Οι πρώτοι Πελλασγοί κατοίκησαν στην Αιτωλία και στην ευρύτερη περιοχή της σημερινής Γαβρoλίμνης ήταν οι Αιολείς και οι Κουρήτες, μετά όμως ήρθαν οι Επειοί (Οι Επειοί, από το έπειμι= πλησιάζω, ακολουθώ) με τον Αιτωλό και τους έδιωξαν βόρεια προς την Ακαρνανία.
Οι Κουρήτες αποτελούν λαό της Αιτωλίας που συγχέονται λόγω της ονομασίας με τους δαίμονες που λατρεύονταν στην Κρήτη, η οποία κάποτε ονομάζονταν «Κουρήτις» ( τους Κορύβαντες, τους Ιδαίους Δακτύλους), όμως σύμφωνα με τον Όμηρο ( και με άλλους συγγραφείς), ήταν οι παλαιότεροι κάτοικοι της Αιτωλίας, οι οποίοι εκδιώχτηκαν από τους Αιτωλούς κατά τον εποικισμό της Αιτωλίας.
Οι μεταγενέστεροι συγγραφείς συμφωνούν με τον Όμηρο πως κατοικούσαν στην Αιτωλία, πριν τους Αιτωλούς, μάλιστα κατά τον Στράβωνα ήρθαν από την Κρήτη ή την Εύβοια και εξαπλώθηκαν στην Αιτωλία και στην Ακαρνανία, ενώ η ονομασία τους προέκυψε είτε επειδή κούρευαν το μπροστινό μέρος της κεφαλής τους, αφήνοντας το πίσω ακούρευτο, είτε από το βουνό της Αιτωλίας Κούριο (σύγχρονοι μελετητές τους συνδέουν με την ανάπτυξη της μελισσοκομίας στην αρχαία Αιτωλία).
Η Αιτωλία κατέχει μια αρκετά ιδιαίτερη θέση στην ελληνική προϊστορία, διότι βρέθηκε στο επίκεντρο της δράσης ηρώων όπως του Ηρακλή. Πράγματι το πέρασμα του Ηρακλή από την Aιτωλική γη συνδέθηκε με την γενιά του Μελεάγρου. Ξακουστός ήρωας της Αιτωλίας υπήρξε ο Μελέαγρος που εξολόθρευσε τον Καλυδώνιο κάπρο. Ο Ηρακλής όταν κατέβηκε στον Άδη, συνάντησε την ψυχή του Μελεάγρου που τον παρακάλεσε να νυμφευθεί την αδελφή του Δηιάνειρα, την οποία όμως διεκδικούσε και ο θεός Αχελώος (θεοποιημένη μορφή του ποταμού).
Ο Ηρακλής πάλεψε με τον Αχελώο, τον κέρδισε, πήρε την Δηιάνειρα για γυναίκα του και ως δώρο από τον Αχελώο το κέρας της Αμάλθειας, την πηγή της αφθονίας των υλικών αγαθών.
Ο Ηρακλής με την γυναίκα του εγκαταστάθηκαν στην Καλυδώνα. Αργότερα, φεύγοντας θέλησαν να διαβούν τον Εύηνο ποταμό που τον φύλαγε ο Κένταυρος Νέσσος.
Ο Ηρακλής σκότωσε τον Νέσσο , ο οποίος πριν πεθάνει έδωσε ως μαγικό φίλτρο στην Δηιάνειρα το δηλητηριασμένο αίμα του από την πληγή του, δήθεν ως φίλτρο που θα κρατούσε τον Ηρακλή πιστό στην γυναίκα του.
Ως προς τον Κένταυρο Νέσσο εντύπωση προκαλεί το γεγονός της παρουσίας ενός Κενταύρου στην Αιτωλία, αφού τόπος κατοικίας τους ήταν το Πήλιο και η Θεσσαλία. Αλλά διαφεύγει στους περισσότερους ότι η δίδυμη αιθερική μορφή του Παρνασσού βρίσκεται στην σημερινή Παλαιοβούνα την επονομαζόμενη Ταφιασσός κατά την αρχαιότητα. Σύμφωνα με την μυθολογία, στον Ταφιασσό λόφο είναι το μνήμα του Νέσσου και των υπολοίπων κενταύρων. Δηλαδή όλα αυτά συμβολίζουν τις πύλες προς άλλους κόσμους...!! Έτσι δεν είναι τυχαίο πως στον Εύηνο υπήρχε νεκρομαντείο και αυτό θυμίζει τον Χάρωνα που ελέγχει το πέρασμα των νεκρών από τον Αχέροντα ποταμό στον κάτω κόσμο του Άδη.
Το όνομα της περιοχής προήλθε από τον επώνυμο ήρωα «Αιτωλό» πληροφορία που την αναφέρει και Στέφανος ο Βυζάντιος «Αιτωλία χώρα (ονομάστηκε) από τον Αιτωλό τον γιο του Ενδυμίωνα, ο οποίος διώχτηκε από την Πίσα από τον Σαλμονέα κα ι κατοίκησε την χώρα που απ’ αυτόν ονομάστηκε Αιτωλία . Πριν ονομαζόταν «Υαντίς» …. Υπάρχει όμως και Αιτωλία πόλη στην Πελοπόννησο», αλλά και ο Έφορος «αφικόμενος Αιτωλός εκ της Ήλιδος, Αιτωλίαν ωνόμασε, εκείνους (Κουρητας) εκβαλών», ο οποίος κατάγεται από το γνωστό δένδρο του μυθικού γενάρχη Έλληνα.
Ο Απολλόδωρος αναφέρει την γενεαλογία του Αιτωλού, θεωρώντας τον εγγονό του Αέθλιου (γιος του Δία και της Πρωτογένειας), εκείνου γιος ήταν ο Ενδυμίων, ο οποίος με Αιολείς από την Θεσσαλία κατοίκησε στην Ήλιδα και με γυναίκα του την Ιφιάνασσα απέκτησε τον Αιτωλό, τον Παίονα και τον Επειο…μαρτυρία που καταθέτει επίσης και ο Έφορος
Οι Αιτωλοί, ως οντότητα στρατιωτική, διοικητική και πολιτική, εμφανίζονται και στην Ιλιάδα.
Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι:
« Στους Αιτωλούς ήταν αρχηγός ο Θόας, γιος του Ανδραίμονα,
οι οποίοι έμεναν στην Πλευρώνα, στην Ώλενο, στην Πυλήνη,
στην παραθαλάσσια Χαλκίδα και στην πετρώδη Καλυδώνα,
γιατί δεν ζούσαν πια οι γιοι του αντρειωμένου Οινέα,
κι ο ξανθός Μελέαγρος είχε και αυτός πεθάνει.
Γι’ αυτό σ’ όλους του Αιτωλούς ορίστηκε βασιλιάς ο Θόας
και τον ακολουθούσαν σαράντα μαύρα καράβια.»
(ΙΛΙΑΔΑ, Β: 638 -644)
Στην Ιλιάδα ο Θόας, αναπτύσσει σημαντική πολεμική δράση στην Τροία, γι’ αυτό και μνημονεύεται σε πολλά σημεία, εκτός του καταλόγου των πλοίων, μάλιστα κατά τα λεγόμενα του Ομήρου είναι σεβαστός απ’ όλους τους Αιτωλούς.
(Ν 216-218)
Ο Όμηρος τον ήρωα Τυδέα τον χαρακτηρίζει ως: «Τοῖος ἔην Τυδεὺς Αἰτώλιος» (Αιτωλός Τυδέας), δηλαδή καταχωρείται στους Αιτωλούς ήρωες,
Η αιτωλική μυθική παράδοση δεν διαχέεται τυχαία σε τόσα πολλά σημεία της Ιλιάδας, διότι στην μυθική αιτωλική γη κατοίκησαν τα πρώτα Πελλασγικά φύλλα.
Οι επιγαμίες που ο Όμηρος συχνά μνημονεύει, διασυνδέουν στενά την Αιτωλία με το Άργος, μέσω του Τυδέα και του Διομήδη( ακόμη και με την περίπτωση της φιλοξενίας του Βελλεροφόντη, του ήρωα που συνδέθηκε με την Λυκία της Μικράς Ασίας κατά την άδικη «ενοχοποίησή του» από τον Προίτο) αλλά και με τους Ατρείδες, τους βασιλείς ενός ισχυρού οίκου που διοικεί τις Μυκήνες την περίοδο του τρωικού πολέμου.
Ο Αιτωλός σύμφωνα με διάφορες πηγές έφυγε από την Ήλιδα, λόγω φόνου (σκότωσε τον Άπι) και ήρθε στην Αιτωλία, μια περιοχή που την κατέλαβε σκοτώνοντας τους γιους της Φθίας(Δώρος, Λαόδοκος, Πολυποίτης), παντρεύτηκε με την Προνόη (κόρη του Φόρβαντα) και απέκτησε τον Πλευρώνα και τον Καλυδώνα(που έδωσαν τα ονόματα στις δύο σημαντικές αιτωλικές πόλεις), ο Πλευρών και η Ξανθίππη(κόρη του Δώρου) απέκτησαν τον Αγήνορα, (την Στερόπη, την Στρατονίκη, τον Λαοφόντη), εκείνος (ο Αγήνωρ) και η Επικάστη9, κόρη του Καλυδώνα απέκτησαν τον Πορθάονα και τη Δημονίκη, αυτή με τον Άρη απέκτησε τον ΄Αρεο, Εύηνο, Μώλο, τον Πύλο και τον Θέστιο, ο Πορθάονας με την Ευρύτη(του Ιπποδάμαντος) απέκτησε τον Οινέα, (τον Άγριο, τον Αλκάθοο, τον Μέλανα, τον Λευκωπέα, τη Στερόπη).
Ο Θέστιος με την Ευρυθέμη απέκτησε την Αλθαία, την Λήδα(την Υπερμνήστρα, τον Εύιππο, τον Ίφικλο, τον Πλήξιππο, τον Ευρύπιλο) .
Ο Οινέας παντρεύτηκε την Αλθαία(κόρη του Θέστιου) και απέκτησε τον Τοξέα, τον Θυρέα, τον Κλύμενο, τη Γόργη (γυναίκα του Ανδραίμονα), τη Δηιάνειρα (γυναίκα του Ηρακλή) και τον Μελέαγρο που παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα (κόρη του Ίδα και της Μάρπησσας), μετά τον θάνατο της Αλθαίας παντρεύτηκε την Περίβοια και απέκτησε τον Τυδέα που έφυγε από την Αιτωλία γιατί σκότωσε τον αδελφό του Οινέα (Αλκάθοο) ή τους γιούς του Μέλανα.
Η Λήδα παντρεύτηκε τον Τυνδάρεω βασιλιά της Σπάρτης και απέκτησε τους Διόσκουρους ( Κάστορα και Πολυδεύκη) την Τιμάνδρα, την Κλυταιμνήστρα (γυναίκα του Αγαμέμνονα) και την Ελένη(γυναίκα του Μενελάου).
Ο Αιτωλός λοιπόν κατάγεται από τους Αιολείς, και φέρνει μαζί του στην Αιτωλία «Επειούς», οι οποίοι διώχνουν τους παλαιούς κατοίκους που είναι οι «Κουρήτες», αυτό σημαίνει μακροχρόνιες τοπικές συγκρούσεις.
Ακόμη όπως πληροφορούμαστε ο Οδυσσέας μετά τον φόνο των Μνηστήρων, για να αποφύγει την συνέχιση της σύγκρουσης με τους συγγενείς τους, ζήτησε να κριθεί από τον Νεοπτόλεμο, ο οποίος όμως τον καταδίκασε και του ζήτησε να εγκαταλείψει την Ιθάκη, επειδή εκείνος εποφθαλμιούσε την Κεφαλληνία.
Αναγκάστηκε λοιπόν να φύγει από την Ιθάκη και να βρεθεί στην Αιτωλία, κοντά στον συμπολεμιστή του, βασιλιά της Αιτωλίας, Θόα, παντρεύτηκε την κόρη του, απέκτησε μαζί της ένα γιο τον Λεοντόφονο και πέθανε εκεί («Ὀδυσσέα δὲ εἰς Αἰτωλίαν πρὸς Θόαντα τὸν Ἀνδραίμονος παραγενόμενον τὴν τούτου θυγατέρα γῆμαι, καὶ καταλιπόντα παῖδα Λεοντοφόνον ἐκ ταύτης γηραιὸν τελευτῆσαι»).
Όσον αφορά τους λαούς της Αιτωλίας κατά την προϊστορική περίοδο πληροφορούμαστε ότι αρχικά την κατοικούσαν Αιολείς, ενώ ως ιθαγενείς κάτοικοι εμφανίζονται οι Κουρήτες, οι οποίοι συγκρούστηκαν με τους Αιτωλούς....
Βιβλιογραφία
1 Nilsson Η μυκηναϊκή προέλευση της ελληνικής Μυθολογίας, 1979
2 Παυσανίας, Περιηγήσεις 5.1.8. 4
3 Στέφανος ο Βυζάντιος Εθν. 55.15
4 Έφορος 2 a, 70. F 144/SKYMN. 470-478
5 Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Α΄ VII 5-10
6 Στράβων 10.3.2
7 Απολλόδωρος Α΄VII.7
8 Απολλόδωρος Α΄ VII 5-10
9 Απολλόδωρος Α΄ VII 7
10 Απολλόδωρος Α΄ VII 1-4.(Ο συγγραφέας δηλώνει ότι αναφέρεται στη Θηβαϊδα).
11 Παυσανίας 8, 45, 6.10,31, 3, Οβίδιος Μεταμορ. 8,270. Διόδωρος Σικ. 4,34. 4, 48, Αντ. Λιβ. Μετ.2 Υγίνος Fab. 173.
12 Απολλόδωρος Β΄VII. 5, Υγίνος Fab. 32, Πλούταρχος «Περί των υπό του θείου βραδύτ. Τιμωρ»….
13 Απολλόδωρος Β΄VII.6
14 Υγίνος Fab. 77-80, 92, 117, 119, Απολλόδωρος Βιβλ. Α΄ IX,5, Β΄7,3, Επιτομή 2,15, Παυσανίας 1. 17, 5. 1, 33,7….
15 Απολλόδωρος Β΄VII 3, Διόδωρος Σικ. 4,33, 5, Παυσανίας 2,18,7. 10,6,3
16 Αριστοτέλης «Ποιητική» 25.
17 Όμηρος Ιλ. Β΄ 631-637.
18 Όμηρος Οδύσσεια Ξ΄ 96-104
19 Αθήναιος 2, 35b, Παυσανίας 10,38,1
20 Σύμφωνα με άλλη παράδοση ο Στάφυλος ήταν γιος του Σιληνού και αυτός εφηύρε το κρασί, ενώ σύμφωνα με τον Απολλόδωρο(Επιτ. Α΄9) οΣτάφυλος ήταν γιος της Αριάδνης και του Διονύσου και γεννήθηκε στη Λήμνου (ήταν αδελφός του Οινοπίωνα.
20 Απολλόδωρος Βιβλ. Α΄ VIII 1, Υγίνος Fab.129, 172, Διόδωρος Σικ. 4,34
21 Απολλοδώρου Επιτομή VII.
22 Στράβων 10,3,1 (επίσης Νόννος Διον. 13,135 και Απολλ. Βιβλ. Α΄ Ι, 7. Β΄Ι, 3, Γ΄ΙΙΙ, 1)
http://omiriki-ereuna.blogspot.com/p/blog-page_2325.html
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook