H Μικρομέρια της Ακρόπολης (Micromeria acropolitana) είναι είδος μικρού φυτού του γένους Μικρομέρια (Micromeria) της οικογένειας των χειλανθών (Lamiaceae ή Labiatae). Αποτελεί ενδημικό φυτό της Αθήνας και συγκεκριμένα του βράχου της Ακροπόλεως, στον οποίο φύεται αποκλειστικά. Έχει ύψος 5 έως 30 εκατοστά. Ανθίζει από τον Μάιο έως τον Ιούνιο. Τα άνθη της έχουν χρώμα ροζ.

Το φυτό ανακάλυψαν οι Γάλλοι βοτανολόγοι Ρενέ Μερ (Rene C.J.E. Maire) και ο Μαρσέλ Πετιμεγκέν (Marcel G.C. Petitmengin), στις 30 Αυγούστου του 1906 (“In Acropoli Athenarum”, 30.8.1906, Maire & Petitmengin, Mission Botanique en Orient no. 1073). Ορίστηκε για πρώτη φορά το 1908 από τον Αυστριακό βοτανολόγο Έουγκεν φον Χαλάσι (Eugen von Halácsy). Σε μη επίσημα δημοσιευμένο, χειρόγραφο έγγραφο του αναφέρεται αρχικά στο φυτό με το όνομα «Micromeria athenae», το οποίο περιγράφεται ως λεκτότυπος.[1] Ο Χαλάσι παρουσιάζει το φυτό με το όνομα «Micromeria acropolitana» στο έργο του «Conspectus Florae Graecae».[2]

Οι λαϊκοί θεραπευτές το χρησιμοποιούσαν υπό μορφή ροφήματος κατά της υπερχλωρυδρίας (ξινίλες), τα έλκη του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου, για τους εντερικούς σκώληκες, τη ναυτία των ταξιδιωτών, τη γρίπη, τη βρογχίτιδα και γενικά τα κρυολογήματα.


Το συνιστούσαν ακόμη κατά των χολεριοειδών διαρροιών, όπως και κατά της ναυτίας των ταξιδιωτών και, η λαϊκή παράδοση, χρησιμοποιώντας το σε πολλές συνταγές του, που αναγράφει στο φαρμακοτεχνικό σύγγραμμα του ή μόνο του σαν αφέψημα ή έγχυμα ή με άλλες δρόγες ή με σιρόπι. 


Παλιά το πουλούσαν οι γυρολόγοι γιατί το θεωρούσαν πολύτιμο βότανο για το στομάχι. Χρησιμοποιούσαν τους ανθοφόρους αποξηραμένους βλαστούς του φυτού. 


ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ:

Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα αέρια μέρη του φυτού τα οποία συλλέγουμε κατά την άνθισή του, τον Ιούνιο και Ιούλιο. Ξηραίνεται στη σκιά. Οι σπόροι του φυτού ωριμάζουν από τον Αύγουστο μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Το υπέργειο τμήμα θεωρείται διουρητικό, λιθοδιαλυτικό και αντιυπερχλωρυδριακό. Ακόμη, θεωρείται ιδιαίτερα αποτελεσματικό βότανο για τις πέτρες στα νεφρά και την ουροδόχο κύστη.
Το αφέψημα του φυτού χρησιμοποιείται κατά της ξινίλας του στομάχου, πεπτικών ελκών, εντερικών σκουληκιών, κρυολογήματα και ναυτία ταξιδιωτών.
Δρα ως ορεκτικό και βοηθά στη χώνεψη εξουδετερώνοντας τα αέρια. Αυξάνει την εφίδρωση και έχει αποχρεμπτική δράση.
Διεγείρει και τονώνει τον οργανισμό και ωφελεί σε ζάλη.
Είναι χρήσιμο σε διαταραχές του οργανισμού λόγω υπερβολικής ζέστης. Το συμπυκνωμένο αφέψημα του φυτού είναι καλό υπακτικό. Βοηθά σε πονόλαιμο και πονόδοντο.
Σε επίθεμα (με κοπανισμένο το φυτό) βοηθά εναντίον των τσιμπημάτων μέλισσας. Οι κομπρέσες από φύλλα είναι ωφέλιμες για πρηξίματα και ναυτία. Διεγείρει τη μήτρα και το νευρικό σύστημα.
Το έλαιο του φυτού χρησιμοποιείται σε εξωτερικές πληγές ως επουλωτικό. Λίγες σταγόνες από αυτό στο μπάνιο, μας τονώνει και αναζωογονεί την λειτουργία των γενετικών αδένων.
Το αφέψημα σε γαργάρες δρα επουλωτικά σε πληγές του λάρυγγα και του στόματος.

H αντιμυκοβακτηριδιακή δράση του φυτού χρησιμοποιείται στην θεραπευτική αγωγή της φυματίωσης.


ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ:

Είναι έντονα αρωματικό και μελισσοτροφικό φυτό.

Από αυτό λαμβάνεται αιθέριο έλαιο με απόσταξη από τα άνθη, φύλλα και κλαδιά και την καλύτερη ποιότητα την δίνουν τα αποξηραμένα φυτά. 


Το φυτό είχε εξαφανιστεί για αρκετά χρόνια. Τον Ιανουάριο του 1981 το φυτό συμπεριελήφθη, με σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, στον κατάλογο των προστατευόμενων φυτών από το Ελληνικό κράτος.[3] Το 2006, 100 χρόνια μετά την πρώτη του ανακάλυψη, εντοπίστηκε ξανά, γύρω από την Ακρόπολη από τον Έλληνα βιολόγο Γρηγόρη Τσούνη και τον γιο του Λάμπρο Τσούνη, ένας μικρός πληθυσμός 200 φυτών. Ταυτοποιήθηκαν το 2009 από τη Καθηγήτρια Βοτανικής Δρ. Κιτ Ταν από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Η θέση του πληθυσμού κρατείται μυστική για λόγους ασφαλείας.


Παραπομπές:

1. Άλμα πάνω  Braeuchler, Christian; Ryding, Olof (2008). The genus Micromeria (Lamiaceae), a synoptical update. Heubl Guenther. Ανακτήθηκε στις 27-05-2016.
2.   Eugen von Halácsy, Conspectus Florae Graecae, Τόμος 3ος, σελ. 87
3.   Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης, 30 Ιανουαρίου 1981, σ. 219

Πηγές:

el.wikipedia.org

Γρηγόρης Τσούνης, Λάμπρος Τσούνης, Κιτ Ταν: http://www.greenapple.gr/articlesdesc.php?id=455
Kit Tan, Gregory Tsounis & Lambros Tsounis: http://www.bio.bas.bg/~phytolbalcan/PDF/16_2/16_2_08_Kit_Tan_&_al.pdf
Sonja Siljak - Yakovlev, Kit Tan, Gregory Tsounis & Lambros Tsounis: http://www.bio.bas.bg/~phytolbalcan/PDF/17_2/17_2_06_Siljak_Yakovlev_&_al.pdf

Γρηγόρη Τσούνη. ΑΚΡΟΠΟΛΗ: ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Αρχαιολογία και Τέχνες, τεύχος 113: http://www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2011/07/113-10.pdf

kentromeletisarxaiasthourias.wordpress.com

Δημοσίευση σχολίου

Blogger