Το κλειδί της πρακτικής θεουργίας στις βασικές εφαρμογές της, για την μελέτη των αστρικών, πνευματικών, ψυχικών και  κοσμικών μυστηρίων έχει σχέση με τον όρο "θεοφάνια", όπως τον διατύπωναν και οι πλατωνικοί. 

Η θεοφάνια είναι η επικοινωνία του θεού ή των θεών με τους θνητούς μυημένους. Εκείνους τους μυημένους όπου η πνευματική τους εξέλιξη τους έκανε ικανούς να κατακτήσουν μια τέτοια σχέση επικοινωνίας.

Τα κατάλληλα μέσα για να επιτύχουν οι μύστες θεοφανικές καταστάσεις είναι οι σκέψεις τους , οι πράξεις τους και η προσωπική αξία του καθενός.

Η διάρκεια της θεοφάνιας κρατά από λίγα δευτερόλεπτα μέχρι ώρες. Ο μύστης βρίσκεται σε κατάσταση παντογνωσίας και παντοδυναμίας. Σε μια τέτοια κατάσταση είναι δυνατό ένας καταξιωμένος μύστης να παραμείνει ολόκληρη τη ζωή του. 

Ο βαθμός της ανάμνησης αυτού του μυστηρίου αυτή είναι ανάλογος της αγνότητας και της υλικής εγκράτειας του μύστη. 
Για παράδειγμα ένας υψηλός μύστης και ιερουργός έχει πλήρη ανάμνηση των όσων αισθάνθηκε, είδε ή άκουσε. 

Ενώ για κάποιον λιγότερο εξελιγμένο τελειώνει με μερική ή ακαθόριστη μνήμη. 
Όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν είναι ένα μικρό μέρος αυτού που πραγματικά συμβαίνει στα Άχραντα μυστήρια.. 

Σίγουρα όλα αυτά θα φαίνονται απίστευτα στον αμύητο άνθρωπο. Ακριβώς γι' αυτό πρέπει να μείνουν κρυμμένα, γιατί κάποιες από τις αλήθειες αυτές είναι φοβερές κι επικίνδυνες για το κοινό νου.

Δημοσίευση σχολίου

Blogger