Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν τη διαδικασία με την οποία το μάτι συλλαμβάνει τα χρώματα και μεταβιβάζει στον εγκέφαλο το μήνυμα αυτό. "Το σχέδιο δίνει μορφή στα πλάσματα" έλεγε ο Ντιντερό, "το χρώμα τους δίνει ζωή".¨Είναι στοιχείο ζωτικό όπως το νερό και η φωτιά. Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να ζήσουμε, βεβαιώνει ο Φερνάν Λεζέ.
Από το βιβλίο του ψυχολόγου, Pierre Vachet, "Σύμβουλος ψυχοσωματικής υγιεινής"
Σήμερα, υπολογίζεται ότι μπορούμε να μετρήσουμε γύρω στις 28.000 διαφορετικές αποχρώσεις. Η αναλυτική όραση ή αλλιώς η οπτική ευφυία εμφανίζεται στους ανώτερους βιολογικά οργανισμούς. Τα χρώματα δεν έχουν σαν μοναδικό τους ρόλο να κάνουν πιο γυαλιστερή τη ζωή μας. Τα χρώματα έχουν αρετές που με τα αποτελέσματά τους αγγίζουν το ψυχολογικό μας επίπεδο. Τα χρώματα έλεγε ο Γκαίτε, "μπορούν να διεγείρουν τις αισθήσεις μας, να ξυπνήσουν συγκινήσεις, ιδέες που μας ξεκουράζουν ή μας κινητοποιούν και να προκαλέσουν την χαρά και τη λύπη.
Ο Μ. Ντεριμπερέ, γενικός διευθυντής του Κέντρου Πληροφόρησης για τα χρώματα δημοσίευσε ένα σημαντικό βιβλίο. "Το χρώμα στις ανθρώπινες δραστηριότητες¨. Περιλαμβάνει όλα όσα γνωρίζουμε για την επίδραση των χρωμάτων στη ωή μας και στην κοινωνία μας.
Τα φωτεινά χρώματα είναι πιο χαρούμενα, τα σκοτεινά πιο θλιβερά και τα ζεστά χρώματα είναι δυναμικά και διεγερτικά.
Το μαύρο είναι πολύ καταθλιπτικό αλλά συμβολίζει τη δημιουργία αντιθέσεων στη ζωή.
Το άσπρο είναι σύμβολο αγνότητας είναι κρύο όμως αν δεν το συνδυάσουμε με κόκκινο κίτρινο ή πορτοκαλί.
Κάποιοι έχουν τολμήσει κατά καιρούς να δώσουν χρώματα στα συναισθήματα. Στη διεθνή βιβλιογραφία θα δούμε τα αρνητικά συναισθήματα να χωρίζονται σε δυο κατηγορίες.
Στα κόκκινα συναισθήματα. Εκπροσωπούν το μίσος, το θυμό, τη ζήλια, την κακία, τον σαρκασμό.
Στα μαύρα συναισθήματα. Προέρχονται από τον φόβο, την ταραχή, την αγωνία, τη θλίψη.
Είναι δύσκολο να αποδείξουμε τη συσχέτιση των χρωμάτων με τα συναισθήματά μας. Υπάρχουν όμως κάποια εμπειρικά παραδείγματα ή πειράματα που ίσως μπορούν να μας πείσουν.
Λέγεται ότι όταν οι αδερφοί Λυμιέ άρχισαν να κατασκευάζουν στη Λυών τη φωτογραφική πλάκα και το προσωπικό τους εργαζόταν μέσα σε κόκκινες σκοτεινές αίθουσες παρατήρησαν κάτι μοναδικό. Υπήρχε μια συνολική διέγερση που στους άνδρες εκφραζόταν με επιθετικότητα ενώ στις γυναίκες κυρίως με σεξουαλικές παρεκτροπές.
Από τις παρατηρήσεις αυτές που έχουν γίνει εδώ και χρόνια γεννήθηκε σιγά σιγά μια εναλλακτική θεραπευτική που ονομάστηκε χρωμοθεραπεία. Ας γνωρίσουμε κάποιες από τις βασικές αρχές της.
Το πράσινο χρώμα είναι αποτελεσματικό στις αϋπνίες και στην κούραση. Είναι χρώμα υποβλητικό και ανώδυνο. Δίνει αίσθηση ζεστασιάς και διαλύει τον πονοκέφαλο. Θεωρείται ως ένα πολύ ηρεμιστικό χρώμα.
Το μπλε έχει ευεργετική επίδραση και είναι ακόμα πιο ηρεμιστικό από το πράσινο.
Το πορτοκαλί είναι συναισθηματικό, ερεθιστικό και αυξάνει την κινητικότητά μας. Δίνει την αίσθηση της ευεξίας και της χαράς. Μεγάλη έκθεση όμως στο πορτοκαλί μπορεί να μας κουράσει.
Το κίτρινο ερεθίζει πνευματικά και είναι αποτελεσματικό σε περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης.
Το κόκκινο ερεθίζει και αυτό το πνεύμα κινητοποιεί και διεγείρει τον εγκέφαλο. Θεωρείται ότι είναι το χρώμα που αυξάνει τη σεξουαλική διάθεση.
Το καφέ προσφέρει χαλάρωση και καταπραύνει τα νεύρα αλλά και τον θυμό.
Η επίδραση των χρωμάτων έχει χρησιμοποιηθεί ακόμα και στον εργασιακό χώρο. Σε ένα πείραμα που έγινε σε εργοστάσιο της Αμερικής, όταν τα μαύρα κουτιά που μετέφεραν καθημερινά οι εργαζόμενοι βάφτηκαν σε πράσινα, οι εργαζόμενοι ξαφνικά άρχισαν να πιστεύουν πως τα κουτιά ήταν ελαφρύτερα και η δουλειά έβγαινε πιο εύκολα!
Η συμβολική των χρωμάτων αλλάζει από πολιτισμό σε πολιτισμό. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί σε αρκετές χώρες της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης το κόκκινο έχει δεσπόζουσα θέση; (σε σημαίες για παράδειγμα) Γιατί το κόκκινο είναι το χρώμα της ομορφιάς του πάθους και της δύναμης που ήθελαν οι σοβιετικοί να εκφράσουν.
Πολλοί είναι εκείνοι που επιμένουν στη διαμόρφωση ελκυστικών αιθουσών διδασκαλίας.
Λένε ότι το παιδί που δουλεύει σε φωτεινό και χαρούμενο περιβάλλον με ανοιχτά χρώματα, αποδίδει καλύτερα και νιώθει περισσότερο χαρούμενο. Ο μαυροπίνακας όπως και οι σκουρόχρωμες ποδιές που κάποτε φορούσαν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αρνητικής επίδρασης στο πνεύμα και τις επιδόσεις των παιδιών.
Όπως λέει ο Λεόν Ντωντέ στο βιβλίο του "Οι αισθητικές μου ιδέες", "ο ρόλος του χρώματος είναι σημαντικός για το ανθρώπινο πνεύμα. Είναι μια μορφή της κατανόησης και μια πηγή απολαύσεων. Άλλοτε μια εσωτερική απάντηση του πνεύματος στον πόνο".
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook