Σήμερα έφυγε από αυτόν τον μάταιο κόσμο ένας πολυτάλαντος δημιουργός. Αν και με την γενιά του και το πολιτικό του πρόσημο με χωρίζει χάσμα, ωστόσο το έργο του σημάδεψε τη ψυχή πολλών γενεών. Εγώ, ο ασήμαντος για αυτούς ποιητάκος, θα ήθελα να του αφιερώσω το παρακάτω ποίημά μου:
Γράφει ο Νικ. Αλ. Αργυρίου
Ο τρελός στην κορυφή του κόσμου
Γκρεμός κι ο τρελός
στην κορυφή του κόσμου.
Το παρελθόν σαν σκυλί
από δίπλα να γαβγίζει.
Γκρεμός κι ο κόσμος
στο χείλος μιας τρελής εποχής.
Κι όμως το γέρικο σκυλί του Οδυσσέα
φεύγει εξαγνισμένο με το δικό του χάδι.
Να μας θυμίζει το μήνυμα του πολύτροπου
παρελθόντος: Τα ένοχα μυστικά βγαίνουν στο φως.
Μια νέα Ιθάκη αναγεννάται
μέσα από ευοίωνο αστρικό φως.
Κι οι άριστοι σαν το φοίνικα
μέσα από τις στάχτες να γεννηθούν.
Γιατί η γη μέσα από καταστροφή
ενσαρκώνει το Αγόρι του Υδροχοϊκού κύκλου.
Μπροστά ενάμιση αιώνα η γη
ξεκλειδώνει την εξέλιξη της ζωής.
Όμως, τώρα σαν την Πηνελόπη
πλέκει και ξηλώνει το σάβανο.
Μα η ώρα των Μνηστήρων πλησιάζει
για να δουν το γέρο, ζητιάνο βασιλιά.
Τηλέμαχε, λίγο ακόμη το θυμό σου κράτησε
φθάνει η στιγμή τα καυτά σου βέλη να ριχτούν.
Κι όλα θα θυμίζουν γέννα μέσα από θάνατο
σαν το αόρατο γίνει ορατό.
Δημοσίευση σχολίου
Blogger Facebook