Όλη αυτή η μάχη μεταξύ καλού και κακού είναι στην ουσία μια πλάνη που μας κρατά στα δεσμά της και μας περιστρέφει ζαλισμένους και αποπροσανατολισμένους σε ένα διαρκές παιχνίδι του κακού.
Το καλό από την φύση του δεν πολεμά με το κακό γιατί το κακό κατ αρχήν είναι μη Ον, δεν έχει δηλαδή πνευματική (ουσιαστική) ύπαρξη-. 

Το καλό (Αγαθό) "ίσταται" στη φύση του κ το προσεγγίζει μόνον αυτός που έχει την ίδια φύση μ αυτό και το προσεγγίζει στο μέτρο που έχει την ίδια φύση.
Όσο πιο πολύ το άτομο προσεγγίζει το Αγαθό τόσο στερεί το κακό από την δύναμη του. Γιατί το κακό υπάρχει στον υλικό κόσμο μόνο σαν αποτέλεσμα αντίθεσης με το καλό ή σαν απόβλητο σχέσης αντιθέτων κ από αυτές τις καταστάσεις παίρνει δύναμη κ ύπαρξη μόνο στον υλικό κόσμο.
Εμείς δίνουμε δύναμη στο κακό, όχι το Αγαθό, το Αγαθό του δίνει την δυνατότητα να υπάρχει γιατί δεν είναι στην φύση του να δίνει θάνατο και τιμωρία. 

Αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας των ιερατείων είτε στην αγωνία τους να εκλαϊκεύσουν τις έννοιες είτε εξ επίτηδες για να μας κρατάνε στα δεσμά τους απομυζώντας ενέργεια την οποία με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσαν να πάρουν από το Αγαθό. 

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση σχολίου

Blogger