Ένα από τα πιο μυστηριώδη και αινιγματικά μνημεία στην επιφάνεια του πλανήτη είναι χωρίς αμφιβολία η Μεγάλη Σφίγγα στο οροπέδιο της Γκίζας στην Αίγυπτο. Πρόκειται για μια αρχαία κατασκευή που κανείς από τους μέχρι τώρα ερευνητές δεν μπόρεσε να χρονολογήσει με ακρίβεια τη Σφίγγα, καθώς δεν υπάρχουν γραπτά αρχεία ή αναφορές από το παρελθόν.
Ωστόσο, δύο Ουκρανοί ερευνητές πρότειναν μια νέα προκλητική θεωρία, όπου οι δύο αυτοί επιστήμονες προτείνουν ότι η Μεγάλη Σφίγγα της Αιγύπτου είναι περίπου 800.000 ετών.
Η μελέτη παρουσιάστηκε στο Διεθνές Συνέδριο Γεωαρχαιολογίας και Αρχαιομερινολογίας που πραγματοποιήθηκε στη Σόφια με τίτλο: ΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ.
Οι συγγραφείς αυτής της εργασίας είναι οι επιστήμονες Manichev Vjacheslav Ι. (Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Γεωχημείας της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Ουκρανίας) και Alexander G. Parkhomenko (Ινστιτούτο Γεωγραφίας της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Ουκρανίας).
Σύμφωνα με τον Manichev και ο Parkhomenko :
"Το πρόβλημα της χρονολόγησης της κατασκευής της Μεγάλης Αιγυπτιακής Σφίγγας εξακολουθεί να ισχύει, παρά την μακροχρόνια ιστορία της έρευνάς της. Η γεωλογική προσέγγιση σε σχέση με άλλες επιστημονικά-φυσικές μεθόδους επιτρέπει να απαντηθεί η ερώτηση σχετικά με τη σχετική ηλικία της Σφίγγας. Η διεξαχθείσα οπτική διερεύνηση της Σφίγγας επέτρεψε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα σχετικά με τον σημαντικό ρόλο του νερού από μεγάλα υδάτινα σώματα που εν μέρει πλημμύρισαν το μνημείο με σχηματισμό κοίλων κυματισμών στους κάθετους τοίχους του.
Η μορφολογία αυτών των σχηματισμών έχει μια αναλογία με παρόμοιες κοίλες που σχηματίζονται από τη θάλασσα στις παράκτιες ζώνες. Η γενετική ομοιότητα των συγκρινόμενων μορφών διάβρωσης και της γεωλογικής δομής και της πετρογραφικής σύνθεσης των ιζηματογενών πετρωμάτων συγκαλύπτει το γεγονός ότι ο αποφασιστικός παράγοντας καταστροφής του ιστορικού μνημείου είναι η κυματική ενέργεια και όχι η τριβή της άμμου με την διαδικασία του Αιόλου. Μεγάλη γεωλογική βιβλιογραφία επιβεβαιώνει το γεγονός της ύπαρξης μακροχρόνιων ζωντανών λιμνών γλυκού νερού σε διάφορες περιόδους του τεταρτημορίου από το Κάτω Πλειστόκαινο μέχρι το Ολοκένιο. Οι λίμνες αυτές διανέμονται στα εδάφη που γειτνιάζουν με τον Νείλο. Το απόλυτο σημάδι της άνω μεγάλης κοιλότητας διάβρωσης της Σφίγγας αντιστοιχεί στο επίπεδο της επιφάνειας του νερού που έλαβε χώρα στη πρώιμη Πλειστόκαινο εποχή. Η Μεγάλη Αιγυπτιακή Σφίγγα βρισκόταν ήδη στο οροπέδιο της Γκίζας από εκείνη τη γεωλογική (ιστορική) εποχή.... "
Αναλυτικά όλη η έρευνα στο: ancient-code
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο. Ακόμη το παρών ιστολόγιο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, emails, υβριστικά ή συκοφαντικά,θα αφαιρούνται.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΤΩ
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook