Διαρκείς είναι ανατροπές στο σκηνικό και κλίμα πριν από το έκτακτο Eurogroup της 11ης Φεβρουαρίου. Τις τελευταίες ώρες η Αθήνα επιχείρησε κινήσεις καλής θέλησης ευθυγραμμιζόμενη με την πρωτοβουλία που ανέλαβε ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ για την γεφύρωση του χάσματος στη βάση αμοιβαίας κατανόησης για την ανάγκη αναπτυξιακού προγράμματος για την Ελλάδα.
Οι κινήσεις αποδείχθηκαν πρόωρες και το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης πιεζόμενο από πολιτικούς και media αναγκάστηκε να διαρρεύσει ένα σχέδιο πέντε σημείων προσπαθώντας να αποδείξει ότι τα αιτήματα βρίσκονται στη βάση λογικών διεκδικήσεων.
Του Χρήστου Φράγκου
Αλλά φευ η Άνγκελα Μέρκελ έκαψε το σχέδιο των πέντε σημείων από τον Λευκό Οίκο δηλώνοντας ότι βάση κάθε διαπραγμάτευσης αποτελεί το υπάρχον πρόγραμμα. Έτσι, η κατάσταση βρίσκεται πάλι στο σημείο μηδέν και με την ελληνική κυβέρνηση να έχει απεμπολήσει το δικαίωμα του θετικού αιφνιδιασμού των εταίρων.
Τώρα το οικονομικό επιτελείο είναι αναγκασμένο να προχωρήσει ένα ακόμη βήμα μπροστά προς τις γερμανικές θέσεις, ξεκινώντας τη διαπραγμάτευση στη βάση του Μνημονίου και με κεντρικό ζητούμενο την απάλειψη υφεσιακών μεταρρυθμίσεων και πολιτικών και την αντικατάστασή τους με αναπτυξιακές.
Το σημείο αυτό βρίσκεται όμως σε άλλο άξονα από αυτόν που αρχικά είχε υιοθετήσει η κυβέρνηση, καθώς παίρνει ως δεδομένο ένα «νεκρό» και αποτυχημένο πρόγραμμα και όλα τα παρελκόμενα του. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση ήθελε διαπραγμάτευση από μηδενική βάση και σε αυτό το πλαίσιο υπέβαλε και το πρόγραμμα των πέντε σημείων, το οποίο είναι βασισμένο σε μια εκδοχή της «εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ».
Εκτός κι αν η ελληνική κυβέρνηση έριξε το σενάριο για να το κάψει, αλλά μετά τις δηλώσεις της Άνγκελα Μέρκελ από τον Λευκό Οίκο και την τοποθέτηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το Μνημόνιο αφενός συντηρείται στην εντατική και η Ελλάδα έχασε μια κίνηση στη σκακιέρα.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη αγκάθι, «ο θάνατος της τρόικας», τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί δεδομένο ενώ η Γερμανία όχι. Αυτό το σημείο έχει μείνει έξω από τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, αλλά δεν το έχουν ξεχάσει στο Βερολίνο, περιμένοντας ιδανική ευκαιρία για να το κάψουν και αυτό.
Η πρωτοβουλία του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, όπως συνήθως, βρίσκεται ένα βήμα πίσω. Όπερ σημαίνει ότι προσπαθεί να φέρει τους υπόλοιπους πιο κοντά στο δόγμα Μέρκελ-Σόιμπλε και να πιέσει το ισχυρό δίδυμο εξ αριστερών, δηλαδή μέσω των κυβερνητικών τους εταίρων, στο SPD.
Σε αυτό το πλαίσιο το μόνο θετικό που μένει στο τραπέζι είναι η τοποθέτηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι "δεν θα δεχτεί η Κομισιόν όλες τις προτάσεις της Ελλάδας", πράγμα που στην πολιτική γλώσσα σημαίνει ότι ήδη δέχεται κάποιες. Αρκεί αυτές που δέχεται να μην ήταν τα πέντε σημεία που μόλις έκαψε η Άνγκελα Μέρκελ.
Εδώ διαπιστώνεται ένα έμφραγμα στις επικοινωνίες της ελληνικής κυβέρνησης καθώς οι αλλαγές στο οικονομικό επιτελείο, τα διαρκή ταξίδια και οι διεθνείς επαφές έχουν δημιουργήσει μια απόσταση μεταξύ του Γιάννη Βαρουφάκη και του Γιάννη Δραγασάκη. Αυτό οδήγησε σε ελλιπή ενημέρωση του υπουργού Οικονομικών για τα μηνύματα που λάμβανε η κυβέρνηση μέσω του δικτύου της στο Βερολίνο και ιδιαίτερα για τα όσα προειδοποιούσε ο Γιόρκ Άσμουσεν.
Περισσότερα προβλήματα από αυτά που έλυσε, δημιούργησε και η χρησιμοποίηση του Γιάννη Στουρνάρα στον πρώτο κύκλο των διαπραγματεύσεων καθώς ο κεντρικός τραπεζίτης έχει γνωστές κόντρες στην ΕΚΤ και δεν χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από την Κομισιόν και τη DG Comp. Η προσπάθεια ανάδειξης του ορθολογικού πλαισίου της ελληνικής πρότασης από τον Γιάννη Στουρνάρα δημιούργησε σκεπτικισμό και άφησε αρκετούς αξιωματούχους να αναρωτιούνται για τα κίνητρα που ώθησαν την Ελληνική κυβέρνηση σε ετερόκλητες κινήσεις.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook