Γράφει ο Νικ. Αλ. Αργυρίου
Κανένα σωματίδιο της ύλης δεν παραμένει αμετάβλητο, διότι φέρει εντός του το σπόρο της καταστροφής του.
Έτσι κάθε άνθρωπος γνωρίζει πως η πορεία του σε τούτο τον μάταιο κόσμο οδηγεί στο μνήμα.
Ωστόσο, στο κόσμο των μικρο-σωματιδίων της ύλης ο χρόνος κυλά και προς τις δυο κατευθύνσεις. Οι φυσικοί νόμοι περιγράφουν τέτοια γεγονότα. Δηλαδή, δυο ηλεκτρόνια, π.χ που συγκλίνουν, συγκρούονται κι έπειτα ξεχωρίζουν. Ακόμη κι αν αντιστρέψουμε εδώ την σειρά των γεγονότων μέσα στο χρόνο πάντα θα παρατηρούμε το ίδιο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο χρόνος δεν είναι απόλυτος και δεν έχει μονή κατεύθυνση.
Συνεπώς ο χρόνος δεν είναι απόλυτος και αποτελεί ένα νοητικό κατασκεύασμα.
Ο χρόνος και ο χώρος υπόκεινται στην σφαίρα της σχετικής αλήθειας των φαινομένων.
Στην ουσία ο χρόνος και ο χώρος συνδέεται με κάποια αλλαγή που αντιλαμβάνεται ο παρατηρητής. Δηλαδή είναι ο τρόπος αντίληψης των φαινομένων ως βιωμένη εμπειρία προς κάποια συγκεκριμένα συστήματα αναφοράς, που συνθέτουν την αλληλουχία των φαινομένων. Αν λείψουν τα φαινόμενα, τότε δεν θα μπορεί να υπάρξει ούτε χώρος, ούτε χρόνος.
Ως εκ τούτου, ο χωροχρόνος του Αϊνστάιν είναι κάτι συμβατικό και δεν μπορεί να θεωρηθεί απόλυτος. Γιατί ο χρόνος κι ο χώρος είναι ένα νοητικό κατασκεύασμα χωρίς καμία υπόσταση.
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook