Ο άνθρωπος είναι τελικά μόνος;

Γράφει Ο Νικ. Αλ. Αργυρίου

Ελεύθερος είναι εκείνος που έχει συνειδητοποιήσει πως είναι μάταιο να επικεντρώνεται σε πρόσωπα και πράγματα.

Ακριβώς για το λόγο αυτό από μικρά παιδιά εκπαιδευόμαστε σε ένα σύστημα αυτοπαγίδευσης, που μας μαθαίνει να νοιαζόμαστε για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμας, άσχετα αν είναι σοφοί ή όχι, με τον τρόπο αυτό χτίζουμε μια εγωιστική φυλακή δυστυχίας.

Η ψευδαίσθηση ότι οι άλλοι είναι καθοριστικός παράγοντας της ευτυχίας μας, δημιουργεί μια αποξένωση από τον ίδιο τον εαυτό μας, αλλά και έλεγχο της συμπεριφοράς μας.

Στην ουσία η κοινωνία σήμερα έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο που τελικά να απομονώνει το άτομο, γιατί τα προβλήματα της καθημερινότητας, ειδικά στις μεγαλουπόλεις, κάνουν τον άνθρωπο να πιστέψει ότι ο έρωτας και η φιλία είναι αυταπάτες.

Έτσι για παράδειγμα σήμερα στην Ελλάδα με την οικονομική κρίση, παρατηρούμε χιλιάδες αυτοκτονίες, γιατί οι άνθρωποι αυτοί στην ουσία προκειμένου να ελευθερωθούν νίκησαν το φόβο του θανάτου. Δηλαδή, η ψυχικής τους ανάγκη για ελευθερία ήταν μεγαλύτερη από το φόβο του θανάτου.

Αλλά ο άνθρωπος είναι τελικά ο άνθρωπος είναι μόνος;

Αν και στο ερώτημα αυτό έχω απάντησει με δεκάδες άρθρα και βιβλία, να επαναλάβω μόνο τούτο:

Η ανθρώπινη ψυχή είναι συνδεμένη με κάτι Ανώτερο, η σωστή εκπαίδευση και η αφύπνιση φέρνει την επαφή με το Ανώτερο....

Όλα τα υπόλοιπα που βιώνουμε σε τούτη την κόλαση έχουν σκοπό να αποτρέψουν την επανασύνδεση με το Ανώτερο επίπεδο.

Είναι αυτό που σοφά υπάρχει γραμμένο πάνω από τον τον τάφο του Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ: " ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ".