Περί έρωτα...

Γράφει ο Νικ. Αλ. Αργυρίου

Πολλές φορές μέσα από τις ερωτικές σχέσεις μας υπάρχει μια πικρία προδοσίας. Ειδικά ύστερα από μια αποτυχημένη σχέση....

Αρκετές φορές με ρωτάνε οι φίλοι και οι φίλες ποια  θέση κατέχει στη θνητή ζωή μου ο έρωτας ;
Η απάντηση σ' ένα τόσο διαχρονικό ερώτημα δεν μπορεί να είναι για μένα άλλη παρά η εξής:

Κατ' αρχήν ο έρωτας διακρίνεται σε σωματικό και ψυχικό. 
Ο ψυχικός έρωτας είναι σαν τοκετός που όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή αναζητά ένα καθαρό περιβάλλον να γεννήσει. 
Σε μένα το κατάλληλο περιβάλλον υπήρξε η τέχνη της ποίησης, της συγγραφής και η έρευνα των απόκρυφων επιστημών.
Από την άλλη μεριά ως θνητός είχα και έχω την επιθυμία του σαρκικού έρωτα. Αναζητώντας πάντα την ένωση μεταξύ των παραπάνω αντίθετων πεδίων. Δηλαδή του σωματικό και ψυχικού έρωτα ήταν αναγκαίο να κινηθώ με το όχημα της φιλοσοφίας.

Όσοι άνθρωποι ασχολήθηκαν μόνο με τον σωματικό έρωτα, όπως αυτός πηγάζει από το θαυμασμό του σώματος και της εξωτερικής εμφάνισης. Φυσικά και κατά κανόνα απογοητεύτηκαν στο τέλος. Μιας και είτε πληγώθηκαν, είτε πλήγωσαν συναισθηματικά τους άλλους.
Γιατί η πραγματική ηδονή βρίσκεται  στην κίνηση μεταξύ των προαναφερθέντων αντίθετων πεδίων διαμέσου της φιλοσοφίας
Ως εκ τούτου, προτείνω στους νέους ανθρώπους να μην αναλωθούν σε αταίριαστες σχέσεις, αλλά μόνο σε σχέσεις με άτομα που έχουν κοινά πνευματικά ενδιαφέροντα. 
Βέβαια εδώ τίθεται το ερώτημα, κατά πόσο οι άλλοι  γύρω μας έχουν ανακαλύψει και καλλιεργήσει τα ταλέντα τους; 
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σ' αυτό γιατί είναι θέμα παιδείας...
Αλλά κλείνοντας ας παραθέσω μια ερώτηση προς προβληματισμό:
Άραγε πότε και γιατί μια γυναίκα αγαπά έναν άντρα, και, αντίστοιχα πότε και γιατί  ένας άντρας αγαπά μια γυναίκα;