Κύριε πρόεδρε, αγαπητοί έφηβοι βουλευτές,

Ως εκπρόσωπος του σχολείου μου και με την αφορμή του βήματος που μου δίνεται, θα ήθελα σήμερα να καταθέσω κάποιους προβληματισμούς σχετικά με τον πολιτισμό και την παράδοση, και πιο συγκεκριμένα, να αναφερθώ στην άγνοια που χαρακτηρίζει τους Νεοέλληνες και ειδικότερα τους νέους σε σχέση με τα μνημεία, την ιστορία, καθώς και την παράδοση της χώρας τους. Αλλά, και να παρουσιάσω κάποιες προτάσεις που θα ήταν ικανές να οδηγήσουν τους νέους αυτούς ανθρώπους σε μια βιωματική σχέση με αυτά.

Η παράδοση, η ιστορία, καθώς και τα μνημεία λοιπόν, κάθε χώρας αποτελούν αναμφισβήτητα αναπόσπαστα κομμάτια του πολιτισμού της. Θεμελιώνουν με αξίες, ήθη και έθιμα τον λαό της και καλλιεργούν το αίσθημα του πατριωτισμού στους νέους. Όλα αυτά όμως, με την προϋπόθεση να είναι ήδη εν γνώσει τους, από μικρή κιόλας ηλικία, κυρίαρχα στοιχεία της παράδοσης τους, όπως σημαντικά ιστορικά γεγονότα, λόγοι δημιουργίας γνωστών μνημείων αλλά και, βασικά πρόσωπα της μυθολογίας.

Παράλληλα, η παράδοση και ο πολιτισμός κάθε τόπου στους καιρούς που δύσβατα διανύουμε, απειλούνται συχνά από τον σύγχρονο τρόπο ζωής των ανθρώπων, την σταδιακή μετατροπή της κοινωνίας σε κατεξοχήν καταναλωτική, αλλά και το φαινόμενο της αστικοποίησης. Ομοίως, και στη χώρα μας σήμερα, οι Νεοέλληνες, τείνουν να ξεχάσουν εντελώς τις ρίζες και την παράδοση τους. Ακόμα, οι περισσότεροι από αυτούς, διακατέχονται από πλήρη άγνοια για την ιστορία, τα μνημεία, τα ήθη και τα έθιμα τους. Έτσι, η πολιτιστική σήψη, που οφείλεται στο σύγχρονο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και υπονομεύεται από την τάση των νέων για ξενομανία και κοινωνική αλλοτρίωση, γίνεται συχνά λόγος λήθης σημαντικών στοιχείων παράδοσης και πολιτισμού.

Ωστόσο, το μόνο σίγουρο είναι, πως οι νέοι στην χώρα μας είναι απαραίτητο να ξεκινήσουν να εγκαταλείπουν παλιές νοοτροπίες και συνήθειες, που είναι σχεδόν γενετικά προδιαγεγραμμένοι να ακολούθησουν, και να προσπαθήσουν να γνωρίσουν τις παραδόσεις του τόπου τους. Μόνο μέσα από αυτές θα κατανοήσουν, ότι αποτελούν τμήμα αυτών των παραδόσεων, καθώς είναι η φυσική εξέλιξη από το παρελθόν προς το μέλλον, και θα θελήσουν να τους δώσουν συνέχεια.

Όμως, για να κρατηθούν οι παραδόσεις και να αποκτήσουν οι νέοι της Ελλάδας βιωματική σχέση με την ιστορία, την γεωγραφία και τα μνημεία της, θα ήταν καλό να την γνωρίσουν πρώτα θεωρητικά. Όπως, λόγου χάρη, να μάθουν τις σημαντικότερες στιγμές της ιστορίας της, αλλά και την αιτία δημιουργίας γνωστών μνημείων. Ενώ, στην συνέχεια, περνώντας στο βιωματικό κομμάτι, θα άρμοζε οι νέοι ορμώμενοι από τα ερεθίσματα που απέκτησαν από την επιφανειακή σχέση τους με αυτό που λέγεται Ελληνικός Πολιτισμός, να γνωρίσουν πρακτικά τις ρίζες τους.

Για παράδειγμα, θα μπορούσε το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να αναβαθμίσει σταδιακά κάποια ενδοσχολικά μαθήματα όπως, η Νεοελληνική Γλώσσα και η Ιστορία, κάνοντας τα ελκυστικά ακόμα και σε μη ενδιαφερόμενους μαθητές. Ενώ, θα ήταν καλό τα μαθήματα αυτά να διδάσκονται και με βιωματικό τρόπο στο πλαίσιο πιθανών εκδηλώσεων και εκδρομών. Επιπρόσθετα, ο οικογενειακός θεσμός θα μπορούσε να καλλιεργήσει στα νέα μέλη το σεβασμό προς την παράδοση, μέσα από οικογενειακές ίσως επισκέψεις σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία, και να τους μάθει ακόμα περισσότερα σχετικά με τον πολιτισμό και τις αρχέγονες ρίζες τους. Ώστε έτσι, να αναπτυχθεί κάποιου είδους επαφή μαζί τους σταδιακά.

Επιλογικά, συμπεραίνουμε, πως οι νέοι, παρά την άγνοια τους για οτιδήποτε σχετίζεται με τον πολιτισμό και την παράδοση, έχουν πλέον στις μέρες μας -με την προϋπόθεση οι ίδιοι πρώτα να το επιθυμούν- πολυάριθμες και πολύμορφες ευκαιρίες για γνώση και βιωματική εμπειρία, που η κοινωνική και σαφώς τεχνολογική ανάπτυξη τους προσφέρει απλόχερα. Γι΄αυτό, καλό θα ήταν να εκμεταλλευτούν αφειδώς τις ευκαιρίες αυτές και να θελήσουν να μην αποκοπούν από το παρελθόν και τις ρίζες τους.


Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και την προσοχή σας.


Αργυρίου Μυρτώ
Μαθήτρια Α λυκείου

Δημοσίευση σχολίου

Blogger