Το νύχι του διαβόλου είναι βότανο. Το επιστημονικό όνομα του –Harpagophytum-, προκύπτει από τα ελληνικά και σημαίνει φυτό με αρπάγη ή γάντζο

Πήρε αυτό το όνομά από την εμφάνιση του καρπού του, που καλύπτεται με άγκιστρα για να συνδέεται στο τρίχωμα ζώων μεταφέροντας τους σπόρους μακριά από το μητρικό φυτό.

Για φάρμακο χρησιμοποιούνται οι ρίζες και οι κόνδυλοι του αρπαγόφυτου.


Στην παραδοσιακή θεραπευτική χρησιμοποιείται για προβλήματα σχετικά με:

• την αθηροσκλήρωση,
• διάφορες αρθρίτιδες περιλαμβανομένης της ουρικής,
• την οσφυαλγία
• την τενοντίτιδα
• πόνους στους μύες (μυαλγίες)
• πόνους στο στήθος (μαστοδυνία)
• χρόνιους πονοκεφάλους
• υπερχοληστεριναιμία

Επιπλέον για γαστρεντερικά ενοχλήματα ή καούρα,

Παραδοσιακά επίσης, θεωρείται πως διευκολύνει τον τοκετό, λύνει προβλήματα της εμμήνου ρύσεως, βοηθά σε αλλεργικές αντιδράσεις, βελτιώνει την όρεξη, ρίχνει τον πυρετό και είναι χρήσιμο σε ημικρανίες

Θεωρείται επιπλέον κατάλληλο σε παθήσεις των νεφρών και της ουροδόχου κύστης.

Μερικοί άνθρωποι το εφαρμόζουν στο δέρμα για τραυματισμούς και διάφορες δερματικές παθήσεις.

Χημική σύσταση και δράση : Η έρευνα έδειξε ότι το αρπαγόφυτο περιέχει διάφορες χημικές ουσίες που μπορεί να βελτιώσουν τη φλεγμονή και το οίδημα (πρήξιμο), με επακόλουθο την μείωση του πόνου που υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις.

Μελέτες και αξιόπιστα αποτελέσματα έδειξαν:

Α. Χαμηλή οσφυαλγία. Λαμβάνοντας νύχι του διαβόλου από το στόμα φαίνεται να μειώνεται ο πόνος της χαμηλής οσφυαλγίας. Το αρπαγόφυτο δηλαδή λειτουργεί ανάλογα με κάποια μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ).

Β. Οστεοαρθρίτιδα. Το νύχι του διαβόλου μόνο του ή σε συνδυασμό με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), δείχτηκε να συμβάλει στη βελτίωση από τα ενοχλήματα της οστεοαρθρίτιδας που σχετίζονται με τον πόνο. Δρα περίπου όπως και η διασερεΐνη *, οδηγώντας σε βελτίωση του πόνου στο ισχίο και το γόνατο μετά από 16 εβδομάδες θεραπείας.
Έτσι, άτομα που παίρνουν νύχι του διαβόλου είναι σε θέση να μειώσουν τη δόση του ΜΣΑΦ που χρειάζονται ως παυσίπονο, πράγμα που εκτός της ευκολότερης επίτευξης ανακούφισης σημαίνει και λιγότερες παρενέργειες από τα αντιφλεγμονώδη.

• Η διασερεΐνη (diacerein) παρουσιάζει μία μέτριου βαθμού αντιφλεγμονώδη δράση. Σε ισχυρές δόσεις είναι αντιφλεγμονώδες, χωρίς όμως να έχει ερεθιστική δράση στο στομάχι. Διαφοροποιείται επομένως από τη γνωστή κατηγορία των ΜΣΑΦ (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη) που συνήθως ενοχλούν στο πεπτικό. Δεν γνωρίζουμε τον μηχανισμό δράσης της αλλά ξέρουμε ότι το ευεργετικό αποτέλεσμα της αργεί και εκδηλώνεται γύρω στην 30η ημέρα της αγωγής ενώ γίνεται σημαντικό την 45η ημέρα περίπου. Σε συνδυασμό με ΜΣΑΦ, το αποτέλεσμα είναι αθροιστικό.

Το αρπαγόφυτο κατά την παραδοσιακή θεραπευτική αντίληψη, δίδεται όπως ήδη είπαμε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Η μέχρι σήμερα όμως κλασική έρευνα δεν είναι επαρκής και τα όσα διαθέσιμα στοιχεία δεν προσφέρονται για εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων.

Ίσως εδώ πρέπει να σημειωθεί πως η γενικόλογη και αόριστη θεραπευτική προσέγγιση όπως πχ. γαστρεντερικά ενοχλήματα, μπορεί να φανεί χρήσιμη, αλλά δεν αποκλείεται και το αντίθετο. Τόσο στην πρώτη όσο και την δεύτερη περίπτωση, η απώλεια χρόνου πιθανό να οδηγήσει σε σοβαρό πρόβλημα*.

*κακοήθεις παθήσεις του πεπτικού, μπορεί για αρκετό καιρό να εκφράζονται με ‘’συνήθη’’ συμπτώματα που δεν ανησυχούν τον πάσχοντα και έτσι δεν αναγνωρίζονται. Αν δίδονται φυτικά φάρμακα χωρίς ιατρική διάγνωση, τόσο στην περίπτωση προσωρινής βελτίωσης όπου προκύπτει εφησυχασμός, όσο και εις την περίπτωση αποτυχίας υπάρχει καθυστέρηση στην σωστή θεραπεία.

Βέβαια τα ανωτέρω δεν αφορούν μόνο τα ‘’γαστρεντερικά ενοχλήματα’’ αλλά ισχύουν σε κάθε περίπτωση και για κάθε φάρμακο όπου η σωστή διάγνωση διαφεύγει και η θεραπεία προέρχεται από μη ειδικούς ή από αυτενέργεια του ενδιαφερόμενου ο οποίος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει.

Μη διαθέσιμες ή ανεπαρκείς μελέτες για το αρπαγόφυτο δεν επιτρέπουν να βγάλουμε συμπεράσματα για τις υπόλοιπες χρήσεις της παραδοσιακής ιατρικής. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα τα ευρήματα διίστανται.

Είναι ασφαλές;



Από τα διαθέσιμα στοιχεία φαίνεται πιθανό ότι είναι ασφαλές. Προτείνεται εντούτοις η χορήγηση του να μην υπερβαίνει τον ένα χρόνο.

Η διάρροια είναι η πλέον συχνή παρενέργεια του, ενώ μπορεί να εμφανιστεί ναυτία, κοιλιακός πόνος και έμετος.

Αναφέρθηκαν επίσης περιπτώσεις με αίσθηση βουητού ή κουδουνίσματος στα αυτιά, πονοκεφάλων, απώλειας ορέξεως, αγευσίας, δερματικής αλλεργικής αντίδρασης και προβλημάτων στον γυναικείο κύκλο.

Από το καρδιαγγειακό σύστημα, αναφέρθηκαν αρρυθμίες και μεταβολές στην αρτηριακή πίεση.

Από τις ανωτέρω παρενέργειες κάποιες είναι περισσότερο και άλλες λιγότερο σίγουρο πως αποδίδονται στο αρπαγόφυτο. Πάντως ισχύει ότι δεν θα πρέπει να το παίρνουν γυναίκες στην κύηση και το θηλασμό και άτομα με υπέρταση, υπόταση και καρδιολογικά νοσήματα.

Επίσης λόγω διαφόρων δράσεων του φυτού, καλό είναι να θυμόμαστε ότι:

• Mπορεί να ρίξει χαμηλά το σάκχαρο σε διαβητικούς και ειδικά όσους ήδη παίρνουν αντιδιαβητικά φάρμακα που μπορούν να κάνουν το ίδιο.

• Μπορεί να αυξήσει την παραγωγή χολής και για αυτό αντενδείκνυται όταν υπάρχει χολολιθίαση

• Μπορεί να ενοχλήσει σε ελκοπαθείς και στην γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση διότι αυξάνει την παραγωγή HCl οξέως

Αλληλεπίδραση με φάρμακα

Πολλά φάρμακα στον ανθρώπινο οργανισμό, μεταβολίζονται από ένζυμα (κυτοχρώματα) στο ήπαρ. Το αρπαγόφυτο μπορεί να επηρεάσει το μεταβολικό μονοπάτι και να καθυστερήσει την αποβολή τους. Έτσι μπορεί να αυξηθούν οι δράσεις αλλά και οι παρενέργειες του ήδη λαμβανόμενου φαρμάκου.

Χρειάζεται προσοχή στην ταυτόχρονη λήψη αρπαγόφυτου και φαρμάκων όπως η omeprazole, lansoprazole, pantoprazole που ανήκουν στους αναστολείς αντλίας πρωτονίων. Επίσης στην λήψη diazepam (ηρεμιστικό και υπναγωγό), carisoprodol (μυοχαλαρωτικό) , nelfinavir (έναντι ιού AIDS) και κάθε άλλου φαρμάκου που ακολουθεί την μεταβολική οδό Cytochrome P450 2C19 (CYP2C19)
Το ίδιο μπορεί να συμβεί με φάρμακα που σχετίζονται και με το κυτόχρωμα P450 2C9 (CYP2C9) και το κυτόχρωμα P450 3A4 (CYP3A4)

Σε αυτά ανήκουν τα αντιφλεγμονώδη diclofenac (Voltaren), ibuprofen (Brufen), meloxicam , piroxicam και celecoxib , καθώς και διάφορα άλλα (αντικαταθλιπτικά (amitriptyline), αντιπηκτικά (warfarin), αντιδιαβητικά ( glipizide), αντιυπερτασικά (losartan, Cozaar), lovastatin (Mevacor), τα αντιμυκητικά ketoconazole και itraconazole (Sporanox), το αντιισταμινικό fexofenadine (πχ. Allegra), το triazolam (Halcion) και άλλα.

Μικρότερη επίδραση υπάρχει για τα φάρμακα (τα παλαιότερα όπως Tagamet, Zantac, και άλλα) που αναστέλλουν την παραγωγή οξέος. Αυτό διότι το αρπαγόφυτο μπορεί να προκαλέσει αύξηση στο οξύ και έμμεσα μείωση στη δράση του αντιεκκριτικού.

πηγή
ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΤΩ....
loading...

Δημοσίευση σχολίου

Blogger