Ως γνωστόν, με τον όρο «πιστωτικά έσοδα» απεικονίζεται ο δανεισμός του ελληνικού κράτους κατά την διάρκεια ενός έτους. Άρα, τα «πιστωτικά έσοδα» περιλαμβάνουν τις διάφορες κατηγορίες κρατικού δανεισμού, όπως είναι τα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου, τα κρατικά ομόλογα μεσομακροπρόθεσμης διάρκειας, τα διακρατικά δάνεια, κ.λπ. 
Το Υπουργείο Οικονομικών συνιστά τον φορέα που δανείζεται για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου.

Παρακάτω οι  Προϋπολογισμοί του 2017 και 2018:





 Αδιαμφισβήτητο είναι ότι μετά το 2013, η αύξηση των πιστωτικών εσόδων είναι θεαματική και ανερμήνευτη από την πλευρά του Υπουργείου Οικονομικών. 

Η έκρηξη των πιστωτικών εσόδων αντανακλάται στην πλευρά των repos, δηλαδή στις «εισπράξεις από συμφωνίες ανταλλαγής τόκων και κεφαλαίων». 

Το Υπουργείο Οικονομικών οφείλει άμεσα να διευκρινίσει τους παράγοντες, που προκάλεσαν την εκτόξευση των πιστωτικών εσόδων σε repos στους παραπάνω  κρατικούς προϋπολογισμούς. 

Βέβαια μέχρι στιγμής το Υπουργείο Οικονομικών  δεν εξηγεί με την παράθεση αναλυτικών στοιχείων τις πηγές υπερδιόγκωσης των πιστωτικών εσόδων για να ενημερώσει τους πολίτες για τις πηγές προέλευσης των πιστωτικών εσόδων που σχετίζονται με τα repos. 

Ωστόσο, κλείνοντας,  στο σημείο αυτό ας δούμε σχετικά τι αναφέρει ο πρώην υπουργός οικονομικών Γ. Βαρουφάκης

"... Με χρήματα που δανείζεται ξανά και ξανά ο εξαθλιωμένος έλληνας φορολογούμενος από τους φορολογούμενους της υπόλοιπης ευρωζώνης, χρηματοδοτείται η Νέα Διαπλοκή με επίκεντρο τρεις-τέσσερεις μεγαλοτραπεζίτες και εντολοδόχους τους τα συστημικά μέσα «ενημέρωσης» και το πολιτικό προσωπικό του Μνημονίου.

Σε ένα περιβάλλον όπου όλοι χρωστούν σε όλους και κανείς δεν μπορεί να πληρώσει, η ρευστότητα που οι καθεστωτικοί πολιτικοί τους εξασφαλίζουν από την Ευρώπη (χρησιμοποιώντας τους φορολογούμενους ως εγγυητές), οι εν λόγω τραπεζίτες αποκτούν απόλυτη εξουσία επί της κοινωνίας. Όσο πιο πτωχευμένοι ήταν οι τραπεζίτες το 2010 τόσο πιο μεγάλη η εξουσία που απέκτησαν ώστε να υπεξαιρούν ό,τι εισοδήματα και πλούτο κατάφερε να διασώσει η κοινωνία από το οικονομικό ναυάγιο της χώρας.

Ελέγχουν τους πολιτικούς που τους νεκρανάστησαν.
Ελέγχουν τα μέσα «ενημέρωσης» είτε λόγω παλαιότερων δανείων που τους είχαν δώσει την εποχή των «παχειών αγελάδων» είτε επειδή τα χρήματα που τους παρέχουν οι φορολογούμενοι είναι η μόνη πηγή διαφήμισης για τα «μέσα».
Ελέγχουν ακόμα και την ίδια την τρόικα, μέσα από τις διασυνδέσεις τους με την Τράπεζα της Ελλάδος και με μεγάλες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες οι οποίες πιέζουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να κάνει τα στραβά μάτια στην περίτπωση των ελληνικών τραπεζών επειδή φοβούνται ότι σοβαροί έλεγχοι και ρυθμίσεις στις ελληνικές τράπεζες μπορεί να επεκταθούν από την Ευρωπαϊκή Περιφέρεια και στον πυρήνα της Ευρώπης, αποκαλύπτοντας την γύμνια της Deutsche Bank, της BNP Paribas κλπ.
Μια Νέα Φούσκα δημιουργείται, λοιπόν, με την συνενοχή, και συχνά την αρωγή, της τρόικας, η οποία αναπαράγει την υποανάπτυξη και εγκαθιδρύει ένα καθεστώς που κάνει τον κ. Κοσκωτά (τον θυμάστε άραγε;) να μοιάζει με «πρωτοπόρο» – με άνθρωπο που έβλεπε… μπροστά αλλά που είχε «αφιχθεί» επί «σκηνής» απελπιστικά νωρίς…

Ακριβώς όπως η προηγούμενη φούσκα (της περιόδου 1998-2008) κάποια στιγμή θα έσκαγε, προδιαγεγραμμένα, έτσι θα σκάσει και η Νέα Φούσκα. Τί αντοχές θα έχει τότε η ελληνική κοινωνία για να αντιμετωπίσει το νέο ωστικό κύμμα δυστυχίας που θα την βρει; Ελπίζω να αποδειχθούν μεγάλες. Θα τις χρειαστούμε…"

Δημοσίευση σχολίου

Blogger