Γράφει ο ΠΑΥΛΟΣ ΑΘ. ΠΑΛΟΥΚΑΣ,Επίτ. Σχ. Σύμβουλος Δ.Ε.

Ένα «τσουνάμι» αθεϊσμού βρίσκεται και σήμερα δυστυχώς σε έξαρση στον Αμερικανικό και Ευρωπαϊκό χώρο. Πέντε βιβλία με ξεπερασμένες και αναμασημένες θεωρίες για τον αθεϊσμό, που συνέγραψαν με σκοπιμότητα ξένοι συγγραφείς, μεταφράστηκαν και προβλήθηκαν πριν από λίγους μήνες, χρησιμοποιώντας μάλιστα προκλητικούς και εντυπωσιακούς τίτλους (βλ. εφημ. «Το Βήμα», 27-4-2008). Λυσσωδώς οι εκπρόσωποί του επιτίθενται κυρίως κατά της Χριστιανικής Πίστεως, για λόγους προφανώς συμφεροντολογικούς, ηθικούς και ψυχολογικούς, εφόσον, δίχως Θεό όλα επιτρέπονται, κατά πώς τόνιζε και ο Ντοστογιέφσκι.
Πρέπει να ξέρουν, όμως, ότι τους χριστιανούς δεν τους φοβίζει τίποτε και «αέρα δέρουν». Διότι η Εκκλησία μας είναι θεμελιωμένη στην Αλήθεια, στον αιώνιο άδειο Τάφο (Ανάσταση του Χριστού) και «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16, 18). Η Εκκλησία προχωρεί θριαμβικά ανά τους αιώνες και δεν ανέκοψε ποτέ την πορεία της κανένα εμπόδιο (διωγμοί, αιρέσεις, αθεϊσμός, υλισμός, σκάνδαλα κ.λπ.). Αλλά και ο Αληθινός Παντοδύναμος Τριαδικός Θεός παρουσιάζει σε κάθε εποχή τον ανατρεπτικό αντίποδά Του. Καθώς αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα «Ελληνική Φωνή» (7-2-2007), τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου 850.000 Αμερικανοί έχουν γίνει χριστιανοί ορθόδοξοι. Επίσης, αναδεικνύει αγωνιστές και ομολογητές της πίστεως και της ύπαρξης του Θεού – Δημιουργού, σε πείσμα κάποιων ορθολογιστών και της ομοταξίας τους. Και το παράδοξο είναι ότι αυτοί προέρχονται, κατά πλειοψηφίαν, από τον χώρο των Θετικών Επιστημών. Και μάλιστα, πολλοί απʼ αυτούς πριν ήταν επηρεασμένοι από τον υλισμό / αθεϊσμό. Μέσα όμως από την ίδια τους την έρευνα «ανακάλυψαν» και την πίστη στον Θεό και εγκολπώθηκαν την ανυπέρβλητη και σημαντική καθόλα Χριστιανική διδασκαλία.
Ονομαστικά και επιλεκτικά αναφέρουμε τους διακεκριμένους καθηγητές Πανεπιστημίων:
• Μπράϊαν Χίπ (βιολόγο, «Καθημερινή» 13-5-2007)˙
• John Polkinghorne (φυσικό, «Καθημερινή» 6-5-2007)˙
• Φράνσις Κόλλινς (Γενετιστή, επικεφαλής της ομάδας που έσπασε το ανθρώπινο γονίδιο, και πριν άθεος, με θαυμαστή ομολογία «βρήκα το Θεό» και ότι το θαύμα είναι πραγματικό, «Χριστιανική» 17-4-2008)˙
• τον Άρη Πατρινό (χαρτογράφηση του ανθρώπινου DNA, περιοδ. «Τόλμη», Μάϊος 2005, σελ. 18)˙
• την κορυφαία Ελληνίδα επιστήμονα / ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Max Planck της Λειψίας και καθηγήτρια σε πανεπιστημιακό ίδρυμα της Ν. Υόρκης, Κατερίνα Χαρβάτη, η οποία σε συνέντευξή της («Η Καθημερινή» 3-2-2008) είπε: «… Η επιστήμη και η θρησκεία δεν έρχονται σε σύγκρουση, γιατί δίνουν απαντήσεις σε διαφορετικά ερωτήματα. Η επιστήμη απαντά στο πώς και η θρησκεία στο γιατί» («Ακτίνες», Ιούνιος 2008 σελ. 192)˙
• τον ελληνικής καταγωγής Ρώσο κοσμοναύτη Θεόδωρο Γιουρτσίχιν που στο ταξίδι του στο Διάστημα (9-10-2002) είχε μαζί του μια εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό και σε συνέντευξή του το 2004 είχε δηλώσει: «Ο Θεός είναι μέσα μου, όπου κι αν βρίσκομαι. Οι σχέσεις μου με τον Θεό είναι πολύ προσωπικές, πολύ βαθιές, ιδιαίτερες. Tον έχω πάντα στην καρδιά μου» (περιοδ. «Η ΔΡΑΣΙΣ ΜΑΣ», αρ. τ. 459, Μάϊος 2008)˙
• τέλος, τον κοσμολόγο Άλαν Σέντεϊζ που ομολογεί: «Όταν ήμουν νέος, ήμουν άθεος. Η εξερεύνηση του σύμπαντος μου έδειξε ότι η ύπαρξη της ύλης αποτελεί ένα θαύμα, το οποίο μπορεί να εξηγηθεί μόνο μεταφυσικά» (περιοδ. «Τόλμη», Μάϊος 2005, σελ. 18). Ασφαλώς, υπάρχει πλειάδα επιστημόνων που πιστεύουν στον Θεό. Χωρίς να είναι το παν ή ισχυρό στήριγμα οι ομολογίες αυτές για μας, ωστόσο προβληματίζουν θετικά και ενισχύουν την πίστη και την ελπίδα στον απογοητευμένο άνθρωπο της εποχής μας. «Η γνώση δεν καταλύει αλλά ενισχύει την πίστη».
Δικαίωμα βέβαια έχουν και όσοι θέλουν να κάνουν τον άθεο (βλέπετε είναι και της μόδας!) ή κατέχονται από «πίστη» στον αθεϊσμό. Αλλά πρέπει να ξέρουν ότι θα ζουν και θα βιώνουν ένα δράμα, που «δεν είναι άσχετο με την αφθονία των ψυχιατρικών κλινικών. Η μεγάλη ποικιλία τους είναι το χαρακτηριστικό του αιώνα μας. Γιατί στο βάθος του αθεϊσμού υπάρχει η απελπισία του ξεριζωμένου, του διαλελυμένου, με την πρώτη έννοια της λέξεως, που σημαίνει απώλεια της εθνότητος και της υπάρξεως» (Α.Μ. Henry).
Έχει όμως η άρνηση του Θεού και μεγάλες ηθικοκοινωνικές συνέπειες, αφού υποχρεωτικά: γκρεμίζοντας την ιδέα του Θεού, γκρεμίζεται στην ουσία και η ιδέα του ανθρώπου αλλά και ταυτόχρονα οι ίδιες οι αρετές/αξίες, που ενσαρκώνονται στο θείο, τουτέστι η αγάπη, η ελευθερία, η δικαιοσύνη κ.λπ. Δηλαδή σε τελευταία ανάλυση «γκρεμίζεται ό,τι στηρίζει τον άνθρωπο και θεμελιώνει τον πολιτισμό» («Ζωή», 19-6-2008). Στην κρίση του αναγνώστη βέβαια επαφίεται η αποδοχή ή απόρριψη της πίστης στο Θεό, φυσικά, με τις ανάλογες ψυχολογικές, κοινωνικές και ηθικές συνέπειες γενικότερα.

Πηγή:http://www.proinoslogos.gr

Δημοσίευση σχολίου

Blogger