Οι άνθρωποι συνήθως αποφεύγουν την λέξη ενότητα, την φοβούνται. Συγχρόνως μιλούν για συμπόνια, αλλά λησμονούν ότι αυτές οι ιδέες είναι ταυτόσημες. Η μια είναι αδιανόητη χωρίς την άλλη. Το ίδιο και με άλλες ιδέες, οι άνθρωποι προσπαθούν να δεχτούν εκείνη που επιφέρει την λιγότερη υπευθυνότητα. Η συμπόνια μπορεί να περιορίζεται σε λόγια, αλλά η ενότητα καθιστά αναγκαία την δράση. Κάθε δράση είναι καθ’ εαυτή τρομακτική για τους δειλούς. Δεν επιθυμούν να κατανοήσουν ότι κάθε σκέψη συμπόνιας είναι ισχυρή δράση αν η σκέψη εκφραστεί με τον αρμόζοντα τρόπο. Συχνά η συμπόνια περιορίζεται σε άδειους ήχους. Σε μια τέτοια περίπτωση ούτε δημιουργική σκέψη, ούτε πράξη λαμβάνουν χώρα. Η έλλειψη σκέψης σκοτώνει την συμπόνια και η έλλειψη δράσης διαλύει την ενότητα. Ο άνθρωπος φοβάται τις ευθύνες και περιέρχεται σε ακαρδία.
[276. "Ομ" / Εκδόσεις Κέδρος]
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook