Ρίξτε τα τείχη

Γράφει ο Νίκος Αργυρίου

Γεννιέσαι ένα μικρό βρέφος σ' ένα κόσμο πραγματικά μεγάλο σε σχέση με σένα, κάνεις αγώνα να τραφείς, να μάθεις να περπατάς, να σταθείς στα πόδια σου. Αισθάνεσαι μέσα από τις πρώτες ανάγκες σου πως ζεις και υπάρχεις.
Σιγά-σιγά μεγαλώνεις, και προσπαθείς να δεις τι συμβαίνει γύρω σου. Στην συνέχεια αρχίζεις την εκπαίδευση ανάλογα με τον τόπο που γεννήθηκες. Πρέπει να προσαρμοστείς και να βαδίσεις το δρόμο που σου χάραξαν οι θεσμοί.
Αγωνίζεσαι να επιβιώσεις, αλλά πριν καλά , καλά το καταλάβεις αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση, και η παρακμή του σώματος, με τα γνωστά προβλήματα.
Όμως ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, αρχίζεις να αναρωτιέσαι ποιός στα αλήθεια είμαι; και που πάω ;
Μα απάντηση δεν παίρνεις, και τότε γεμίζεις με ματαιότητα.
Έτσι δεν είναι;
Υπάρχει πάντα όμως μια επιλογή που έρχεται μέσα από τον πόνο των βασάνων και της ταλαιπωρίας, πολλές φορές , αλλά κάποτε έρχεται. Είναι η επιλογή που έρχεται μέσα από την ψυχική ωρίμανση.
Και ομιλούμε για τον άνθρωπο τον απλό, τον καθημερινό, τον φορτωμένο με ενοχές. Εκείνον που αναζητά λύσεις στον κυκεώνα των τόσων κοινωνικών προβλημάτων του.
Ωστόσο ο κλέφτης της ψυχής μας , είμαστε εμείς, που ξεχνάμε μέσα στα δύσβατα μονοπάτια της καθημερινότητας, τι άλλο, παρά την πνευματικότητά μας, την ψυχική ανατασή μας, που στέκει πάνω από όλα τούτα.
Δυστυχώς όμως, η ψυχική αυτή ανάταση λείπει από πάρα πολλούς ανθρώπους, κι αυτό είναι λυπηρό πολύ για τον άνθρωπο. Γιατί ζει χωρίς να υπάρχει.
Η τρισδιάστατη υλική μας ύπαρξη είναι τόσο χονδροειδής συγκριτικά με την ύπαρξή μας την πνευματική που αδυνατούμε να συλλάβουμε τα μη υλικά μας σώματα.
Με την λογική αυτή παραμένουμε δύσπιστοι, δυστυχείς, και το κυριότερο απορρίπτουμε οτιδήποτε βρίσκεται εκτός των τειχών του κάστρου μας, που έχουμε χτίσει με βάσει αυτή την λογική.
Κι όταν κάποιος τελικά αντιληφθεί τι συμβαίνει, ξέρει τότε πως πρέπει να ξεφύγει από την ύλη, μέσα σε δυνατά πλαίσια, και να κατευθύνει το βλέμμα του στον Ουρανό, στον δικό του Ουρανό, ώστε να μπορεί να ισορροπήσει στη Γη.
Μεγάλα μυστήρια όλα τούτα για τον άνθρωπο , που ωστόσο τα γνωρίζει, αλλά δεν τα χρησιμοποιεί.
Είτε γιατί τα θεωρεί ουτοπίες, χωρίς καμία εφαρμογή, είτε γιατί είναι δοσμένα μέσα από θρησκειολογίες που εμπεριέχουν όμως ταυτόχρονα σπέρματα φόβου, φανατισμού, και τιμωρίας.