Ο ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΣ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ TOY
  DAVID MYATT 
Nicholas Goodrick-Clarke


Ο ναζιστικός σατανισμός είναι ασφαλώς το πιο ακραίο παράδειγμα της λατρευτικής αναβίωσης του φασισμού. Εμπνεόμενες από τους Λαβέι και Ακουίνο, οι συγκεκριμένες νεοναζιστικές ομάδες συνδυάζουν τις σατανικές τελετουργίες και τις μαγικές επικλήσεις με τη λατρεία του Χίτλερ και τη ναζιστική ιδεολογία. Οι επιθέσεις των σατανιστών Ναζί κατά του Χριστιανισμού, που γίνονται ακόμη πιο βίαιες από τον αντισημιτισμό τους, πηγάζουν από τις νιτσεϊκές ιδέες περί Υπερανθρώπου και από τις αντιλήψεις του κοινωνικού δαρβινισμού για τη δύναμη, την κατάκτηση και την επιβίωση του ισχυρότερου, οι οποίες χαρακτηρίζουν τον παλαιό Εθνικοσοσιαλισμό. Από κοινωνική άποψη πάντως, οι πρακτικές αυτές αντιπροσωπεύουν την παραβατική συμπεριφορά των εξτρεμιστικών σεκτών, οι οποίες κάνουν σημαία τους την ίδια τους την περιθωριοποίηση. Πράγματι, αυτή η συνειδητή σύνδεση του Ναζισμού με την ιεροσυλία εκφράζει τη συνειδητή πρόθεση των οπαδών του να τονίσουν ακριβώς το βλάσφημο χαρακτήρα του. Όταν οι Ναζί σατανιστές επιδίδονται στις δαιμονικές τελετουργίες τους, με τις αναφορές τους στον Χίτλερ, ενστερνίζονται μια σκοτεινή παρόρμηση για εξουσία και θεατρικοποιούν τις δολοφονικές τους προθέσεις απέναντι στους εχθρούς τους. Σε αυτό το λατρευτικό περιβάλλον, οι απεικονίσεις του Χίτλερ και του Σατανά αντιπροσωπεύουν φορτισμένα σύμβολα ελιτισμού, συνδυασμένου με θυμό και επιθετικότητα ενάντια στη «Νέα Παγκόσμια Τάξη», τον καπιταλισμό, το Χριστιανισμό, τη δημοκρατία, τις άλλες φυλές και την ανθρωπότητα γενικά («την αγέλη»). Ο αγκυλωτός σταυρός και τα σύμβολα του Τρίτου Ράιχ συνυπάρχουν με τα μαύρα κεριά, τις νεκροκεφαλές και τις μαγικές πεντάλφες,σε έναν πίνακα τελετουργικής παραβατικότητας και αποκλεισμού από την υπόλοιπη κοινωνία.

 
 Aquino
    Ενώ ο Λαβέι έβλεπε το Σατανά απλώς ως ένα σύμβολο του ανθρώπινου εγωισμού, ο Ακουίνο πίστευε στην αντικειμενική ύπαρξη του διαβόλου. Οι θεουργικές τελετουργίες του Ναού του Σηθ επικαλούνταν τον Πρίγκιπα του Σκότους σαν μια δαιμονική υπερφυσική δύναμη. Στις 21 Ιουνίου 1975 ο Μάικλ Ακουίνο δέχθηκε μια άμεση αποκάλυψη από τον Σατανά, που αργότερα, το 1985, δημοσιεύθηκε με τον τίτλο Το Βιβλίο της Νυχτερινής Έλευσης (The Book of Coming Forth by Night). Η αποκάλυψη αυτή παρουσίαζε τον εικοστό αιώνα σαν την αρχή μιας νέας σατανικής προσφοράς. Απέτιε φόρο τιμής στην προγενέστερη προφητεία του Άλιστερ Κρόουλυ περί Νέας Εποχής του Ώρου, με κύρια χαρακτηριστικά την πολιτική της ισχύος και τις μαζικές καταστροφές. Οι τελετουργικές πρακτικές του Ακουίνο περιλάμβαναν κροουλιανή μαγεία και επίκληση νοημόνων δαιμονικών οντοτήτων. Εντυπωσιασμένος από τη δύναμη και τις κατακτήσεις του Τρίτου Ράιχ, ο Ακουίνο φλερτάριζε και με το μύθο του ναζιστικού αποκρυφισμού. Ενώ φρόντιζε να απορρίπτει τον αντισημιτισμό (πολλά μέλη του Ναού του Σηθ ήταν Εβραίοι), o Aκουίνο θεωρούσε ότι ο Χάινριχ Χίμλερ ήταν μύστης του σατανισμού. Εμπνεόμενος από τον ευρέως διαδεδομένο μύθο ότι τα Eς-Eς ήταν ένα μυστικό αποκρυφιστικό τάγμα, ο Ακουίνο φανταζόταν το Βέβελσμπουργκ ως μείζον γήινο κέντρο διαβολικών δυνάμεων και, το 1981, τέλεσε εκεί μια σατανική τελετουργία. Εδώ, στη μαύρη καρδιά της αυτοκρατορίας των Ες-Ες του Χίμλερ, ο Ακουίνο ισχυρίστηκε ότι έλαβε μια ανώτερη μύηση, που αργότερα το 1982, δημοσιεύθηκε με τον τίτλο Η Τελετουργία του Βέβελσμπουργκ (The Wewelsburg Working).7
Οι πρώτοι αυτοί αμερικάνικοι πειραματισμοί, που εκμεταλλεύθηκαν τη σοκαριστική πλευρά του Ναζισμού, έδωσαν τη θέση τους, κατά τη δεκαετία του 1990, στις ναζιστικές σατανικές αιρέσεις που συνδυάζουν τον παγανισμό με την εξύμνηση του Χίτλερ και του Τρίτου Ράιχ. Στη Βρετανία, το Τάγμα των Εννέα Γωνιών ιδρύθηκε από τον Ντέιβιντ Μάιατ, πρώην σωματοφύλακα του παλαίμαχου Βρετανού Ναζιστή Κόλιν Τζόρνταν και ακτιβιστή του Βρετανικού Κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το Τάγμα εξυμνούσε τη σκοτεινή, καταστροφική πλευρά της ζωής μέσα από θεωρήσεις εμφορούμενες από αντιχριστιανικό πνεύμα, ελιτισμό και κοινωνικό δαρβινισμό. Ο σύνδεσμος με το Νεοναζισμό ήταν απόρρητος στα εκτενή κείμενα του Μάιατ για τη «θρησκεία και την πνευματικότητα του Εθνικοσοσιαλισμού». Στη Γαλλία, ο Κριστιάν Μπουσέ (Christian Bouchet) συνδυάζει το ενδιαφέρον του για τη μαγεία του Άλιστερ Κρόουλυ με τις αντισημιτικές και φασιστικές ιδέες του Φράνσις Πάρκερ Γιόκεϊ. Στη Νέα Ζηλανδία, υπάρχουν το Τάγμα του Ευώνυμου Βίου (Ordo Sinistra Vivendi) και το Μαύρο Τάγμα, το οποίο εμφανίζεται να έχει μέλη σε όλον τον κόσμο και εκδίδει τα περιοδικά The Heretic, The Flaming Sword και The Nexus (σήμερα Western Destiny [Δυτικό Πεπρωμένο]).
[…]
Ο κύριος αντιπρόσωπος του ναζιστικού σατανισμού στη Βρετανία είναι ο Ντέιβιντ Ουίλιαμ Μάιατ, του οποίου η σκέψη επηρέασε καίρια τη διεθνή αυτή αίρεση. Γεννημένος το 1952, ο Μάιατ ανατράφηκε στην Ανατολική Αφρική και τη Σιγκαπούρη, όπου τον γοήτευσαν οι χοροί επίκλησης των πνευμάτων και οι πολεμικές τέχνες. Το 1967 ο Μάιατ εγκαταστάθηκε στην Αγγλία για να ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του, ενώ ο πατέρας του επέστρεψε στην Αφρική. Το επόμενο καλοκαίρι ο νεαρός Μάιατ ήρθε σε επαφή με μια σύναξη μάγων στο Φένλαντ, ενώ αργότερα εντάχθηκε σε μυστικές ομάδες του Λονδίνου οι οποίες ασκούσαν τη μαγεία της Χρυσής Αυγής και του Άλιστερ Κρόουλυ. Την ίδια περίοδο έγιναν ευρέως γνωστές οι δραστηριότητες του Άντον Λαβέι και της Εκκλησίας του Σατανά. Ωστόσο, ο Μάιατ παρέμενε ασυγκίνητος από τις αποκρυφιστικές και μαγικές τελετουργίες που παρακολουθούσε. Ο ίδιος επιζητούσε κάτι πολύ πιο συναρπαστικό, επικίνδυνο και πραγματικά δαιμονικό. Ταυτοχρόνως άρχισε να σκέπτεται το σατανισμό ως μέσον για να δημιουργηθεί ένα νέο ατρόμητο άτομο, ένας ανώτερος ανθρώπινος τύπος, με την έννοια που τον είχε ορίσει ο Νίτσε.8
Το 1969 ο Μάιατ ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το Βρετανικό Κίνημα (ΒΚ), που είχε ιδρύσει την προηγούμενη χρονιά ο Κόλιν Τζόρνταν. Καθ’ οδόν προς ένα μαγικό ναό, ο Μάιατ έτυχε να γίνει μάρτυρας μιας οδομαχίας, ύστερα από μια συγκέντρωση σκίνχεντς. Καθώς πάντα αναζητούσε την περιπέτεια και την έξαρση, ένιωσε ενστικτωδώς να ελκύεται από τη συντροφικότητα των νεαρών μαχητών που αγωνίζονταν ενάντια σε υπέρτερο αριθμό αριστερών διαδηλωτών. Έτσι προσχώρησε στο κίνημα και συμμετείχε τακτικά στις συγκεντρώσεις και τις συναθροίσεις του, παίζοντας ενίοτε το ρόλο του σωματοφύλακα του Κόλιν Τζόρνταν. Τον Μάιατ τον εντυπώσιαζαν τα όσα έγραφε για τον Εθνικοσοσιαλισμό ο Τζόρνταν, ο οποίος τον μύησε στα κείμενα της Σαβίτρι Ντέβι στο βιβλίο της Ο Κεραυνός και ο Ήλιος, που εξυμνούσε τις ναζιστικές αξίες, τον γοήτευσε βαθιά.9 Στο μυαλό του Ναζισμός και σατανισμός αντιπροσώπευαν και οι δύο τη νιτσεϊκή αυθυπέρβαση και τη δημιουργία ενός τολμηρού και τρομερού τύπου πολεμιστή: «Για μένα, την εποχή εκείνη ο Αδόλφος Χίτλερ και το κίνημά του έμοιαζαν να ενσαρκώνουν ορισμένα από τα ιδεώδη που πίστευα ότι θα έπρεπε να πραγματώσει η μαγεία - έμοιαζαν να αντιπροσωπεύουν ένα σατανικό πνεύμα, μια ροπή για κατάκτηση, ανακάλυψη και επέκταση... έναν ενθουσιώδη, δημιουργικό χαρακτήρα, ένα δυναμισμό και μια χαρισματικότητα».10
[…]
Από το περιοδικό ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ της νεολαίας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
Οι δραστηριότητες του Μάιατ στο ακροδεξιό πολιτικό περιθώριο συμβάδιζαν με την όλο και βαθύτερη ανάμιξή του στις μαύρες τέχνες. Το 1973 γνώρισε μια γυναίκα που ηγούνταν της ΟΝΑ, μιας μικρής σατανιστικής ομάδας μαγισσών, της οποίας η παράδοση και οι πρακτικές εξήψαν έντονα το ενδιαφέρον του. Η ΟΝΑ ισχυριζόταν ότι καταγόταν από τη λατρεία μιας σκοτεινής και βίαιης θεάς η οποία κυριαρχούσε στην Αλβιόνα (Αγγλία) γύρω στο 4000 π.Χ. Οι τελετουργίες της ΟΝΑ, ως παγανιστικής θρησκείας της φύσης, σχετίζονταν με την πλημμυρίδα και την άμπωτη των κοσμικών ενεργειών και την ανατολή ορισμένων αστέρων την άνοιξη και το φθινόπωρο, ενώ οι πιστοί της οργάνωναν τελετές σε μεγαλιθικά μνημεία και πέτρινους κύκλους. Μετά την έλευση του Χριστιανισμού, αυτή η νεολιθικής, υποτίθεται, προέλευσης θρησκεία παρήκμασε και συρρικνώθηκε σε μια παράνομη λαϊκή λατρεία, την οποία ακολουθούσαν και μετέδιδαν ελάχιστα άτομα από την εποχή του Μεσαίωνα, ιδίως στην περιοχή των Ουαλικών Ελών, του υποτιθέμενου προϊστορικού τόπου προέλευσής της. Η σύγχρονη ιστορία της ΟΝΑ άρχισε τη δεκαετία του 1960, όταν η προαναφερθείσα ηγέτις συνένωσε σε ένα νέο τάγμα τρεις αφανείς νεοπαγανιστικές αιρέσεις: την Κάμλαντ, τους Νοκτουλιανούς και το Ναό του Ήλιου.13
Μετά τη μετανάστευση της αρχηγού του τάγματος στην Αυστραλία, ο Μάιατ ανέλαβε την ηγεσία του και επιδόθηκε στο έργο της κωδικοποίησης και επέκτασης των διδασκαλιών του ώστε να δημιουργηθεί πλήρες σύστημα μύησης και εκπαίδευσης των μελών του. Οι πρώτες τελετουργίες της ΟΝΑ περιλάμβαναν μια σατανική τελετουργία, η οποία επικαλούνταν τον Αδόλφο Χίτλερ ως ευγενή σωτήρα — ένα είδος «θετικής βλασφημίας».14 Σε άλλες πρακτικές του τάγματος χρησιμοποιούσαν κρυστάλλους και ηχητικές δονήσεις, το λεγόμενο Μυστικό Ψαλμό, σωματικές δοκιμασίες, καθώς και ανάληψη επικίνδυνων εργασιών ή δύσκολων απασχολήσεων (Ρόλοι Ενόρασης), με σκοπό την ανάπτυξη της προσωπικότητας και των ηγετικών ικανοτήτων των μελών. Οι τελετές περιλάμβαναν μαγικές πράξεις βασισμένες στο Δέντρο του Ουάιρντ, ένα επταδικό σύμβολο αστρολογικών και αλχημικών αντιστοιχιών ανάμεσα στην ατομική ψυχή και τη συμπαντική τάξη. Από το 1976 ως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Μάιατ έγραψε πάνω από δέκα τελετουργικά βιβλία, όπως Τα Μαύρα Βιβλία του Σατανά (The Black Books of Satan), To Κουαρτέτο του Ντεοφέλ (The Deofel Quartet), Ναός (Naos), Όστια (Hostia) και Ύστερον Πρότερον (Hysteron Proteron). Από το 1998, η ΟΝΑ άρχισε να εκδίδει και το περιοδικό Fenrir, από το όνομα του λύκου στη σκανδιναβική μυθολογία.
[…]
Η δική του αντίληψη για το σατανισμό είναι πρακτική, με έμφαση στην ατομική ανάπτυξη σε χώρους σκότους και κινδύνου μέσα από πρακτικές τέχνες δεξιότητας, αντοχής και διακινδύνευσης της ζωής. Η φύση θεωρείται θέατρο χαοτικών εξωηθικών δυνάμεων, φωτεινών και σκοτεινών, οι οποίες καθοδηγούν την εξελικτική πρόοδο μέσα από τη σύγκρουση, την πάλη, το θάνατο και την επιβίωση. Ο αληθινός σατανιστής θα πρέπει επομένως να υπερβεί τους περιορισμούς που του θέτει ο αιτιοκρατούμενος φυσικός κόσμος, προκειμένου να έρθει σε επαφή και να ταυτιστεί με αυτή την υπερπροσωπική σφαίρα των μη αιτιοκρατικών δαιμονικών δυνάμεων του σύμπαντος. Η πρόσβαση στο μη αιτιοκρατικό βασίλειο εξασφαλίζεται μέσω των «κόμβων», πυλών ή γωνιών στο Δέντρο του Πεπρωμένου, εξ ου και το όνομα του τάγματος (Τάγμα των Εννέα Γωνιών). Οι κόμβοι αυτοί δημιουργούνται από κακές πράξεις και βλάσφημες τελετουργίες.
Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του περί αυθυπέρβασης, ο Μάιατ θεωρεί ότι η αγγλική λέξη evil («κακό») προέρχεται από το γοτθικό ubils, που σημαίνει «ξεπερνώ τα καθορισμένα μέτρα».15 Διακηρύσσει ότι ο σατανισμός απαιτεί την τέλεση πράξεων, οι οποίες γενικά θεωρούνται απαγορευμένες, παράνομες και κακές, εάν θέλει ο μυούμενος να βιώσει τις εξωηθικές και μη αιτιοκρατικές σφαίρες των δαιμονικών δυνάμεων. Κορυφαίο παράδειγμα της διδασκαλίας αυτής της ΟΝΑ είναι η τέλεση ανθρωποθυσιών ως μορφή μύησης και απόρριψης της ανθρώπινης ηθικότητας. Ο Μάιατ έγραψε οδηγίες για την επιλογή και τη δοκιμασία των «opfer» (θυμάτων) πριν από την τελετουργική τους εκτέλεση. Αυτού του είδους οι «ανθρώπινες προσφορές» υποτίθεται ότι αναβάθμιζαν την επαφή του σατανιστή με τις σκοτεινές μη αιτιοκρατικές δυνάμεις, διότι ο πόλεμος, ο φόνος και η αιματοχυσία θεωρούντο φορείς μιας ισχυρής, δαιμονικής εξελικτικής αξίας. Παρότι ισχυρίζεται ότι τα επιλεγμένα θύματα αποτελούν ήδη απόκληρους της κοινωνίας, η αναφορά του σε Χριστιανούς και δημοσιογράφους, ως εν δυνάμει υποψηφίους, άλλα υποδεικνύει. Η ανθρωποθυσία σχετίζεται με μια παράδοση της προϊστορικής ΟΝΑ, όπου τα θύματα προσφέρονταν για να εξευμενίσουν τη θεά Μπαφομέτ κατά την εαρινή ισημερία και κατά την ανατολή του αστέρα Αρκτούρου το φθινόπωρο.16 Η υπεράσπιση της ανθρωποθυσίας από τον Μάιατ οδήγησε σε έντονους διαξιφισμούς και καταδίκη από τον Ακουίνο και άλλους, οι οποίοι επιδιώκουν να καταστήσουν το σατανισμό κοινωνικά αποδεκτό.17
[…]
Κατά τον Μάιατ, τα φασιστικά κινήματα του μεσοπολέμου αντιπροσώπευαν μια απόπειρα των Οπαδών του Δρόμου της Αριστερός Χειρός (δηλαδή των μαύρων μάγων) να διασπάσουν τις ναζαρηνές/μαγιανές φόρμες, να ιδρύσουν μια σατανική αυτοκρατορία και να εκπληρώσουν το πεπρωμένο (wyrd) της Δύσης. «Ιδωμένη κάτω από το πρίσμα του αποκρυφισμού, η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία ήταν μια πρακτική έκφραση του σατανικού πνεύματος: υπό την ηγεσία του [Χίτλερ], ο οποίος είχε την ικανότητα να χρησιμοποιεί τη μη αιτιοκρατική ενέργεια και να τη «γειώνει» έτσι ώστε να επιτυγχάνει πολιτικούς στόχους... η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία ήταν μια έκρηξη εωσφορικού φωτός -φωτός ενθουσιασμού και δύναμης-σε έναν κατά τα άλλα ναζαρηνό, ειρηνευμένο και πληκτικό κόσμο».24 Το Τρίτο Ράιχ αποτέλεσε τόσο μεγάλη πρόκληση για τη ναζαρηνή κυριαρχία, που έπρεπε «να εκριζωθεί από τη συλλογική ψυχή της Δύσης» με την επινόηση του φορτωμένου με ενοχές μύθου του Ολοκαυτώματος. Όμως ο Μάιατ υποστηρίζει ότι η περίοδος της ναζιστικής κυριαρχίας άνοιξε έναν κόμβο προς τις μη αιτιοκρατικές, δαιμονικές επιρροές• η αρχετυπική της ενέργεια έχει αποθηκευτεί και βρίσκεται σε αναμονή για περαιτέρω χρήση. Εξ ου και το σατανικό σκεπτικό της έλξης του Μάιατ για τον Χίτλερ και η προσχώρησή του από νωρίς στο Βρετανικό Κίνημα του Τζόρνταν.
Μια νεοναζιστική επανάσταση είναι ο καταλύτης για την Αυτοκρατορία και τη νέα εποχή. Χρησιμοποιώντας την ορολογία του Τόινμπι, ο Μάιατ αντιμετωπίζει τους έγχρωμους μετανάστες σαν μια τεράστια «βαρβαρική ορδή» μέσα στην επικράτεια του δυτικού πολιτισμού. Από την άλλη, θεωρεί τους σκίνχεντς «εσωτερικούς βαρβάρους» που δυσφορούν με την παρουσία των μεταναστών και συγκροτούν πολεμικές συμμορίες και φατρίες για να πολεμήσουν για την επικράτειά τους. Αυτοί οι «νεαροί Άριοι» απορρίπτουν την ηθική και τον τρόπο ζωής της φιλελεύθερης αστικής τάξης- οι φατρίες των σκίνχεντς διαθέτουν το απαιτούμενο δυναμικό για να καταστρέφουν ό,τι παρακμάζει και νοσεί και έτσι να φέρουν μια νέα αρχή. Για τον Μάιατ, οι σκίνχεντς και τα συγκροτήματα του ναζιστικού μετάλλου είναι «από τους καλύτερους της φυλής μας... αληθινοί πολεμιστές που “σκέπτονται με το αίμα τους”». Είναι οι προάγγελοι του Βίντεξ και της έλευσης της δυτικής Αυτοκρατορίας.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά, ο Μάιατ ενθάρρυνε, από το τροχόσπιτό του στο Νόρφολκ, την ανάπτυξη ναών της ΟΝΑ σε όλη τη Βρετανία. Η προσωπική του πορεία ζωής διαγράφει μια περίοδο περιπλάνησης, με βίαια διαλείμματα μισθοφορικής εμπλοκής σε έναν ελάσσονα αφρικανικό πόλεμο, κάποια ανάμιξη στη Βόρειο Ιρλανδία και μερικές αποστολές ως πληρωμένος εκτελεστής. Παράλληλα, η πνευματική του αναζήτηση πήρε τη μορφή πολλών και ποικίλων εμπειριών: υπήρξε δόκιμος μοναχός σε μια μονή Βενεδικτίνων στη Βρετανία, μελέτησε το Κοράνι στην Αίγυπτο, εξερεύνησε τον Ταοϊσμό και τις πολεμικές τέχνες και έγινε μέλος της Βουδιστικής Εταιρείας.26 Κυκλοφόρησε μικρά βιβλία με ποιήματα για τη νομαδική ζωή και τα βιώματά του από τον έρωτα και τον πόλεμο. Ιδιαίτερη δέση στη σκέψη του κατέχει και το παγανιστικό πολεμικό πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας, όπως φαίνεται από τις πρωτότυπες μεταφράσεις του των Ομήρου, Σοφοκλή και Αισχύλου. Μετά το γάμο του και την εγκατάστασή του στο Τσερτς Στρέτον του Σροπσάιρ, επιχείρησε το 1983 να ιδρύσει μια αγροτική κοινότητα μέσα στο πλαίσιο του «Πρωτοποριακού Σχεδίου» του Κόλιν Τζόρνταν για τη συγκρότηση νεοναζιστικών ουτοπικών σχημάτων, όπως προβλήθηκε από το περιοδικό Gothic Ripples27. Εξαιτίας της άκρας μυστικοπάθειας που χαρακτηρίζει την ΟΝΑ, είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε το μέγεδος και την επιρροή της. Οπωσδήποτε πάντως η δομή της με τους ανεξάρτητους πυρήνες συνέβαλε στην ανάπτυξή της και προσείλκυσε νέους ηγέτες. Το 1990, ο Μάιατ όρισε διάδοχό του τον Κρίστος Μπιστ (Christos Beest) προκειμένου να αφοσιωθεί πιο δραστήρια στο Νεοναζισμό. Είναι πιθανόν η ΟΝΑ να τροφοδότησε με νέα μέλη, ιδίως βίαιους νεαρούς, τα καινούρια πολιτικά σχήματα του Μάιατ.
Ο Ντέιβιντ Μάιατ επαναδραστηριοποιήθηκε στη νεοναζιστική σκηνή τη δεκαετία του 1990, συνδεόμενος με τη Μάχη 18 και την Εδνικοσοσιαλιστική Συμμαχία, στην πιο εξτρεμιστική πτέρυγα της βρετανικής ακροδεξιάς. Το 1993 άρχισε να εκδίδει την Εθνικοσοσιαλιστική Σειρά Thormynd Press, που μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει δεκαπέντε φυλλάδια αφιερωμένα σε δέματα όπως «η ευγένεια», «η σοφία», «η θεϊκότητα», «η φώτιση», «η θρησκεία» και «ο επαναστατικός ιερός πόλεμος» του Εθνικοσοσιαλισμού. Η «θεία αποκάλυψη» του Χίτλερ, το σύνθημά του «λαός και πατρίδα», ο παραδοσιακός τρόπος ζωής, ο ριζωμένος στο χώμα και τη φύση, όλα αυτά αντανακλούν την «τιμή, τη νομιμοφροσύνη και το καθήκον» του Εθνικοσοσιαλισμού, αξίες τις οποίες αντιπαρατάσσει ο Μάιατ στη ζωή των απομονωμένων καταναλωτών της φιλελεύθερης καπιταλιστικής κοινωνίας.28 Παράλληλα με αυτή την επιστροφή στις ρίζες και σε μια οργανική κοινότητα, ο Μάιατ εξακολουθεί να ονειρεύεται μια αυταρχική στρατιωτική Αυτοκρατορία υπό την ηγεσία του Βίντεξ, η οποία θα οδηγήσει στην κατάκτηση και τον αποικισμό μακρινών πλανητών σε άλλους γαλαξίες.29
Όλοι οι έγχρωμοι θεωρούνται δύναμη εισβολής υποστηριζόμενη από τη Σιωνιστική Κατοχική Κυβέρνηση, τη ZOG (Zionist Occupation Government), όπως αποκαλεί η αμερικάνικη ρατσιστική δεξιά το μισητό «σύστημα»
Στις αρχές του 1995, ο Μάιατ άρχισε να εκδίδει το διμηνιαίο περιοδικό The National-Socialist (Ο Εθνικοσοσιαλιστής), που κήρυττε τον κοινό αγώνα όλων των Αρίων για να μην τους αφανίσει η πλημμυρίδα των κατώτερων φυλών, την οποία διευκολύνουν οι φιλελεύθεροι προδότες της φυλής. Εδώ η λατρεία του Χίτλερ, ο ελιτισμός και ο φυλετικός εθνικισμός συνδυάζονται με ένα εσχατολογικό κάλεσμα σε ένοπλη επανάσταση ενάντια σε μια, κατά Μάιατ, τυραννική αντι-Άρια κοινωνία βασισμένη στον καταναλωτισμό, τη φυλετική επιμιξία και την πολυπολιτισμικότητα. Το περιοδικό υποστήριζε την Εθνικοσοσιαλιστική Συμμαχία και την πολιτική της για τη δημιουργία μιας «Άριας πατρίδας» ως λευκού φυλετικού θυλάκου.30 Απευθυνόμενος στους σκίνχεντς και στα συγκροτήματα του δικτύου Αίμα και Τιμή, ο Μάιατ καλούσε σε φυλετικό ιερό πόλεμο κατά των Νέγρων και των ασιατών που έχουν εισβάλει «στις Άριες πατρίδες μας». Όλοι οι έγχρωμοι θεωρούνται δύναμη εισβολής υποστηριζόμενη από τη Σιωνιστική Κατοχική Κυβέρνηση, τη ZOG (Zionist Occupation Government), όπως αποκαλεί η αμερικάνικη ρατσιστική δεξιά το μισητό «σύστημα»: «Πρέπει να πολεμήσουμε τους μη Άριους εισβολείς που εγκαταστάθηκαν στα εδάφη μας. Πρέπει να πολεμήσουμε τους Άριους εξωμότες ανάμεσά μας που πρόδωσαν τη φυλή μας. Πρέπει να πολεμήσουμε όσους αδελφώνονται με τους εισβολείς. Πρέπει να πολεμήσουμε όποιον συμπαρατάσσεται με τον εχθρό, όποιον εφαρμόζει τους τυραννικούς νόμους του εχθρού κατά των Αρίων».31
Το 1996, ο Μάιατ ίδρυσε μια μαχόμενη ναζιστική σέκτα με την επωνυμία Reichsfolk (Λαός του Ράιχ). Έχοντας ως βάση την Υόρκη της Αγγλίας, η εθνική αυτή οργάνωση στόχευε στη δημιουργία μιας νέας Άριας ελίτ, της «Λεγεώνας του Αδόλφου Χίτλερ», ώστε να προλειάνει το έδαφος για την έλευση μιας χρυσής εποχής στη δέση «του αηδιαστικού, παρακμιακού παρόντος με τις επαίσχυντες αξίες του και τα ανέντιμα και αδύναμα πρόσωπά του».32 Οι πολεμιστές της οργάνωσης πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τη φυλάκιση και το θάνατο, για σπίτι τους πρέπει να έχουν τα στρατόπεδα εκπαίδευσης και τα πεδία των μαχών. Μια άλλη σειρά φυλλαδίων είναι αφιερωμένη στην «Άρια επανάσταση», τις τακτικές μυστικού πολέμου, τα όπλα και τη δράση των ομάδων επαγρύπνησης. Η οργάνωση εκδίδει το περιοδικό Das Reich, από το όνομα της 2ης Μεραρχίας των Ες-Ες στη ναζιστική Γερμανία, και έχει ως πρότυπο «τον περήφανο, υγιή και φυλετικά συνειδητοποιημένο Άριο πολεμιστή» των Ες-Ες. Ο Μάιατ καταφέρεται εναντίον της παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης: θεωρεί την πλειοψηφία της ανθρωπότητας «άχρηστη», μια «ορδή παρασίτων» που λεηλατεί και καταστρέφει τον πλανήτη• ως και η ίδια η φύση και η εξέλιξη κινδυνεύουν. Οι ανώτεροι Άριοι πρέπει να απορρίψουν τις «ασθένειες» του Χριστιανισμού, του φιλειρηνισμού, του φιλελευδερισμού και του ανεκτικού στις φυλετικές επιμιξίες σοσιαλισμού, δηλαδή όλων των δογμάτων που αντιτάσσονται στην εξέλιξη και στους νόμους της φύσης, και να γίνουν σκληροί, φυσικοί και ακμαίοι, έτσι ώστε να προκόβουν, να ευημερούν και να επεκτείνονται σε βάρος των κατωτέρων. Ο πληθυσμός της Βρετανίας πρέπει να ελαττωθεί από 55 σε 10 εκατομμύρια και παράλληλα οι πλεονάζοντες λευκοί να ξεκινήσουν ένα νέο κύμα παγκόσμιας Άριας κατάκτησης.33
Η ξαφνική αυτή επανεμφάνιση του Ντέιβιντ Μάιατ στα μέσα της δεκαετίας του 1990 στο ρόλο του πνευματικού καθοδηγητή της βρετανικής ακροδεξιάς συνδέθηκε με τη μετατροπή της τελευταίας σε ένα άκρως ριζοσπαστικοποιημένο μαχητικό περιθώριο. Απογοητευμένοι από την εκλογική αποτυχία των εθνικιστικών κομμάτων, τη λογοκρισία και τις συλλήψεις, εξαιτίας της όλο και αυστηρότερης εφαρμογής των αντιρατσιστικών νόμων, πολλοί νεαροί Νεοναζί εγκατέλειψαν το ΒΕΚ. Τον Ιούνιο του 1994 συγκρότησαν την Εθνικοσοσιαλιστική Συμμαχία (ΕΣΣ), η οποία περιλάμβανε τη σκίνχεντ οργάνωση Μάχη 18 με τα περιοδικά της Putsch, The Order και Thor-would• τα συγκροτήματα του ναζιστικού μετάλλου που ανήκαν στο δίκτυο Αίμα και Τιμή, το Βρετανικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα (ΒΕΣΚ) με τις εφημερίδες του Sigrun και Europe Awake το πρώην Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα του Μάιατ και τη Λευκή Άρια Αντίσταση του Άντριαν Μπλάντελ. Αντλώντας έμπνευση από τα Ημερολόγια του Τέρνερ και την αμερικάνικη ακροδεξιά τρομοκρατία, η ΕΣΣ εγκατέλειψε τις μαζικές εκλογικές στρατηγικές, κηρύσσοντας βίαιο επαναστατικό αγώνα εναντίον του «συστήματος» της ZOG. Επιπλέον, υιοθέτησε την αμερικάνικη ιδέα για ένα λευκό φυλετικό θύλακα, σχεδιάζοντας την ίδρυση μιας αμιγώς Άριας πατρίδας (Ανατολική Σαξονία), στην περιοχή του Έσεξ, γύρω από το Τσέλμσφορντ και το Μάλντον, ένα σχέδιο που είχε την υποστήριξη και του Μάιατ.34 Η αίσθηση της αυξανόμενης περιθωριοποίησης και η φυλάκιση ηγετικών στελεχών δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα ιδεαλισμού, αυτοθυσίας και εσχατολογικής καταστροφής, την οποία ενισχύει η «Άρια θρησκεία» του Μάιατ και ο μανιχαϊστικός αγώνας με τους πιο άνισους όρους.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΜΑΥΡΟΣ ΗΛΙΟΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ/ΜΕΤΑΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. - Α' ΕΚΔΟΣΗ: ΙΟΥΛΙΟΣ 2004 [ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: «ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΣ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΑΙΩΝΑΣ» σ. 409-442]

Δημοσίευση σχολίου

Blogger