Γράφει ο Στέλιος Κανάκης
Περιηγείσαι στο fb κι εντυπωσιάζεσαι απ’ την διαχύτως αναβλύζουσα επαναστατική έξαρση. Όλοι με το όπλο «παρά πόδας». Κι όμως η επανάσταση δεν φαίνεται απ’ τη γωνία.
Όλοι και όλες. Οι μανάδες που χρόνια παρότρυναν τα παιδιά τους να μένουν στην «άκρη» κι οι πατέρες που έγλυφαν για να τα διδάξουν το δρόμο της υποταγής και της επίκυψης, κάνοντάς τα τελικά σαν τα μούτρα τους.
Χρόνιοι απεργοσπάστες που μιλάνε για αγώνες… διαρκείας. Μεγαλοκυρίες που κραδαίνουν τους μήνες επισκεψιμότητας στην επαναστατική οργάνωση κατά τη νιότη τους «που ‘δειχνε…». Εξανιστάμενες ευαίσθητες φιλόζωες άνευ ζώου. Τουλάχιστον τετράποδου.
Στρατευμένοι πίσω από αντιπετρελαϊκές ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τις πετρελαϊκές εταιρείες. Σουφραζέτες που δέχονται ν’ ακούσουν το εξευτελιστικό «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» και λάβρες «άθεες» που έχωσαν τα παιδιά τους στην κολυμπήθρα της ανοησίας, αλλά βρίζουν τις φουκαριάρες τις γιαγιάδες που τουλάχιστον δεν κομπορρημονούν.
Ορθολογιστές και ορθολογίστριες του κώλου που αποτείνονται στις πενθερές φιλενάδων τους για να τις… ξεματιάσουν. Φαίνεται πως ο δαίμονας μέθυσε από το, αναζητούμενο, κάλλος τους. Η ενασχόληση των αστερισμών με το… αιδοίο της Πίτσας.
Απονενοημένοι εραστές που σέρνουν το φαλλό τους μη και τον πατήσει καμιά ανόητη. Λάτρεις της τέχνης του copypaste, ανιστόρητοι κι ανίδεοι ειδήμονες, αναλφάβητοι κι αδιανόητοι διανοητές, βιαστές της αισθητικής και της τέχνης.
Ανεκδιήγητοι παπατοπωλητές και πατατοχαριστές που ευελπιστούν στην «καλοσύνη» των αστών.
Κι όλοι μαζί κραδαίνουν το λάβαρο της μιζέριας τους αγνοούντες τα λόγια του ποιητή:
«…Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες».
http://anti-neotaxites.blogspot.gr
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook