Στο παρακάτω πείραμα του Ρώσου φυσιοδίφη Ivan Pavlov βασίστηκε η προπαγάνδα του Χίτλερ και αργότερα ολόκληρη η βιομηχανία της διαφήμησης.
Το σύστημα την ονομάζει κλασική εξαρτημένη μάθηση και αναφέρεται στα βιβλία της κλινικής ψυχολογίας:
Η τυπική πειραματική διαδικασία που ακολουθούσε ο Pavlov ήταν η εξής:
Αρχικά παρουσίαζε στον πεινασμένο σκύλο το ουδέτερο ερέθισμα π.χ. τον ήχο ενός κουδουνιού - για να βεβαιωθεί ότι το ζώο έμενε πράγματι αδιάφορο και δεν αντιδρούσε με έκκριση σιέλου πριν από το πείραμα (ο σκύλος απλώς έστρεφε το κεφάλι του προς το μέρος του ήχου και ύψωνε τα αυτιά του).
Εν συνεχεία, κάθε φορά που έδινε φαγητό στο ζώο, χτυπούσε συγχρόνως και το κουδούνι.
Το ζώο στη θέα της τροφής παρήγαγε ορισμένη ποσότητα σιέλου, η οποία διοχετευόταν σε μια ογκομετρική φιάλη. Η ταυτόχρονη παρουσίαση του ήχου και τητ τροφής επαναλαμβανόταν αρκετές φορές. Μετά τις αλλεπάλληλες αυτές συνδέσεις, ο ΡβνΙον παρουσίαζε μόνο τον ήχο του κουδουνιού, χωρίς την τροφή.
Διαπίστωνε ότι το ζώο παρήγαγε συστηματικά σίελο, ακόμη και όταν παρουσιαζόταν μόνο ο ήχος του κουδουνιού. Ο σκύλος αντιδρούσε στο άκουσμα του ήχου του κουδουνιού με έκκριση σιέλου, όπως δηλαδή αντιδρούσε και στη θέα της τροφής.
Η ταυτόχρονη παρουσίαση του ήχου και της τροφής έκανε το ζώο να συνδέσει τον ήχο με την τροφή και γΓ αυτό αντιδρούσε στα δύο αυτά διαφορετικά ερεθίσματα με τον ίδιο τρόπο. Με βάση τη σύνδεση που δημιουργήθηκε με τις επανειλημμένες χωροχρονικές συνδέσεις των δύο ερεθισμάτων (θέα τροφής και ήχου), το ζώο έμαθε να αντιδρά κατά έναν ορισμένο τρόπο (έκκριση σιέλου) σε ένα ερέθισμα (ήχος) που πριν από τη σύνδεση ήταν ουδέτερο (δεν προκαλούσε καμιά σχετική με την πέψη αντίδραση).
Το είδος μάθησης, κατά την οποία ο ζων οργανισμός, με βάση τις αντανακλαστικές κινήσεις, μαθαίνει να αντιδρά σε ερεθίσματα που πριν ήταν ουδέτερα, ονομάζεται κλασική εξαρτημένη μάθηση.
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook