Το να ξεκινήσει κάποιος να μελετήσει κάποια μεταφυσικά φαινόμενα όπως τα φαντάσματα, τα μαύρα σκυλιά και διάφορα άλλα παρόμοια, είναι μία πρόκληση για τον εγκέφαλο. Όταν όμως έχει να κάνει με απτά μνημεία "αγνώστου προελεύσεως και χρησιμότητας", τότε πρόκειται για μία πρόκληση στη γνώση των ιστορικών γεγονότων. Δεν πρόκειται πλέον για ένα "παιγχνίδι φαντασίας", αλλά για μία εξάσκηση ιστορικής υφής που προκαλεί τον ερευνητή να πατήσει στα μισοχαμένα χνάρια του χρόνου. Εκεί που η ουτοπία συναντά την πραγματικότητα, το παρελθόν το παρόν κι η ιστορία τη φαντασία, δημιουργείται μία ατμόσφαιρα δέους. Ακριβώς αυτό συμβαίνει με τα γνωστά δρακόσπιτα. Για όσους έχουμε επισκεφτεί έστω και ένα από αυτά, είναι αδύνατον να μην αναρωτηθούμε το πώς κατασκευάστηκαν αυτά τα μεγαλουργήματα. Πλίνθοι βάρους πολλών κιλών και τόνων ορισμένες φορές, στιβάζονται προσεκτικά με άψογη αρμοδεσία, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα κτίσμα γιγαντιαίων διαστάσεων. Το μεγαλύτερο δέος απ' όλα, το δημιουργεί η τοποθεσία τους. Δύσβατα μέρη πολλές φορές (Εύβοια, Κεφαλονιά, Υμηττός και αλλού), με σχεδόν απόκρημνα βράχια. Και διερωτάται ο επισκέπτης: "πώς μετέφεραν τόσους τόνους πλίνθων σε αυτά τα μέρη;"
Το προσωπικό μου ταξίδι στον μαγευτικό κόσμο των δρακόσπιτων ξεκίνησε από την πανέμορφη νήσο της Κεφαλονιάς. Στις κατάφυτες περιοχές του Αίνου, του όρους όπου φύεται η παγκοσμίως σπάνια και μοναδική μαύρη ελάτη, από την οποία κατασκευάστηκαν τα ιερά πλοία των Αθηναίων, η Αργώ και τα πλοία του Οδυσσέα. Εκεί, υπάρχει ένα απόκρυμνο σημείο όπυ η θέα κόβει την ανάσα. Ο απότομος γκρεμός που ξεκινάει ελάχιστα μέτρα από το δρακόσπιτο της Κεφαλονιάς, προκαλεί ανατριχίλα. Κι όμως... Ογκώδεις πλίνθοι μεταφέρθηκαν σ' εκείνο το σημείο, προκειμένου να χτιστεί αυτό το ογκώδες μνημείο που πλέον έχουν μείνει μόνο ελάχιστα ερείπια, ικανά όμως να δώσουν στον επισκέπτη την εικόνα του τι υπήρχε εκεί. Στη γύρω περιοχή, δεν υπάρχει ούτε ένα σημάδι λάξευσης βράχων που να παραπέμπει στον τρόπο και τον τόπο δημιουργίας των πλίνθων.
Δεύτερος σταθμός σε αυτό το εκθαμβωτικό μου ταξίδι στα δρακόσπιτα, ο Υμηττός. Σε μία σχετικά δύσβατη τοποθεσία, άλλο ένα μεγαλιθικό ερείπιο προκαλεί τον επισκέπτη να ανακαλύψει την ιστορία του. Μεγάλοι πλίνθοι, άριστα συνδεδεμένοι μεταξύ τους, δημιουργούν τη βάση του κτίσματος και ό,τι άλλο έχει απομείνει από αυτό. Και πάλι η τοποθεσία συναρπάζει εκείνον/η που θα έχει την τύχη να το δει από κοντά. Οι ίδιες απορίες συνεπαίρνουν το μυαλό και η αναζήτηση των απαντήσεων γίνεται όλο και πιο επίπονη κι επιτακτική. Τρίτος σταθμός στην αναζήτησή μου -εύχομαι να πραγματοποιηθεί σύντομα- θα είναι τα δρακόσπιτα της Εύβοιας, τα οποία έχουν αποκτήσει και παγκόσμια φήμη. Από αυτά προέρχονται και οι φωτογραφίες που διανθίζουν αυτό το κείμενο.Μία προσεκτική ματιά στις φωτογραφίες, είναι αρκετή για να καταδείξει το τεράστιο μέγεθος αυτών των μεγαλιθικών δημιουργημάτων, αλλά και το δύσβατο της τοποθεσίας τους. Φαντάζομαι πως όσοι τα έχουν δει από κοντά, έχουν μείνει εκστασιασμένοι τόσο από το μέγεθός τους, όσο και από τη συμπαγή τους αρμοδεσία αλλά και την τοποθεσία τους. Ελπίζω κι εύχομαι να έχω κι εγώ σύντομα αυτήν τη χαρά να δω από κοντά αυτά τα παγκοσμίου φήμης αριστουργήματα ελληνικής κληρονιμιάς που βρίσκονται στη Νήσο των Ευβοέων.
Στην αναζήτησή μου αυτή, ανέτρεξα σε πολλές πηγές και πολλές βιβλιογραφίες, προκειμένου να εντοπίσω αυτά που γράφουν πιο έμπειροι ερευνητές από εμένα. Η απογοήτευσή μου όλο και μεγάλωνε καθώς σε γνωστά περιοδικά του χώρου αλλά και ιστοχώρους, οι ερμηνείες ήταν από απογοητευτικές εώς και ανύπαρκτες, δημιουργώντας όλο και περισσότερα ερωτήματα. Δεν έλειψαν και οι "ειδήμονες" που στην κατασκευή αυτών των μνημείων "έβλεπαν" Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα" να μεταφέρουν ογκόλιθους. Κι εκεί είναι που αναρωτιέσαι αν η σοβαρότητα είναι μιά εκφυλισμένη έννοια. Δεν αμφισβητώ ούτε κατ' ελάχιστον την ύπαρξη ΑΤΙΑ καθώς και ο ίδιος έχω υπάρξει αυτόπτης μάρτυς εμφανίσεώς των, αλλά αμφισβητώ το κατά πόσο κάποιος με τέτοια τεχνολογία θα έμπαινε στη διαδικασία να χτίσει κάτι τέτοιο "στην άκρη της γης". Είναι παντελώς αβάσιμο και αδικαιολόγητο. Έτσι έστρεψα τις έρευνές μου την ιστορία. Την αποκαλούμενη κατά πολλούς μυθολογία. Ένοιωθα διαισθητικά ότι εκεί θα έβρισκα την απάντηση στην αναζήτησή μου. Και ω του θαύματος, είχα δίκιο! Το πρώτο που μου κέντρισε την προσοχή, ήταν η Τιτανομαχία. Γίγαντες ύψους 2,80 - 3,20 μέτρων συγκρούονται μεταξύ τους για την κυριαρχία πάνω στη Γη. Ο Κρόνος, ο Ζεύς, ο Πλούτων και χιλιάδες ακόμη Τιτάνες σε μία μάχη που όμοιά της σε σφοδρότητα και όγκο δεν έχει ξαναδεί η ανθρωπότητα. Η συνέχεια γνωστή: νίκη των στρατευμάτων του Διός και εγκλεισμός των επιζόντων στα Τάρταρα. Κι όμως... η ύπαρξή τους δε σταματάει εκεί. Σε πολλά σημεία της αρχαίας ελληνικής ιστορίας (μυθολογίας), συναντάμε γιγαντιαία όντα (Κύκλωπες και άλλα) να δρουν στον ελλαδικό χώρο. Η σκέψη αφελέστατα απλή: "δεν μπορεί... κάπου θα έπρεπε να κατοικούσαν αυτά τα όντα...". Και ιδού η απάντηση που προήλθε από την αφελέστατη αυτή ερώτηση! Αυτός ήταν κι ο αρχικός μου "μπούσουλας" που έπρεπε είτε να τον επιβεβαιώσω, είτε να τον απορρίψω. Αυτό σήμαινε περισσότερη έρευνα. Μπήκα λοιπόν στη διαδικασία να ξαναδιαβάσω τις πιο "λογικές" ερμηνείς των δρακόσπιτων. Μιλούσαν για ναούς, αστεροσκοπεία και ιερούς τόπους. Όπως λέει όμως ο λαός μας... "πολύ καλό για να είναι αληθινό". Ποιος παρανοϊκός θα μετέφερε τέτοιους όγκους για να δημιουργήσει ένα ναό στον οποίο η πρόσβαση θα ήταν από αραιή εώς σπάνια; Γιατί να φτιάξει ένα ναό στην άκρη του πουθενά, τη στιγμή που υπήρχαν τόσοι ναοί στις πόλεις και που η κοντινότερη ανθρώπινη κοινότητα απείχε μερικά χιλιόμετρα; Δεν έβγαζε κανένα νόημα.
Προσπαθώντας να αυτοδιαψευστώ, προχώρησα στη δεύτερη πιο "λογική" προσέγγιση: αστεροσκοπείο. Η τοποθεσία των κτισμάτων, δικαιολογεί μία τέτοια χρήση. Όχι όμως ο περιβάλλοντας χώρος και η ίδια η κατασκευή. Το πλησιέστερο κτίσμα, απείχε μερικά χιλιόμετρα, όπως ανέφερα πιο πάνω. Πόσο μάλλον ένας ναός, δεδομένου ότι το προνόμιο της αστρονομίας το είχαν τα ιερατεία. Μην ξεχνάμε ότι οι διάσημοι αστρονόμοι της αρχαιότητας ήταν ταυτόχρονα και ιερείς. Δεύτερο πρόβλημα, η οροφή των κτισμάτων. Διαθέτι μόνο μία "μικρή" σχετικά τρύπα, που στοχεύει στο άπειρο, χωρίς πρόσβαση στο 99% του ουράνιου θόλου. Αν λάβουμε υπ' όψιν μας τις οικιακές κατασκευές των αρχαίων ελλήνων στα σπίτια των απλών ανθρώπων που δεν είχαν αίθριο, θα δούμε πως στο σημείο που ενώνεται το "καθιστικό" με την κουζίνα, υπάρχει στην οροφή μία τρύπα που χρησίμευε ως καμινάδα, αφού κάτω από αυτήν βρισκόταν η εστία, που είχε διπλή χρήση: το χειμώνα ως τζάκι και όλον το χρόνο ως σημείο μαγειρέματος φαγητού. Εξετάζοντας το αρχαίο ελληνικό μέσο σπίτι και τα δρακόσπιτα, βρήκα πάρα πολλές ομοιότητες μεταξύ τους, οπότε αναγκαστικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αυτά τα κτίσματα ήταν σπίτια. Σπίτια γιγάντων. Τότε ήταν που είπα στον εαυτό μου: "βρες αποδείξεις ή έστω ενδείξεις, γιατί θα γίνεις ρεζίλι αν διαδόσεις κάτι τέτοιο". Η αναζήτηση αποδείξεων ή έστω ισχυρών ενδείξεων συνεχίστηκε, αλλά βρισκόμουν σε αδιέξοδο. Ώσπου "έπεσε" στα χέρια μου ένα δημοσίευμα που αφορούσε τη δρακοσπηλιά του Μίστρου, ενός χωριού της Εύβοιας. Σ' αυτό ανακάλυψα ότι στις επιτόπιες ανασκαφές είχαν βρεθεί υπερμεγέθη ανθρώπινα οστά, που καταδείκνυαν ότι στην τοποθεσία δρούσαν πανύψηλα όντα άνω των 2,80 μέτρων. Αυτό ήταν! Έπρεπε να ψάξω και για μερικές ακόμη αποδείξεις. Πρίν από λίγα χρόνια, ένας γνωστός μου που εργαζόταν στη διάνοιξη των σηράγγων του Μετρό στην Αθήνα, μου εκμυστηρεύτηκε τι είχε συμβεί τότε που είχε ανοίξει μία λακκούβα και είχε "καταπιεί" το περίπτερο στην Πανεπιστημίου. Ακριβώς από κάτω είχαν βρεθεί γιγάντιοι σκελετοί. Οι εργασίες του Μετρό σταμάτησαν και λίγες ώρες αργότερα τα οστά εξαφανίστηκαν "ως δια μαγείας". Ήταν κι αυτό μία ένδειξη αλλά ζητούσα κάτι πιο απτό. Το βρήκα σε κάποιες ιστοσελίδες που δημοσίευσαν φωτογραφίες γιγάντων. Από αυτές, επέλεξα τις πιο αξιόπιστες, δύο εκ των οποίων δημοσιεύω στο παρόν πόνημα.
Η μίξη της αρχαίας ελληνικής ιστορίας (μυθολογίας) με τα υπάρχοντα κείμενα από την θεογονία αλλά και άλλα (π.χ. β' Βιβλίο Ενώχ, Μαχαμπαράτα, Ηρόδοτος κ.α.) μου έδωσαν την απάντηση. Το "μυστήριο" είχε πλέον βρει τη λύση του για μένα. Επρόκειτο για σπίτια γιγάντων, ή αλλιώς Τιτάνων. Ήταν λογικό να διαμένουν μακρυά από τους ανθρώπους, διότι οι άνθρωποι θα τρόμαζαν με το μέγεθός τους. Φανταστείτε δίπλα σας να μένει κάποιος με ύψος 3ων μέτρων, μυώδης. Και μόνο στην ιδέα, μας πιάνει παγωμάρα. Το ίδιο φαντάζομαι ότι συνέβαινε και στην αρχαιότητα. Μην ξεχνάτε ότι η πραγματική ιστορία, απέχει παρασάγγας από την επίσημη και ότι την πραγματικότητα είναι σχεδόν αδύνατο να τη μάθουμε στην ολότητά της. Εκεί που η "επιστήμη" κουκουλώνει τα στοιχεία, ευτυχώς οι πέτρες μας τα αποκαλύπτουν με τον πιο τρανταχτό τρόπο.Γεώργιος Μεταξάς.
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook