Η Ιστορία διδάσκει πως ο,τι έμεινε έξω από τον εθνικό κορμό το έφαγαν οι λύκοι.
Δείτε τον Ελληνισμό της Πόλης, της Μ.Ασίας, της Ιμβρου, της Τενέδου. Δείτε την Βορειο Ήπειρο πως την τρώει το σαράκι του αλβανικού σωβινισμού και της δικιάς μας αβελτηρίας και μάλιστα με ανοιχτά σύνορα και την Ελλάδα στην Ε.Ε.
Σε οποίους αγραμματους πουν πως για την Μ. Ασία ευθύνη έχει ή Ελλάδα, που θέλησε να την απελευθερώσει, θα θυμίσουμε πως οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να σφάζουν τους Χριστιανούς πριν ακόμη από τον Ά ΠΠ, ξεκινωντας από τους Αρμένιους. Μολις ξεκίνησε ο Α' ΠΠ, πριν καν ή Ελλάδα πάρει τα όπλα οι Τούρκοι άρχισαν τις διώξεις κατά των Ελλήνων και αποτελείωσαν το έγκλημα κατά των Αρμενιων. Ή Ελλάδα επενέβη με τα όπλα για να απελευθερώσει το σύνολο των αδελφών.μας στην Μ.Ασία, ακριβώς γιατί ηδη κινδύνευαν από την σφαγή κι όχι το ανάποδο που λένε οι ηλίθιοι του μηδενισμού. Εάν ή Ελλάδα δεν πολεμούσε, οι Τούρκοι δεν θα άφηναν ρουθούνι. Το δε σχεδιο της Γενοκτονίας των Χριστιανών είχε γερμανική πατέντα. Η φονική και ληστρική φύση του σουνιτικού τουρκισμού συνάντησε τις αυμβουλες της Γερμανικής Στρατιωτικής Αποστολής, υπό τον Λίμαν Φον Σαντερς.
Το ίδιο ισχύει για την Κύπρο.
Εάν παραμείνει μακριά από την Μάνα, θα χαθεί.
Πρώτος πρόδωσε τον αγώνα για την Ένωση ο Μακάριος, γενόμενος κάτω από σκοτεινές συνθήκες "ρεαλιστής" ανεξαρτησιακός κυβερνώντας την Κύπρο αυταρχικά, με νομιμοφανή δικτατορία, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια με τις γεωπολιτικές σχέσεις της χώρας, ενάντια στις ΗΠΑ και εναγκαλιζομενος την δοσιλογική κυπριακή αριστερά, ερωτοτροπώντας με το ανατολικό μπλοκ και τους συνοδοιπόρος του στον Τρίτο Κόσμο.
Συνεργός στην κατηφόρα του Κυπριακού και ο Κ. Καραμανλής, αρχικά με την πίεση ακόμη και εγκατάλειψης της Κύπρου, αν η ηγεσία της δεν υπεκυπτε στις Συμφωνίες Ζυριχης και Λονδίνου. Με τους ηγέτες Ελλάδας και Κύπρου ήδη μηδίσαντες, το ανολοκλήρωτο του σκοπού του Ενωτικού Αγώνα κατέστη θλιβερή πραγματικότητα.
Συναυτουργός στο έγκλημα ο Γ. Παπαδόπουλος με την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας, προδοτική πράξη για την.οποια δεν υπάρχει δικαιολογία
Το "Ή Κύπρος κείται μακράν" ήταν το δεύτερο χτύπημα, αιώνιο όνειδος για τον ίδιο και την εθνική μας Ιστορία.
Προηγήθηκε ο τυχοδιωκτισμός του πραξικοπήματος, όπου οι ΗΠΑ με όργανο τον Γκας Αβράκωτο και άλλους καθοδήγησαν τον Ιωαννιδη στο έγκλημα κατά της Κύπρου.
Ακολούθησε ή εγκατάλειψη των γενναίων πολεμιστών της Κύπρου. Στον Α' Αττίλα από την δικτατορική κυβέρνηση του Ιωαννιδη, στον δεύτερο από την κυβέρνηση Καραμανλή.
Ο Ιωαννίδης, με τα 5 αριστεία ανδρείας, αφού ανοιξε την πόρτα στους Τούρκους, τους οποίους από το βήμα του ΟΗΕ κάλεσε ο Μακάριος να "αποκαταστήσουν την συνταγματική τάξη", ματαίως έψαχνε στα τηλέφωνα τον Αβράκωτο. Μόνη βοήθεια από την Μάνα ή απολυομενη σειρά της ΕΛΔΥΚ, που σχεδόν στασίασε απαιτώντας το οπλιταγωγό να επιστρέψει στην Κύπρο για να πολεμήσουν, τα πυρά του γενναίου Χανδρινού και η θρυλική "Επιχείρηση Νίκη" της Α' Μοίρας Καταδρομών υπό την διοίκηση ενός λέοντα, του Γιώργου Παπαμελετίου.
Στην Κύπρο έπεφταν κορμιά, ο Κουρουπης, ο Κατούντας και πολλοί άλλοι, τιμούσαν την στολή και το σπαθί τους, όμως από τον Έβρο ως το Καστελοριζο δεν έπεσε ούτε μία ντουφέκια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο όνειδος στην Ελληνική Ιστορία. Λεγεται πως ο Ιωαννίδης διέταξε τους Αρχηγούς να χτυπήσουν παντού κι αυτοί αρνήθηκαν να εκτελέσουν. Του προτάθηκε να τους εκτελέσουν στο υπερώο του Πενταγώνου και έχοντας καταρρεύσει, αρνήθηκε. Κακώς, θα ήταν η μόνη υπηρεσία στην Πατρίδα τότε. Πήραν όλοι σύνταξη με πλήρεις τιμές, ακαπνοι και με τα σκαρπινια τους βουτηγμένα στο αίμα της Κύπρου.
Στον Αττίλα ΙΙ επανέλαβε το ίδιο ο Κ. Καραμανλής. Θεατής.
Ή Κυπρος παραμένει έξω από τον εθνικό κορμό, ενώ οι φωνές των μηδισαντων δυναμώνουν, εμφανίζοντας την υποταγή και τον πλήρη αφανισμό ως "ρεαλισμό".
Ο στόχος για κάθε πατριώτη παραμένει αμεταθετα ο ίδιος, όπως τον καθόρισαν ο Γρήγορης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Ματσης, ο Μπικάκης, ο Κατούντας, ο Κουρουπης, ο Τασος Ισάκ και ο Σολωμός Σολωμού.
Πηγή:
Failos Kranidiotis
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook