Φαντάσματα: πραγματικότητα ή φαντασία ;

Δεν υπάρχει ερευνητής του μεταφυσικού που να μην έχει ασχοληθεί με το θέμα των φαντασμάτων.

Τουλάχιστον, εγώ προσωπικά, δε γνωρίζω κανέναν. 

Όπως λοιπόν κάθε ερευνητής μεταφυσικών φαινομένων, έτσι κι εγώ κλήθηκα αρκετές φορές να ερευνήσω τέτοια φαινόμενα. Στα περισσότερα πό αυτά, πήγα αυτόκλητα.

Κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις, μου έχουν μείνει στο μυαλό και τις σκέφτομαι με θαυμασμό για την ποιότητα του φαινομένου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία περίπτωση στην Καρδίτσα, όπου κλήθηκα από φίλη να ερευνήσω την ύπαρξη ενός φαντάσματος στο σπίτι της. Έμεινα εκεί τρεις ημέρες και τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά καταπληκτικά. Ζήτησα από τη φίλη μου να μετακομίσει για λίγο με την κόρη της στη μητέρα της, ώστε να μπορώ αναπόσπαστα νε μελετήσω το φαινόμενο. Έτσι κι έγινε. Την πρώτη ημέρα, τριγύριζα αργά το σπίτι για να παρακολουθήσω τα συναισθήματα που μου δημιουργούσε κάθε εκατοστό του σπιτιού και της αυλής. Το μεσημέρι με βρήκε να επεξεργάζομαι την παλιά αποθήκη του σπιτιού. Τότε άκουσα έναν ήχο που έμοιαζε με γρήγορο περπάτημα. Στράφηκα γρήγορα προς το σημείο που υπολόγισα ότι έρχοταν ο ήχος, αλλά δεν είδα τίποτα. Ωστόσο ένοιωσα μία ανατριχίλα, σαν να βρισκόμουν μέσα σε ψυγείο. Ύστερα από λίγο, πήγα να κοιμηθώ, για να μπορέσω να μείνω ξάγρυπνος τη νύχτα. Όταν ξύπνησα, είχα την αίσθηση ότι κάποιος ήταν στο δωμάτιο. Αρχικά σκέφτηκα πως είχε έρθει η φίλη μου για να δει τι κάνω. Φώναξα το όνομά της, αλλά δεν πήρα απάντηση. Ανασηκώθηκα και είδα ότι ήμουν μόνος μου. Ήταν περίπου 10 το βράδυ, οπότε δεν είχα και πολύ χρόνο στη διάθεσή μου. Πήρα το μετρητή ηλεκτρομαγνητικών κυμμάτων και την ψηφιακή μου φωτογραφική μηχανή. Αυτοσυγκεντρώθηκα και ξεκίνησα την έρευνα. Κατά τις 00:30, ένοιωσα ότι δεν ήμουν μόνος στο σπίτι. Έστρεψα το μετρητή προς όλα τα σημεία και ακολούθησα εκείνο που μου έδινε πιο δυνατό σήμα. Έφτασα στο σαλόνι, όπου στην αρχή ένοιωσα τη γνωστή ανατριχίλα και μία ταραχή. Γρήγορα όμως η ταραχή μετατράπηκε σε ηρεμία κι η ηρεμία σε θλίψη. "Έπιανα" τα συναισθήματα του φαντάσματος. Αυτό ήταν κάτι που πρώτη φορά μου συνέβαινε. Αισθανόμουν τη θλίψη του και αυτό με γέμισε με απορίες. Κινήθηκα ήρεμα για να μην το ταράξω και κάθισα στον καναπέ, αναζητώντας το με το βλέμμα μου. Όταν εντόπισα την πηγή των συναισθημάτων σταμάτησα. Ήθελα τόσα πολλά να ρωτήσω, αλλά μόνο ένα μου ήρθε στο μυαλό: "τι σου συμβαίνει;". Δευτερόλεπτα αργότερα, εξαφανίστηκε. Όσο κι αν έψαξα, δε βρήκα τίποτα. Κατά τις 04:30, πήγα για ύπνο, με τη σκέψη μου στη θλίψη του φαντάσματος.

Το επόμενο πρωί, κάλεσα τη φίλη μου να έρθει σπίτι της να συζητήσουμε. Μου μίλησε για τη γιαγιά της που πιθανόν να ήταν αυτό το φάντασμα. Από την ιστορία της όμως, δε βρήκα κάτι που να δικαιολογεί τη θλίψη. Ήρθε κι η κόρη της, φάγαμε το μεσημέρι και έφυγαν. Εγώ, σταθερά, έπεσα για ύπνο. Το βράδυ, πήγα κατ' ευθείαν στον καναπέ και περίμενα. Η παρέα μου δεν άργησε να φανεί. Αισθάνθηκα πάλι αυτήν τη θλίψη. Έκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να ανεβάσω την ενέργειά μου. Θα πρέπει να τα κατάφερα γιατί κάποιες λέξεις έρχονταν ακατάσχετα στο μυαλό μου, σαν να τις άκουγα. "Γυναίκα", "τάφος", "οστά". Αυτήν τη φορά, η παρουσία κράτησε ελάχιστα. Από την ώρα που έφυγε, "έσπαγα" το κεφάλι μου να βρω τι εννοούσε. Όταν το επόμενο πρωί μίλησα με τη φίλη μου, τη ρώτησα που είχαν ταφεί η γιαγιά της και ο παππούς της. Έμαθα ότι τους είχαν ξεθάψει και πως τα οστά τους βρίσκονταν σε οστεοφυλάκια σε μία αποθήκη στο σπίτι της μητέρας της. Κάτι δε μου κόλλαγε. Τελικά, τη λύση του μυστηρίου τη βρήκα το απόγευμα, αφού "ξεψάχνισα" καλά καλά την κόρη, τη φίλη μου και τη μητέρα της. Ο παππούς ήταν ένας ήρεμος άνθρωπος, ενώ η γιαγιά ήταν  σκληρή γυναίκα. Ήταν φανερό ότι βρίσκονταν χωριστά μετά θάνατον, αλλά ο παππούς λάτρευε τη σύζυγό του και την ήθελε κοντά του. Ήταν κι οι δύο τους πιστοί χριστιανοί, οπότε την κατεύθυνα στη μόνη εφικτή λύση: αγιασμό, προσευχή, πρόσφορα και λειτουργίες. Πράγματι, τρεις μήνες περίπου αργότερα, η φίλη μου με κάλεσε στο τηλέφωνο και μου είπε ότι ο παππούς της εμφανίστηκε στον ύπνο της χέρι - χέρι με τη γιαγιά της, την ευχαρίστησε χαμογελώντας και από εκείνη την ημέρα, δεν εμφανίστηκε πάλι στο σπίτι.

Είναι πολλοί εκείνοι που μιλάνε για χαμένες ψυχές, όταν αναφέρονται στα φαντάσματα. Είναι όμως έτσι; Αναζητώντας τις ρίζες του θέματα, βρήκα τις αναφορές του ιερού Πλάτωνος στον κύκλο της ανθρώπινης ζωής. Μία προσεκτική μελέτη γύρω από τον άνθρωπο, με έκανε να δω τη φιλοσοφία της ανθρώπινης ύπαρξης με άλλο μάτι. Όπως έχουμε ξαναπεί, ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή. Κι ενώ το σώμα είναι φθαρτό, η ψυχή είναι άφθαρτη. Σύμφωνα λοιπόν με τον ιερό Πλάτωνα, δημιουργείται η ψυχή, η οποία λαμβάνει μία αποστολή. Κάθε αποστολή, έχει να κάνει με την ανθρώπινη εξελικτική πορεία. Όλες οι ψυχές, πριν ενσαρκωθούν, βρίσκονται σε ένα μέρος όπου επιλέγουν με ποιο σώμα θα έρθουν στη Γη, προκειμένου να επιτελέσουν το σκοπό τους. Έρχονται στη Γη, ζούνε, αλλά για κάποιο λόγο, δεν επιτυγχάνουν το σκοπό τους. Έτσι, αναγκάζονται να επιστρέψουν στο χώρο αναμονής, εώς ώτου ενσαρκωθούν πάλι. Όσες καταφέρνουν να επιτύχουν το σκοπό τους, αναχωρούν γαι τα Ηλύσια Πεδία. Τι γίνεται όμως με όλες τις ψυχές; Όταν μία ψυχή αποχωρεί από το σώμα, τότε οδηγείται στο μέρος όπου πρέπει να πάει. Είτε στα Ηλύσια Πεδία (ή Παράδεισο), είτε στο χώρο αναμονής. Κάποιες ψυχές όμως, παραμένουν "δεμένες" με τη ζωή που είχαν, αρνούμενες να πιστέψουν ότι αυτή τελείωσε. Άλλες "δένονται" με σημεία (σπίτι κ.α.) και άλλες με πρόσωπα (όπως στην περίπτωσή μας). Τότε αρνούνται να αποχωρήσουν και παραμένουν στον αισθητό κόσμο. Πολλές φορές η αποδέσμευση μπορεί να κρατήσει πολλά χρόνια. Άλλες, λίγες μόνο ημέρες.

Μία άλλη περίπτωση φαντασμάτων, οφείλεται στην διατάραξη του χωροχρονικού συνεχούς. Σε αυτήν την περίπτωση, επισυμβαίνει μία διαταραχή στο χωροχρόνο, με αποτέλεσμα κάποια σκηνή του παρελθόντος (π.χ. το γνωστό πλοίο - φάντασμα Cutty Sark, ή το λεοφωρείο - φάντασμα του Λονδίνου, ή το τραίνο - φάντασμα των ΗΠΑ κ.α.) να εμπλέκεται στο παρόν και το αντίστροφο. Είναι άγνωστο τι διαταράσει αυτό το χωροχρονικό συνεχές, αλλά -κατά την προσωπική μου εκτίμηση- έχει να κάνει με τα ενεργειακά πεδία της Γης. Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι έννοιες συμβατικές αλλά ανύπαρκτες στην πραγματικότητα. Ζούμε σε ένα "παγκόσμιο ραδιόφωνο" όπου παρελθόν, παρόν και μέλλον συμβαίνουν την ίδια στιγμή ταυτόχρονα. Όπως ακριβώς με το ραδιόφωνο. Έχουμε τη συσκευή και ακούμε κάποιον σταθμό. Παράλληλα όμως, υπάρχουν κι άλλοι σταθμοί, όχι μόνο σε διαφορετικές συχνότητες, αλλά και στην ίδια ακριβώς συχνότητα. Ζώντας στη Χαλκίδα, έχω το ραδιόφωνό μου σχεδόν μόνιμα συντονισμένο στη συχνότητα των 96,9 Μεγακύκλων, όπου εκπέμπει ο τοπικός σταθμός "Αρμονία FM". Παράλληλα όμως, στην Αθήνα, στους 96,9 Μεγάκυκλους, εκπέμπει ο εκεί τοπικός "Rock FM". Όταν είμαι στη Χαλκίδα, ακούω τον Αρμονία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει ο Rock. Πηγαίνοντας για Αθήνα, τα δύο σήματα εμπλέκονται λίγο μετά τη Μαλακάσα, πριν τα διόδια το Καπανδριτίου. Πλησιάζοντας στην Αθήνα, ακούγεται πλέον ο Rock FM, αλλά ο Αρμονία εξακολουθεί να υπάρχει. Το σημείο εμπλοκής των δύο σημάτων, μοιάζει πολύ με το σημείο εμπλοκής των δύο χωροχρονικών καταστάσεων.

Τέλος, έχουμε τα γνωστά σε όλους θορυβοποιά πνεύματα ή αλλιώς poltergeists. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι τελείως διαφορετικό από τα φαντάσματα. Έχοντας ερευνήσει μία περίπτωση θορυβοποιού πνεύματος στον Έβρο, στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρουπόλεως, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν είναι φαντάσματα. Αυτό ήρθε να το ενισχύσει και μία αναφορά που συνάντησα τυχαία στον Πλούταρχο. Μελετώντας τις παγκόσμιες αναφορές στο φαινόμενο και συγκρίνοντάς τες με τα αποτελέσματα των δικών μου ερευνών, ανακάλυψα ότι σε αντίθεση με τα φαντάσματα που είτε είναι ειρηνικά είτε αγνοούν ακόμη και την ύπαρξή μας, τα θορυβοποιά πνεύματα κάνουν τα πάντα για να μην περάσει απαρατήρητη η παρουσία τους και ακόμη χειρότερα, κάνουν τα πάντα για να τρομάξουν το θύμα τους. Οι ζημιές είναι σε σταθερή διάταξη, καθώς και η δημιουργία θορύβων, κρότων, κ.α. Κάνοντας ένα πείραμα, διαπίστωσα ότι είχα πλέον να κάνω με κακόβουλους δαίμονες (σ.σ. η λέξη "δαίμων" προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό "δαήμων" που μεταφέρεται στην νέα αλληνική ως "ειδήμων", οπότε ο ορθός διαχωρισμός τους είναι "κακοί δαίμονες" και "αγαθοί δαίμονες"), τους οποίους και έπρεπε να βρω τον τρόπο να εκδιώξω.

Για κατακλείδα, επιτρέψτε μου μία γραμματική αναφορά στον όρο"φάντασμα". Ο όρος, χρησιμοποιείται καταχρηστικά, αφού προέρχεται από τη "φαντασία" και ερμηνεύεται ως "προϊόν φαντασίας". Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ενεργειακές μορφές που λειτουργούν σε ένα ανώτερο επίπεδο ενέργειας από το δικό μας, αόρατο με το μάτι μας, αλλά αντιληπτό με τις αισθήσεις μας. Ο εγκέφαλός μας, έχει την ικανότητα να λαμβάνει τα επίπεδα ενέργειας αυτών των μορφών, ακόμη κι όταν εμείς δεν μπορούμε να δούμε το παραμικρό. Μέχρι λοιπόν να βρεθεί κάποιος όρος που να αντιπροσωπεύει αυτό που πραγματικά είναι αυτές οι μορφές, θα αναγκαστούμε να χρησιμοποιούμε τον αδόκιμο όρο "φαντάσματα". Προσωπικά έχω προσπαθήσει να βρω ή έστω να εφεύρω έναν κατάλληλο όρο, αλλά μέχρι στιγμής, δεν έχω βρει το ακριβές κατάλληλο.

Γεώργιος Μεταξάς