Σκέψεις . Πλάσματα ανθρώπων και ιδεών

Σκέψεις . Πλάσματα ανθρώπων και ιδεών .

Τα τέρατα που βλέπουμε στη καθημερινότητα μας . Τα χρησιμοποιούμε για να βγάλουμε τα αποθημένα μας . Υπάρχουν πολλοί ορισμοί για το αποθημένο . Εγώ θα πω πως είναι ένα κενό συναίσθημα που περιέχει λίγα κομμάτια θλίψης . Κάθε μέρα τα ίδια . Ο άνθρωπος που προσπαθεί να επικοινωνήσει συναντά συχνά στην απέναντι όχθη του ψυχικό του δρόμου τον άλλο του εαυτό .

Κάνουν ακριβώς το ίδιο βήμα για να συναντήσουν την αποκορύφωση της ζωής τους . Μία ζωή χωρισμένη στα δύο . Φτιαγμένη έτσι στο ύψος και το μέτρο του καθενός . Μία δόση ακόμη . Και άλλος νέος προχωρά στο δρόμο το δικό του .

Είναι ο ίδιος δρόμος που περπατά πλήθος περαστικών ανθρώπων . Πως να προχωρήσει ο άνθρωπος στην απέραντι όχθη ; Πόσα πρόσωπα να κρατήσει και πόσα συναισθήματα να περιγράψει ο νους του και πως να σωματοποιηθούν στον οργανισμό του όταν καλούμαστε να ζήσουμε την εποχή του αυτοματισμού του ανθρώπου στην οποία πρέπει να μάθουμε να χειριζόμαστε πόσα πράγματα μαζί .

Πόσο μάλλον στο ίδιο μας το σπίτι . Να θες να ηρεμήσεις και να πρέπει να ελέγχεις το περιβάλλον σου . Δεν γίνεται να υπάρξει ένας χώρος έχοντας απλά τον ήλιο ; Να περιμένεις πως και πως να βγεις έξω να χαρείς το πάρκο . Ακόμη και τη φθινοπωρινή δροσιά .

<< Τι άλλο έχεις να φοβηθείς απόψε πάλι ; >>

ΠΗΓΗ