Γράφει ο Νικ. Αλ. Αργυρίου

Συχνά οι επιθυμίες μας καθορίζουν ανύπαρκτες σχέσεις με πρόσωπα, αλλά κάποια στιγμή έρχεται η αλήθεια. Τότε, αρχικά απλώνεται μέσα μας το απέραντο κενό και τα βάζουμε αρχικά με τον ίδιο μας τον εαυτό.. Ενώ σταδιακά ρίχνουμε ευθύνες στο πρόσωπο ή στα πρόσωπα που τα είδαμε με άλλο μάτι.
Κατόπιν έρχεται μια απόγνωση που μεταμορφώνεται σε απέχθεια και τέλος σε απάθεια.
 Τούτη η διαδοχική σειρά την ονομάσουμε τρία άλφα. Είναι μια από τις εκφράσεις της κολάσεως που ζούμε. Η κόλαση είναι εδώ και μάταια προσπαθούμε να την αποφύγουμε με καλοστημένα παιχνίδια του μυαλού μας. Η διέξοδο στο τούνελ της συνείδησης είναι μακριά από τον φόβο και τον εγωισμό.
Κι έχει ένα μοναδικό κλειδί που την ανοίγει το όνομά του λέγεται ΑΓΑΠΗ. 
Τι σύμπτωση και η λέξη αυτή αρχίζει από άλφα.....
Υπήρξε μια εποχή που την ζητιάνεψα απεγνωσμένα, αλλά με λάθος τρόπο, διότι επικεντρώθηκα μόνο σε πρόσωπα. Η Αγάπη δεν ανήκει σε θνητά πρόσωπα, γιατί η ίδια στην ουσία είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Τότε, κατάλαβα πως ο πραγματικός πόλεμος είναι να αγαπάς όσους αδίκησες κι όσους σ' αδίκησαν.
Λένε σωστά ότι το αντίθετο της ΑΓΑΠΗΣ είναι η απάθεια, γιατί μέσα από το αντίθετό της φτάνεις τελικά στην ίδια....


Δημοσίευση σχολίου

Blogger