Πολλά παιδιά, φαίνεται ότι δεν τα πάνε καλά με το σχολείο. Είναι «κακοί» μαθητές. Για την ακρίβεια, αυτό θέλουν να μας πείσουν. Έτσι, έχει αποκτήσει διαστάσεις... επιδημίας η «διάσπαση προσοχής». Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει τέτοιο πράγμα! Στα πλαίσια ενοχοποίησης της κοινωνίας μας και του ευνουχισμού της προσωπικότητας, εφήυραν τη «διάσπαση προσοχής». Έτσι, ενοχοποιούν άλλοτε το παιδί, άλλοτε τους γονείς. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μπουκώνουν το παιδί με... «ψυχοφάρμακα» με άγνωστα -στην πραγματικότητα- συστατικά. Έτσι, δημιουργούν ΔΟΎΛΟΥΣ! Η πραγματικότητα είναι ότι για να μην προσέχει ένα παιδί στο μάθημα, τότε:
1. μπορεί να υπάρχει εσωοικογενειακά προβλήματα
2. μπορεί η νοημοσύνη του παιδιού να είναι υψηλότερη από το επίπεδο του μαθήματος που καλείται να παρακολουθήσει, με αποτέλεσμα να βαριέται
3. μπορεί ο δάσκαλος / καθηγητής να μην έχει μεταδοτικότητα με αποτέλεσμα ο μαθητής να μην έχει κουράγιο να παρακολουθήσει
4. μπορεί η διδακτέα ύλη να είναι απαράδεκτη κι ο μαθητής να νοιώθει άρνηση. 
και διάφορα άλλα. Ας μάθουμε να μη δημιουργούμε ενόχους παιδικής ηλικίας. Ας αναζητήσουμε λύσεις πρακτικές κι όχι... «χημικές»

Γεώργιος Μεταξάς

Δημοσίευση σχολίου

Blogger