι γεγονός ότι οι λαοί της Γης θεωρούν ότι οι Έλληνες είμαστε οι πλέον ανυπόταχτοι πολίτες του κόσμου! Αυτή η διαπίστωση παγιώνεται όλο και περισσότερο και αποτυπώνεται σε άρθρα, σε blogs, σε συζητήσεις... αλλά και στους σχεδιασμούς κυβερνήσεων - με τις θετικές και τις αρνητικές αποχρώσεις της. Και σίγουρα - αν και δεν ξέρω για πόσον καιρό ακόμη - έστω και με τις σημερινές μας συνθήκες, η διαπίστωση αυτή εκφράζει την πραγματικότητα
Οι λόγοι της επιβίωσης αυτής της βαθιάς τάσης για ελευθερία και ανεξαρτησία θα μπορούσαν να αναζητηθούν στα ελληνικά γονίδια από την εποχή του Θερσίτη, στη φυσική διαμόρφωση του ελληνικού χώρου, στις ιδιαίτερες ιστορικές συγκυρίες ή και στην Ορθοδοξία, αλλά εδώ θα επικεντρωθώ στην σύγχρονη Ελλάδα και σε ένα συγκεκριμένο, όσο και πεζό - αλλά εν πολλοίς άγνωστο - λόγο:
Θέλουμε και μπορούμε να είμαστε ανεξάρτητοι απέναντι στην οποιαδήποτε και εκάστοτε <<Αρχή>>, γιατί ο Έλληνας κατέχει μικρή ή μεγαλύτερη προσωπική περιουσία! Και ειδικά γιατί κατέχει στην ιδιοκτησία του μια <<πρώτη κατοικία>>.
Για να μιλήσουμε με αριθμούς, η Ελλάδα είναι (2009) στην πρώτη σχετική θέση ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες (και μάλλον και σε όλο τον κόσμο) με ποσοστό ιδιοκατοίκησης 75%, ενώ ακολουθούν (στο Νότο πάντα...) η Ιταλία (60%), η Γαλλία (55%) και η Ισπανία (55%). Τελευταία στη λίστα είναι η Γερμανία με την ιδιοκατοίκηση να φτάνει στο 40%.
(Τυχαίο; Δε νομίζω!)
Αν μάλιστα ερευνήσει κανείς λίγο περισσότερο, θα δει ότι το ποσοστό αυτό μειώνεται αργά αλλά σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας, όπου το 1989, για παράδειγμα, ήταν γύρο στο 85%. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και στα ποσοστά της υπόλοιπης Ευρώπης. Την αιτία θα την πούμε αμέσως παρακάτω.
Αυτή η ιδιοκτησία της <<πρώτης κατοικίας>> αποδεικνύεται εξαιρετικά σημαντική για την ύπαρξη και την καλλιέργεια της προσωπικής ανεξαρτησίας και του ανυπόταχτου της ψυχής και συνιστά αναμφισβήτητα μια αμφίδρομη σχέση. Με άλλα λόγια, αποδεικνύεται βασικό συστατικό της αντοχής στα <<έξωθεν χτυπήματα>> και απαραίτητη στη δημιουργία της διάθεσης Αντίστασης, αυτής της Αντίστασης την οποία φοβάται και μισεί η Νέα Τάξη Πραγμάτων. Και οι σχεδιαστές πολιτικής και τακτικών της ΝΤΠ γνωρίζουν άριστα τη βαθιά σχέση ιδιοκτησίας της πρώτης κατοικίας και τάσης για αντίσταση.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι η τάση του Έλληνα να έχει στην ιδιοκτησία του την κατοικία που ζει, δεν προέρχεται από κάποια ανώριμη και αρρωστημένη <<ροπή προς την ύλη>> και τα παρόμοια (παρ΄όλο που φυσικά δεν λείπουν και αυτές οι περιπτώσεις). Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακριβώς αυτός ο λαός, που πιο πολύ απ΄ όλους τους λαούς θέλει να ορίζει ιδιοκτησιακά το σπίτι του, είναι ο ίδιος που επί αιώνες βγάζει και τιμά αγίους <<καυσοκαλυβίτες>>, που συνηθίζουν να καίνε ακόμα και την φτωχική καλύβα τους φεύγοντας, για να μη μείνει ίχνος προσκόλλησης σε κάτι γήινο. Ο λαός μας λοιπόν ξέρει να τιμά όσους απαξιώνουν την ιδιοκτησία και μάλιστα με υπέρτατο τρόπο!
Όμως για όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν είμαστε σε τέτοια πνευματικά ύψη, η πρώτη κατοικία είναι ένα είδος άπαρτου κάστρου/ καταφύγιου, στο οποίο ο πολίτης μπορεί να οχυρωθεί σε περιόδους κρίσης- οικονομικής ή άλλης. Ακόμη κι αν δεν έχεις να φας, μπαίνεις στο σπίτι σου, κλειδώνεις την πόρτα πίσω σου και βιώνεις μια ανεξήγητη - και συνήθως ασυνείδητη- ανεξαρτησία και συσπείρωση, εσύ και η οικογένεια σου. Σε κάθε σημείο της Ελληνικής υπαίθρου επιζούν μέχρι και σήμερα οι γνωστές ψηλές αρβανίτικες μάντρες, το κατ΄εξοχήν σύμβολο της θέλησης για ανεξαρτησία. Το φαγητό (και κατ΄επέκταση η ίδια η φτώχεια) είναι εντελώς δευτερεύον μπροστά σε αυτή την αίσθηση ασφάλειας. Άλλωστε μέχρι σήμερα η ελληνική κοινωνία είχε καλλιεργήσει ένα στοιχειώδες επίπεδο αλληλεγγύης και όλο και κάποια γειτόνισσα θα σου φέρει ένα πιάτο φαΐ Δεν θα χαθείς ακόμα κι αν είσαι πάμφτωχος... Το σημαντικό είναι, το βράδυ, να μπορείς να οχυρωθείς.. υλικά, νομικά, συναισθηματικά και να ανασυνταχθείς από τη μάχη που έδωσες σήμερα, προετοιμαζόμενος για την μάχη του αύριο.
Η πρώτη κατοικία λοιπόν συνδέεται αναπόσπαστα με την Εστία του Οίκου. Το ιερό σημείο δηλαδή από όπου κάθε οικογένεια αντλεί δύναμη για να αντεπεξέλθει στην <<κακία της κάθε ημέρας>>.
Ο ρόλος της Εστίας και κατ΄ επέκταση της πρώτης κατοικίας συνδέεται όμως και με έναν άλλο μεγάλο εχθρό της ΝΤΠ. Με τη φιλοπατρία. Γι΄ αυτό και δεν είναι καθόλου παράξενο που πάλι οι κατ΄εξοχήν ιδιοκτήτες πρώτης κατοικίας, Έλληνες παρουσιάζονται στις στατιστικές στην πρώτη θέση στα αισθήματα φιλοπατρίας. Ακόμη πιο πέρα, η Εστία έχει να κάνει με την ίδια την ύπαρξη και παραγωγή πολιτισμού. Οι νομάδες που συνεχώς μετακινούνται και άρα έχουν μειωμένο το αίσθημα της Εστίας, δεν παράγουν πολιτισμό. Ο πολιτισμός απαιτεί μόνιμες και σταθερές ρίζες. Δηλαδή τόπο, δηλαδή σπίτι.... δηλαδή Εστία.
Η Εστία εκπροσωπεί όχι μόνο το παρόν (ως οικογένεια) αλλά και το παρελθόν, τους προγόνους, Κοινότητα, την Παράδοση, αλλά και τους αγώνες για όλα αυτά. Αν ξεριζώσεις την Εστία ξεριζώνεις πανεύκολα όλα τ΄ άλλα.
Η Εστία είναι συνδεδεμένη με τις ανεξίτηλες αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας και τα ιερά πρόσωπα που την περιβάλλουν και που σε πρωτοδίδαξαν τις αξίες της οικείας Παράδοσης. Αν αναγκαστείς να <<αποπροσκολληθείς>> και να τις <<ξεπεράσεις>> (αφού ως <<αποπροσκόλληση>> και <<υπέρβαση>> προπαγανδίζεται αυτή η άσφαιρη ελευθερία και αφού πλέον η Εστία θα σε παραπέμπει υποσυνείδητα σε οικονομική υποχρέωση), παθαίνεις ακριβώς ότι πάθαινε ο Ανταίος όταν έχανε την επαφή με τη γη του.
Η ιερότητα της Εστίας και άρα της κατοικίας και με όρους καθημερινούς: της πρώτης κύριας κατοικίας είναι αυταπόδεικτη Αυτό το είχαν σεβαστεί μέχρι σήμερα όλες οι κυβερνήσεις.
Σήμερα όμως, από ό,τι φαίνεται, οι εντολές αλλάζουν. Η Εστία ως εστία Αντίστασης εντοπίστηκε και πρέπει να χτυπηθεί και να αφανιστεί. Και πως θα αφανιστεί; Φυσικά κανείς δεν θα βγει να κατηγορήσει την Εστία, την πρώτη κατοικία και τις αξίες που πηγάζουν από αυτές. Αυτό θα υποψίαζε τους πάντες.
Απλούστατα ο λαός θα απομακρυνθεί σταδιακά από τις αξίες αυτές αν τις... φορολογήσουμε! Έντεχνα όμως και οικολογικά για να μοιάζουν δικαιολογημένα τα χτυπήματα. Αν όμως φορολογηθεί η Εστία να περιμένουμε σύντομα να μας φορολογήσουν και την αναπνοή και τη ζωή την ίδια!!!
Γιατί την Εστία δεν την ξεριζώνεις μόνο με θεωρίες και ιδεολογίες, ή χτυπώντας την παράδοση και τη γλώσσα (όπως θέλουν οι φήμες να έχει επισημάνει ο Κίσινγκερ). Και αυτά βέβαια είναι ισχυρά όπλα. Αλλά την ξεριζώνεις και με πιο πεζούς τρόπους. Με τρόπους που παρουσιάζουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα: περνούν απαρατήρητοι από τους φρουρούς-ιδεολόγους, που συνήθως φυλάνε σκοπιά προσέχοντας μην περάσει ο εχθρός στρατιώτης και ιδεολόγος, και αυτός περνά μεταμφιεσμένος σε... νομοσχέδιο και οικολογία!
Σήμερα λοιπόν αυτή η αίσθηση ασφάλειας, Εστίας και πηγή φιλοπατρίας χτυπιέται ύπουλα και βάναυσα με πρόσχημα διάφορες <<εύλογες και μη>> αιτίες. Ακούμε για <<πράσινους νόμους>> και <<πράσινες κατοικίες>> και πράσινα άλογα... που είναι απαραίτητο. λέει να επιβληθούν για λόγους οικονομίας, εξοικονόμησης ενέργειας και περιβαλλοντολογικής προστασίας. Είναι άραγε άστοχη η σύνδεση της σημερινής φορολογικής επέλασης με τη προφητεία του πατροΚοσμά, ότι <<θα μας βάλουν φόρους και στα κοτέτσια και στα παράθυρα>>;
Φανταστείτε τη γριούλα που μένει στην φτωχική μονοκατοικία του Αιγάλεω, την οποία οι αρμόδιες υπηρεσίες τη χαρακτηρίζουν ως <<μη πράσινη>> και <<ενεργοβόρα>>. Αν δεν βρει τα χρήματα να την αναβαθμίσει ενεργειακά θα πληρώνει, λένε πρόστιμο κατ΄ έτος! Πράγμα που πρακτικά σημαίνει πως θα χάσει το σπίτι της. Την πρώτη κατοικία της. Την Εστία της.
Φανταστείτε τον πολίτη που για δικούς του λόγους έχει επιλέξει συνειδητά να παραμείνει εκτός συστήματος, χωρίς να βλάπτει κανέναν (έχω αρκετούς τέτοιους φίλους και πάντα τους συμβουλεύομαι, γιατί τους θεωρώ βαθύτατα επαναστάτες και πάντως περισσότερο συνειδητοποιημένους από τους... επαγγελματίες επαναστάτες που ξέρουμε όλοι μας). Η τύχη μπορεί να ευνόησε αυτόν τον πολίτη να κατέχει ένα μικρό σπιτάκι 50-60 τ.μ., κληρονομιά από τους γονείς του. Έχοντας συχνά αναπτύξει εν α είδος ζηλευτής αυτάρκειας καταφέρνουν να ζουν όλοι τους, δύσκολα μεν αλλά αξιοπρεπώς. Και αυτό οφείλεται στο μικρό σπιτάκι τους...
Λίγο φαΐ. λίγα χρήματα... πάντα βρίσκονται.
Με ποιο δικαίωμα το κράτος, βαφτίζει αυτόν τον πολίτη φοροφυγά, και μάλιστα αφού τον αναγκάσει προηγουμένως;
Και εντάξει, <<ο νέος δεν θέλει να δουλέψει>> θα πει κάποιος (επιφανειακά σκεπτόμενος, γιατί το θέμα σηκώνει τεράστια συζήτηση. Η γιαγιά στο Αιγάλεω όμως, θα τρέχει να βρει δουλειά;
Και είναι σαφές ότι δεν μιλάμε για βίλες 500τ.μ. ούτε για εισοδηματίες με 26 διαμερίσματα όπως ο γνωστός πολιτικός με τις δοσοληψίες με τη Ζίμενς Μιλάμε για την πρώτη κατοικία που στην περίπτωση των περισσοτέρων Ελλήνων είναι ένα σπίτι 50-60-100τ.μ.
Παρ΄ όλο που εκ πρώτης όψεως δεν είναι εμφανές, το χτύπημα στην πρώτη κατοικία είναι πολύ πιο σημαντικό χτύπημα στο λαϊκό φρόνημα από την μείωση των συντάξεων, από την αύξηση των χρόνων εργασίας, από τις έκτακτες εισφορές, κοντολογίς από όλα τα μέτρα που μέχρι τώρα έχουν ανακοινωθεί. Είναι απόλυτη προτεραιότητα το να μη δεχτούμε καμία απολύτως φορολόγηση, κανενός είδους, στην πρώτη κατοικία μας, ούτε τεκμήρια, ούτε πράσινους φόρους, ούτε τίποτα παρόμοιο.
Στην πραγματικότητα πονικοποιείται με ωραία λόγια η αξιοπρεπής φτώχεια και θεσμοθετείται ένα υποχρεωτικό και εξοντωτικό κυνήγι του χρήματος, για να μπορεί κανείς να πληρώνει τουλάχιστον τους φόρους του. Που τώρα δεν εξαρτώνται μόνο από τα εισοδήματα του, όπως είναι λογικό, αλλά και από την ιδιοκτησία της πρώτης κατοικίας!
Όμως είναι αναφαίρετο φυσικό δικαίωμα οποιουδήποτε πολίτη να μην εργάζεται, ή να μην μετέχει στη λεγόμενη <<παραγωγική διαδικασία>> αν δεν θέλει, και να μπορεί να κρατήσει τη πρώτη κατοικία του αφορολόγητη και ανέγγιχτη από οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση, φορολογία κλπ.
Και έτσι καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της επιβολής μιας στυγνής προπαγάνδας που έντεχνα χρησιμοποιεί και χειραγωγεί την Κοινή Γνώμη να πιστεύει πως είναι εχθρός του λαού όποιος <<μολύνει το περιβάλλον>> με μια... σόμπα πετρελαίου ή όποιος δεν έχει μόνωση στην ταράτσα του, επειδή λέει.. καταναλώνει έτσι κοινούς πόρους.
Προσπαθούν δηλαδή να μας επιβάλουν και εδώ ξένα μοντέλα ασφάλισης ή οικονομικής συμπεριφοράς που θα μας στερήσουν το τεράστιο πλεονέκτημα Αντίστασης που αυτή τη στιγμή κατέχουμε ως λαός.
Ο Αμερικανός, για παράδειγμα, δεν μπορεί να κατέχει κατοικία. Αν κατέχει, πληρώνει υπέρογκους φόρους. Ο μόνος τρόπος κατοχής κατοικίας είναι η υποθηκευμένη ιδιοκτησία. Αυτή δεν θεωρείται φορολογήσιμη. Υποθηκεύεις λοιπόν το σπίτι σου στην τράπεζα, παίρνεις την αξία του σε μετρητά και αυτά τα διαχειρίζεσαι για να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου, ουσιαστικά ως νομάς.
Ταυτόχρονα όμως, με μαθηματική ακρίβεια εκτίθεσαι στα αρπακτικά της αγοράς που μπορούν να εξαφανίσουν τις οικονομίες μιας ζωής σε μισή ώρα! Και τότε μένεις με το υποθηκευμένο σπίτι. Δηλαδή χωρίς σπίτι! Δηλαδή, στην έσχατη ανάγκη δεν μπορείς να κλειστείς στο κάστρο σου και να πεις <<θα τρώω ένα παξιμάδι την ημέρα και μία από τις ντομάτες του κήπου μου (έχει σημασία κι αυτό), θα διαβάζω τα βιβλία μου, θα συζητάω με τους φίλους μου, θα προσε'υχομαι στον Θεό και θα ζήσω! Στο κάτω κάτω... και παραπάνω που έτρωγα, πήγαινα μετά στο γυμναστήριο για να κάψω το λίπος ή στο γιατρό για να μειώσω το ζάχαρο και την χοληστερίνη!>>
Όχι! Δεν θα έχεις σπίτι, θα πρέπει να αγοράσεις τα μεταλλαγμένα τρόφιμα μέσω κάρτας (άρα να είσαι φορολογικώς ενήμερος) κλπ. Κοντολογίς όλη η ζωή σου θα έχει γίνει μια τεράστια μέριμνα για το σήμερα και πιο τεράστια για το αύριο...
Και βέβαια, υπάρχει και μία άλλη σατανική μεθόδευση: οι τρομακτικής σημασίας διατάξεις για τα πράσινα σπίτια και τα τεκμήρια στην πρώτη κατοικία χάνονται μέσα σε χίλιες άλλες σημαντικές και ασήμαντες... και έτσι περνούν χωρίς να τις πάρουμε είδηση, όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα πιαστήκανε σε δέκα είκοσι πρόβατα και περάσανε απαρατήρητοι την ώρα που πέρναγαν τα εκατοντάδες πρόβατα του κοπαδιού...




ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ= Ε. Φ. 

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο. Ακόμη το παρών ιστολόγιο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, emails, υβριστικά ή συκοφαντικά,θα αφαιρούνται. 

  ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΤΩ
loading...

Δημοσίευση σχολίου

Blogger