ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ :''ΙΩΚΗ''

ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Οι παραχαράκτες των πραγματικών γεγονότων που αφορούν την κρυφή ιστορία του ανθρώπου, οδηγήθηκαν στην παντοτινή λήθη μέσα από διάφορα παιχνίδια εξουσίας.
Ο ήρωας του έργου αυτού, αρχικά αναπολεί τις αναμνήσεις του, διαγράφοντας μια περιπετειώδη ιστορία.
Οι αφανής ήρωες που συμμετέχουν σ’ αυτή την ιστορία είναι πιο σημαντικοί από τον ίδιο τον ήρωα και διακρίνονται για την μέγιστη φιλοδοξία τους να γίνουν άξιοι συνεχιστές του ελληνικού ιδεαλισμού. Αντίπαλοι τους ο σκοταδισμός και οι μισάνθρωποι…
Πολλές φορές είναι ικανοί να θυσιάσουν την ζωή τους για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δυστυχώς η ίδια η φύση τις περισσότερες φορές αναθέτει την υλοποίηση των ανώτερων σκοπών της σε μια μειοψηφία. Το γεγονός αυτό βέβαια είναι συνήθως δύσκολο να δικαιολογηθεί.
Σε μια γενικότερη ματιά, πρέπει να σημειωθούν τα εξής:
Τα περισσότερα λογοτεχνικά έργα σήμερα θυμίζουν κατά την γνώμη μου άχρηστες σημειώσεις, δίχως τίποτα ουσιώδες. Ωστόσο ο διορατικός συγγραφέας Ν.Αργυρίου ,στο βιβλίο αυτό δημιουργεί ένα λαβύρινθο λογοτεχνικών συναισθημάτων και σκέψεων. Ενώ ταυτοχρόνως συνδέει τη μοίρα του ατόμου με τη μοίρα της ανθρωπότητας. Διαμέσου της αφηγήσεως δίνονται νέες απαντήσεις!
Ο ορίζοντας που κινείται περιλαμβάνει ένα κύκλο μεταξύ του κόσμου των ιδεών, της τεχνολογίας, των κοινωνικών προβλημάτων. Αλλά προπάντων της ελπίδας, η οποία μας έρχεται από πολύ μακριά…
Για τους περισσότερους από εμάς που αναζητούμε την αποκάλυψη μέσα στα όρια της λογοτεχνίας, ας προσέξουμε την προσπάθεια που γίνεται στο παρόν βιβλίο, να συνδέσει ο συγγραφέας του, τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου με την πραγματικότητα που βρίσκεται έξω απ’ αυτόν και η οποία εκτείνετε στο άπειρο…
Σήμερα έχουμε την ανάγκη όσο ποτέ να αναζητήσουμε στην ιστορία δεσμούς με τον αυριανό κόσμο. Ας κρατήσουμε λοιπόν το νου μας ανοικτό…
Καλή συνέχεια….
ΒΑΣ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ



Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
«Αδιάκοπα το ατελείωτο κυλάει προς το άπατο»
(ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ)
Ήταν ένα ανοιξιάτικο δειλινό του έτους 2008, όταν ο Ιάσων Χαραυγής κι εγώ υπήρξαμε μάρτυρες μιας φοβερής επιβεβαίωσης …
Όλα έμοιαζαν να σιωπούν σα να περίμεναν κάποιον. Η ηρεμία του σκιόφωτου δειλινού γλιστρούσε στους απόκρημνους βράχους, γυρεύοντας να γλυκοκοιμήσει τις κορυφές των βουνών της Κρήτης .
Το υπερφυσικό φως και τα χρώματα μεταμορφώνονταν δημιουργώντας αμέτρητα ορατά σημεία λευκού φωτός που αιωρούνταν μέσα στο οπτικό πεδίο.
Ξάφνου εξασθένησαν απότομα αφήνοντας μια μυστηριώδη γυναικεία παρουσία στο χώρο.
Το πρόσωπο της είχε μια μεγαλοπρεπή έκφραση που θύμιζε μακρινές αναμνήσεις χαμένων Ατλαντίδων. Φορούσε μια πορτοκαλί ακατανόητη στολή μ’ ένα μπλέ ανθέμιο σύμβολο ζωγραφισμένο πάνω της. Στα χέρια της βαστούσε ένα παράξενο κουτί με γνωστό υλικό,όπου υπήρχαν ανάγλυφα ιερογλυφικά. πάνω του,ορισμένα από αυτά κατά ένα περίεργο τρόπο έμοιαζαν με εκείνα που ήταν χαραγμένα στο δίσκο της Φαιστού.
Καθώς την κοιτούσα να πλησιάζει να μιλάει και να παραδίδει το περίεργο κουτί στον καπετάν Χαραυγή, ένιωσα πως κάτι μυστήριο ετελείτο μέσα μου.
Η ίδια μόλις είχε τηλεμεταφερθεί από κάποιο μακρινό χώρο, μέσου του υπερδιαστασιακού τούνελ.
Αισθανόμουν σα να πλανιόταν κάτι στον αέρα που παρατηρούσε τα πάντα γύρω μου.
Τα είχα κάπως χαμένα. Γρήγορα όμως συνήλθα. Δεν ήταν δα και η πρώτη φορά που συναντούσα εκπλήξεις!
Πέρασαν αρκετές μέρες από τότε…
***
Η ανοιξιάτικη λιακάδα φάνταζε αταίριαστη με τον δυνατό αγέρα που σάρωνε τους δρόμους της Αθήνας.
Οδηγούσα υποτονικά σα να πήγαινα στα χαμένα, και η διαδρομή φαινόταν ατελείωτη. Νιώθοντας μυριάδες προβληματισμούς να με πνίγουν, έφτασα στο σπίτι του καθηγητού Νικολάου.
Ανεβαίνοντας νευρικά τις σκάλες κατευθύνθηκα στο διαμέρισμά του. Χτυπώντας ελαφρά την πόρτα διαπίστωσα πως ήταν ήδη ανοιχτά. Στο βάθος φάνηκε ο καθηγητής που εκείνη τη στιγμή τακτοποιούσε ορισμένους φακέλους δίπλα στο γραφείο του.
Το πρόσωπό του έδειχνε ανήσυχο, γεμάτο αντιφάσεις, με κοίταξε σκεφτικά και είπε: «Ο γνωστός “υπερπατριώτης” και αρχηγός κόμματος έχει συναλλαγές με το Σιωνιστικό παράγοντα. Δυστυχώς υπάρχουν επίσημα στοιχεία, αλλά και αποκαλυπτική αλληλογραφία. Είναι ικανός να ξεπουλήσει τα πάντα, αρκεί να γίνει έστω για λίγο διάστημα υπουργός.
Συχνά τα αλλόκοτα παιχνίδια της ζωής φανερώνουν εκείνα τα καθάρματα με το ύφος της υπερβολικής τιμιότητας που κανονικά θα έπρεπε να τους φανερώνει αμέσως. Πόσο στα αλήθεια απίστευτο είναι η καλή κοινωνία να ξεγελιέται από όλους αυτούς και να τους νομίζει για όμοίος τους.»
Τα λόγια του ήταν σαν ένα καψούλι που έκανε το θυμό του να εκραγεί. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν στιγμιαία, παρατηρώντας πως τα μάτια του ήταν ανέκφραστα σαν του καρχαρία.
«Καλά κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά σε αυτήν την ιστορία», αποκρίθηκα δίχως να αισθάνομαι άνετα..
Ο καθηγητής κούνησε το κεφάλι του, δίνοντάς μου κάτι έγγραφα με αγγλική γραφή. Διαβάζοντας τα με αρκετή προσοχή έμεινα άναυδος.
«Να με πάρει», μουρμούρισα βαδίζοντας κατά μήκος του δωματίου.
«Πριν από λίγο είχα μια συνάντηση με έναν πρώην στέλεχος της εν λόγω παράταξης, και μου έδωσε αρκετά στοιχεία. Αρκεί να σου αναφέρω ότι τους στηρίζουν και μεγάλοι ντόπιοι οικονομικοί παράγοντες πέραν των άλλων», αποκρίθηκε ενώ τα μάτια του αγρίεψαν.
«Τι κοροϊδία Θεέ μου», αναφώνησα.
Νιώθοντας άθλια γύρισα ανάσκελα και στερέωσα τα χέρια μου κάτω από το κεφάλι μου.
«Κοίταξε εδώ να δεις ποιος γνωστός επιχειρηματίας κατέθεσε χρήματα στο λογαριασμό του κόμματος για να καλυφθεί μεταχρονολογημένη επιταγή που εκδόθηκε το τελευταίο διάστημα», φώναξε καθώς μου έδινε τα τραπεζικά έγγραφα.
«Απίστευτο», μουρμούρισα καθώς μελετούσα τα στοιχεία.
«Μετά από αυτά τα ενδεικτικά ντοκουμέντα που σου έδειξα, καταλαβαίνεις γιατί δεν έχουν ασχοληθεί με την υπόθεση Σαχαρόπουλου και με το διεθνές κύκλωμα αρχαιοκαπηλίας που κρύβεται πίσω από την υπόθεση αυτή».
«Πράγματι όσο περνάει ο καιρός δεν αποκαλύπτεται τίποτα για την υπόθεση αυτή. Ενώ παράλληλα κυκλοφορούν χίλιες αντιφατικές γνώμες».
«Μονάχα μια εβδομαδιαία εφημερίδα ασχολήθηκε με το θέμα παρουσιάζοντας κάποια από τα στοιχεία που τους δώσαμε».
«Σε γενικές γραμμές η εντύπωση που μπορέσαμε να σταχυολογήσουμε από τις εφημερίδες δεν αφήνει καμία αμφιβολία πως οι έρευνές μας βρίσκονται στο σωστό δρόμο».
«Βέβαια δε χρειάζεται να σου εξηγήσω ότι η υπόθεση αυτή είναι πιο πολύπλοκη από την υπόθεση της “Σχοινούσας”, από την οποία διαφέρει σε ένα σημαντικό σημείο. Είναι μια ασυνήθιστη περίπτωση, διότι μπορεί να μπερδευτεί ακόμα και μια σωστά οργανωμένη σκέψη για την πρόθεση του Σαχαρόπουλου να αυτοκτονήσει. Για το λόγο αυτό η λύση της υπόθεσης θεωρήθηκε “εύκολη”, αντί για τον ίδιο λόγο να θεωρηθεί δύσκολη. Είναι μια κλασική περίπτωση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών».
«Διαφορετικά πώς θα μπορούσαν τα φέρυ-μπόουτ φορτωμένα αρχαία να φύγουν ανενόχλητα από τα Ελληνικά ύδατα».
«Συμπεριλαμβανομένου και ενός ακόμα στοιχείου;».
«Αυτό που βρέθηκε πάνω του;».
«Ακριβώς».
«Για το λόγο αυτό και άγνωστος εξαφάνισε την αλληλογραφία από το διαμέρισμα του Σαχαρόπουλου αμέσως μετά το τραγικό γεγονός της απόπειρας».
«Εκείνο που θέλω να πω είναι πως ο σκοπός των εφημερίδων, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι να δημιουργήσουν αίσθηση παρά να προωθήσουν την αλήθεια. Το δεύτερο το επιδιώκουν αν συμπέσει με το πρώτο. Για το λόγο αυτό, εκ των υστέρων δημοσιεύθηκε το έγγραφο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που είχε σχέση με την αρχαιοκαπηλία, και που αποδέκτης ήταν ο Σαχαρόπουλος».
«Τότε λοιπόν παρουσιάζεται και μια αλλαγή στην υπόθεση».
«Ναι αλλά παίζει ρόλο η διαδικασία και ο τρόπος.
Δηλαδή σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν έχει σημασία το τι συνέβη αλλά το τι συνέβη που να μην έχει ποτέ πριν ξανασυμβεί με τον ίδιο τρόπο.
Ας έχεις υπόψη σου ότι συνήθως οι άνθρωποι ταπεινώνονται σιγά, σιγά».
«Η μοναδική διάκριση του ανθρώπου από τα υπόλοιπα πλάσματα είναι ότι μπορεί και διακρίνει τη μέγιστη πολιτιστική-ιστορική αξία όλων των αρχαίων καλλιτεχνημάτων. Να γιατί φαινόμαστε οι περισσότεροι από εμάς αντάξιοι αυτής της μεγαλειώδους κληρονομιάς».
Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς την έξοδο έτοιμος να φύγω,φτάνοντας στην εξώπορτα,γύρισα
κοίταξα τον καθηγητή,και είπα: «Δύο φορές στον ύπνο μου είδα τον Βασίλη.΄Ηταν πάνω σε ένα άσπρο άλογο ντυμένος στα λευκά,και μου χαμογελούσε».
Τα μάτια του Νικολάου άστραψαν,και με σιγανή φωνή,είπε: «Ο βασίλης σε εμπιστευόταν πολύ,σε σημείο που με έκανε μερικές φορές να εξοργίζομαι.Τώρα πια καταλαβαίνω ότι είχε δίκιο».
«Το θέμα είναι ότι ο φίλος μου πέθανε στη μάχη σαν Σπαρτιάτης πολεμιστής με τιμή,πολεμώντας
Το σκότος »,είπα και τα μάτια μου βούρκωσαν.
«Ναι έτσι είναι…Πρέπει να σου πω και κάτι άλλο».
«Τι; »
«Ο καπετάνιος μου ανέφερε πως αν θέλεις μπορείς να πάρεις την θέση του Βασίλη στην ομάδα ».
«Κύριε καθηγητά ξέρετε πως σας θαυμάσω όλους σας.Είδικα με σας που είχαμε μια μακρά συνεργασία,πιστεύω πως είστε ένα διαμάντι που έχετε την ικανότητα να περνάτε απαρατήρητος,ένω καταγράφετε τα πάντα.Δυστυχώς όμως δεν τα πάω και τόσο καλά με τις ομάδες.Η πρότασή σας πραγματικά με τιμά,καλύτερα ας μείνουμε φίλοι αυτό μου αρκεί».
«Να ξέρεις ότι η φιλία μας είναι δεδομένη…Όμως πέρα από αυτά θα ήθελα να σε ρωτήσω αν είχες
Κανένα νέο από την Δάφνη».
«Ναι είναι καλά ,και κάποια στιγμή όταν θα είναι έτοιμη θα επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα».
Φτάνοντας σπίτι ήμουν συντετριμμένος, ούτε να φάω μπορούσα, ούτε να κοιμηθώ.
Η αλήθεια είναι πως είχα σιχαθεί με όλη μου την ψυχή όλους εκείνους τους δήθεν πατριώτες, δεν τους άντεχα άλλο.
Τόσες επιστολές απέστειλα σε μεγάλους δημοσιογράφους και σε ηγετικά πολιτικά πρόσωπα για την υπόθεση της αρχαιοκαπηλίας, και ουδεμία απάντηση έλαβα. Ενώ αυτοί οι ίδιοι σχίζουν τα ιμάτιά τους μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης για το εθνικό συμφέρον. Δείχνοντας ξεκάθαρα την απέραντη υποκρισία και το μερίδιο συνενοχής που έχουν.
Δεν θα προσπαθήσω να περιγράψω πόσο με ενοχλούσε αυτή η κατάσταση. Δυστυχώς τα βίαια πάθη σήμερα σκοτώνουν τον έρωτα για την φωτεινή πατρίδα, ρίχνοντάς μας στην αμνησία και στην δουλοπρέπεια, διότι μόνο οι σκλάβοι δεν θυμούνται το παρελθόν τους. Να γιατί δεν μάθαμε να πολεμάμε.
Στην πραγματικότητα δεν μπορούσα να βρω κανένα κοινό σημείο με όλους αυτούς τους επιτυχημένους, και φοβερά προγραμματισμένους στα κέντρα εξουσίας.
Καθώς είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου, κοίταξα αμήχανα την βιβλιοθήκη, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σκοπό.
Παρατήρησα ένα βιβλίο που είχα συγγράψει παλαιότερα, και θυμήθηκα ένα περιστατικό με τον πατέρα μου:
Στο πατρικό μου σπίτι υπάρχουν διάφορες παλιές εγκυκλοπαίδειες, έτσι σε μια από αυτές είχα προσέξει από αρκετά παλιά ότι στο λήμμα “ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ”, έγραφε πως οι πρώτοι κάτοικοι της Κρήτης δεν ήταν Έλληνες.
Το παράξενο ήταν πως η συγκεκριμένη εγκυκλοπαίδεια είχε βραβευθεί από την ακαδημία των Αθηνών.
Κάποια στιγμή λοιπόν που βρισκόμουν στο πατρικό μου σπίτι, έκανα αναφορά στην ανακρίβεια που υπήρχε στην εν λόγω εγκυκλοπαίδεια, λέγοντας στον πατέρα μου:
«Ήθελες να μάθουμε γράμματα και να μορφωθούμε να γίνουμε ανώτεροι άνθρωποι. Αλλά πώς να γίνει κάτι τέτοιο όταν μας διδάσκουν τέτοιου είδους ψέματα».
«Δεν σε καταλαβαίνω, γιατί το λες αυτό;»,
ρώτησε ο πατέρας μου με απορία.
«Κοίταξε εδώ την εγκυκλοπαίδεια που έχω μπροστά μου να δεις τι γράφει για το Μινωικό Πολιτισμό»
«Τι γράφει;».
«Γράφει ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Κρήτης δεν ήταν Έλληνες».
«Τότε τι ήταν;», ρώτησε με μεγάλη απορία ο πατέρας μου,
«Καλή ερώτηση».
Άρχισα σιγά, σιγά να του αναπτύσσω πλήρως τις απόψεις μου.
Ώσπου κάποια στιγμή διακόπτοντάς με ρώτησε:
«Μα καλά αφού είμαστε απόγονοι των πανάρχαιων πελασγών και όχι Ινδοευρωπαίοι, που σημαίνει ότι είμαστε αυτόχθονες και όχι επήλυδες. Τότε γιατί διδάσκουν στα παιδιά μας τέτοια ψεύδη;»
«Δεν επιθυμεί το σύστημα να γνωρίζουμε την αληθινή προϊστορία μας, και υποπτεύομαι ότι η αρχαιοκαπηλία πέραν του οικονομικού κινήτρου, στην ουσία επιδιώκει να εξαφανίσει την αλήθεια. Για το λόγο αυτό όσοι ειδικοί ανακάλυψαν σημαντικά ευρήματα της αρχαιότητας που δείχνουν την κρυφή ιστορία του ανθρώπου, όχι μόνο τα ευρήματα αυτά δεν αξιοποιήθηκαν, αλλά και οι ίδιοι οι επιστήμονες που πραγματεύτηκαν με εκείνα διώχθηκαν με συκοφαντίες και πολλά άλλα, με αποτέλεσμα να μείνουν άνεργοι. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί επιθυμούν να σκοτώσουν τον Ελληνισμό, ωστόσο το να γνωρίζεις ή να υποψιάζεσαι ένα έγκλημα, δίχως να κάνεις κάτι για να το εμποδίσεις είναι σίγουρα μια στάση συνενοχής.
Προσωπικά έχω ήδη ετοιμάσει ένα βιβλίο σχετικά με όλα τούτα».
Εκείνος με κοίταξε καθώς ετοίμαζε το τσιγάρο του, και είπε: «Να ξέρεις ότι δεν θα σε πιστέψουν γιέ μου».
«Το γνωρίζω, ωστόσο θα προσπαθήσω», αποκρίθηκα, έχοντας διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων.
Κάθε βράδυ μια νοσταλγία φωλιάζει στη ψυχή μου, και ξαφνικά σαν μυστικό πλοίο ανεβάζει πανιά. κι αρχίζει το ταξίδι.
Έτσι λοιπόν εκείνο το βράδυ σκεφτόμουν τους χαμένους φίλους αυτής της πολυάνθρωπης πολιτείας που συνάντησα στη μεθυστική της μονοτονία.
Αδιάκοπα εναγωνίως επιστρέφουν στη σκέψη μου: εικόνες, ήχοι, αισθήματα, φιλοσοφίες, πολιτικά μηνύματα περασμένων εποχών.
Ασυναίσθητα, νοερά γυρίζω πίσω στο χρόνο μέσα από το συμβολισμό, το ρομαντισμό, το ρεαλισμό.
Ένα κύμα υψώνεται και προβάλει αποκαλυπτικά βιώματα.
Η ανθρώπινη ψυχή δεν αλλάζει. Συχνά μας ωθεί μια απροσδιόριστη φωνή να επιχειρήσουμε το ανέφικτο. Τότε ακριβώς ξεκινάει η προσπάθεια για το ταξίδι, που κρατάει μέρες, μήνες, χρόνια.
Ανιχνεύοντας ευλαβικά την προσωπική μου ζωή άρχισα να θυμάμαι μακρινούς αντίλαλους περασμένων αναμνήσεων.
Άραγε ποιος να ήταν αυτός ο Άγγελος που ήρθε μια νύχτα στο όνειρο μου κι άπλωσε πάνω μου τα φτερά του;